หนูอายุ13จะ14ค่ะ
อาจจะยาวหน่อยนะคะหนูอธิบายแบบย่อๆไม่เป็น
ครอบครัวหนูมีกัน6คน
ตอนหนูอายุประมาณ11ตอนแรกมีแค่แม่ที่บ่นและให้คำสอนต่างๆเวลาที่หนูดื้อไม่ทำนู้นไม่ทำนี่เช่นงานบ้านต่างๆแต่แม่ใช้น้ำเสียงที่ซีเรียส ตอนนั้นหนูไม่เถียงค่ะฟังอยากเดียวแต่ก็มีน้ำตามาบ้าง
พอต่อมาก็มียายมาบ่นเหมือนแม่
เรื่องหลักๆที่หนูโดนว่าก็จะเป็นเรื่อง ไม่ล้างจาน ไม่กวาดบ้าน ไม่กินข้าว บอกไม่ฟัง เล่นโทรศัพท์ อะไรประมาณนี้ค่ะ
และก็มีอีกหลายเรื่องที่จำไม่ได้
มาตอนนี้ปัจจุบันเลยนะคะ
คือหนูรู้สึกว่าหนูเป็นลูกที่แย่ดื้อหยาบมากๆต้องตกนรกแน่ๆ
ตอนนี้ทุกคนในครอบครัวด่าหนูทุกคนเล่นค่ะทั้ง พ่อแม่ตายายพี่ชาย คือทุกคนด่าหนูหมด หนูรู้ตัวนะคะว่าหนูบอกไม่ฟัง
คือในทุกๆวันตอนเช้าหนูจะต้องเก็บจานข้าวที่ทุกคนกินแล้วไปล้างแต่หนูไม่ล้างหนูจะวางแช่ไว้รออีกตอนเที่ยงแล้วหนูจะล้างพร้อมกัน พอแม่มาเห็นแม่ก็บ่นพอหนูบอกเหตุผลแม่ก็ไม่ฟังบอกว่าหนูพอกหางหนู
ตอนนี้ที่ทุกคนได้ด่าหนูคือ หนูนั้งเล่นอยู่ก็จะโดนเรียก พอหนูตอบว่าอะไรก็ไม่มีไครได้ยินคือเสียงหนูเบาอะคะพยายามพูดแรงๆแล้วมันได้แค่นี้จิงๆอะ
แล้วพอไม่ได้ยินก็ตะโกนเรียกหนูแรงๆจนคนอื่นได้ยินแถมยังบ่นต่างๆนาๆจนหนูรู้สึกอายคนรอบบ้านจนหนูต้องเดินไปหาแม่ค่อยหยุด หนูเป็นคนอีสานคนอีสานเขาใช้คำด่าที่รุนแรงนะคะแต่หนูก็ว่ามันไม่อะไรขนาดนั้นคือหนูชินแล้วค่ะ
ตอนนี้หนูกลายเป็นคนติดบ้านและอัธยาศัยไม่ดีคุยกลับคนที่ไม่สนิทไม่ได้เลยหนูไม่กล้าสู้หน้าไครเลยยู่แต่บ้านหน้าหนูยังไม่กล้าไปเดินเล่นเลยค่ะพอไปรร.หนูก็กลัวพี่ๆเพื่อนๆที่ไม่สนิทไปหมดพี่เขามาทักหนูก็คุยด้วยไม่เป็นหนูเลยต้องหยิบโทรศัพท์มาเล่นเพื่อจะได้มีไรทำทรงของหนูตอนนี้คือเด็กติดเกมเลยค่ะ
แต่ครอบครัวเขาก็พูดกับหนูดีๆนะคะ
แต่เวลาโมโหก็ตามนั้นเลยค่ะตาก็ชอบเรียกไม่อาบน้ำเช่นเคยหนูก็ตอบแต่ก็ไม่ได้ยินหนูเหมือนเดิม ทุกวันหนูโดนเรียกเป็น20กว่ารอบ หนูหงุดหงิดมากกลายเป็นว่าหนูบอกเหตุผลก็กลายเป็นเถียงเลยจนแม่ร้องให้พ่อผิดหวังทุกคนบ่นให้หนูทุกวันๆหลายครั้งที่หนูได้ยินคนเรียกแต่เลือกที่จะไม่ตอบเพราะหนูรู่ว่าพูดให้ตายก็ไม่มีไครได้ยินเลือกที่จะรีบเดินไปหาแทน
บ่อยครั้งที่หนูแอบร้องให้อยู่คนเดียวฟิวเด็กเก็บกดอะค่ะ
หนูอยากเป็นลูกที่ดีอยากปรับปรุงตัวแต่ไม่รู้จะทำยังไม่รู้ว่ามุมมองของครอบครัวเขามองหนูยังไง
อยากให้พ่อๆแม่ๆหรือผู้ใหญ่อายุเท่าๆกับพ่อแม่หนูช่วยให้คำสอนคำปรึกษาหนูหน่อยค่ะไม่รู้ว่าทำไงแล้วกลัวตัวเองเป็นซึมเศร้าค่ะเครียดทุกวันต้องทำตัวยังไงให้ครอบครัวมองว่าเป็นเด็กดี
หนูอายุ13ค่ะรู้สึกว่าตัวเองดป็นลูกที่แย่ของครอบครัว
อาจจะยาวหน่อยนะคะหนูอธิบายแบบย่อๆไม่เป็น
ครอบครัวหนูมีกัน6คน
ตอนหนูอายุประมาณ11ตอนแรกมีแค่แม่ที่บ่นและให้คำสอนต่างๆเวลาที่หนูดื้อไม่ทำนู้นไม่ทำนี่เช่นงานบ้านต่างๆแต่แม่ใช้น้ำเสียงที่ซีเรียส ตอนนั้นหนูไม่เถียงค่ะฟังอยากเดียวแต่ก็มีน้ำตามาบ้าง
พอต่อมาก็มียายมาบ่นเหมือนแม่
เรื่องหลักๆที่หนูโดนว่าก็จะเป็นเรื่อง ไม่ล้างจาน ไม่กวาดบ้าน ไม่กินข้าว บอกไม่ฟัง เล่นโทรศัพท์ อะไรประมาณนี้ค่ะ
และก็มีอีกหลายเรื่องที่จำไม่ได้
มาตอนนี้ปัจจุบันเลยนะคะ
คือหนูรู้สึกว่าหนูเป็นลูกที่แย่ดื้อหยาบมากๆต้องตกนรกแน่ๆ
ตอนนี้ทุกคนในครอบครัวด่าหนูทุกคนเล่นค่ะทั้ง พ่อแม่ตายายพี่ชาย คือทุกคนด่าหนูหมด หนูรู้ตัวนะคะว่าหนูบอกไม่ฟัง
คือในทุกๆวันตอนเช้าหนูจะต้องเก็บจานข้าวที่ทุกคนกินแล้วไปล้างแต่หนูไม่ล้างหนูจะวางแช่ไว้รออีกตอนเที่ยงแล้วหนูจะล้างพร้อมกัน พอแม่มาเห็นแม่ก็บ่นพอหนูบอกเหตุผลแม่ก็ไม่ฟังบอกว่าหนูพอกหางหนู
ตอนนี้ที่ทุกคนได้ด่าหนูคือ หนูนั้งเล่นอยู่ก็จะโดนเรียก พอหนูตอบว่าอะไรก็ไม่มีไครได้ยินคือเสียงหนูเบาอะคะพยายามพูดแรงๆแล้วมันได้แค่นี้จิงๆอะ
แล้วพอไม่ได้ยินก็ตะโกนเรียกหนูแรงๆจนคนอื่นได้ยินแถมยังบ่นต่างๆนาๆจนหนูรู้สึกอายคนรอบบ้านจนหนูต้องเดินไปหาแม่ค่อยหยุด หนูเป็นคนอีสานคนอีสานเขาใช้คำด่าที่รุนแรงนะคะแต่หนูก็ว่ามันไม่อะไรขนาดนั้นคือหนูชินแล้วค่ะ
ตอนนี้หนูกลายเป็นคนติดบ้านและอัธยาศัยไม่ดีคุยกลับคนที่ไม่สนิทไม่ได้เลยหนูไม่กล้าสู้หน้าไครเลยยู่แต่บ้านหน้าหนูยังไม่กล้าไปเดินเล่นเลยค่ะพอไปรร.หนูก็กลัวพี่ๆเพื่อนๆที่ไม่สนิทไปหมดพี่เขามาทักหนูก็คุยด้วยไม่เป็นหนูเลยต้องหยิบโทรศัพท์มาเล่นเพื่อจะได้มีไรทำทรงของหนูตอนนี้คือเด็กติดเกมเลยค่ะ
แต่ครอบครัวเขาก็พูดกับหนูดีๆนะคะ
แต่เวลาโมโหก็ตามนั้นเลยค่ะตาก็ชอบเรียกไม่อาบน้ำเช่นเคยหนูก็ตอบแต่ก็ไม่ได้ยินหนูเหมือนเดิม ทุกวันหนูโดนเรียกเป็น20กว่ารอบ หนูหงุดหงิดมากกลายเป็นว่าหนูบอกเหตุผลก็กลายเป็นเถียงเลยจนแม่ร้องให้พ่อผิดหวังทุกคนบ่นให้หนูทุกวันๆหลายครั้งที่หนูได้ยินคนเรียกแต่เลือกที่จะไม่ตอบเพราะหนูรู่ว่าพูดให้ตายก็ไม่มีไครได้ยินเลือกที่จะรีบเดินไปหาแทน
บ่อยครั้งที่หนูแอบร้องให้อยู่คนเดียวฟิวเด็กเก็บกดอะค่ะ
หนูอยากเป็นลูกที่ดีอยากปรับปรุงตัวแต่ไม่รู้จะทำยังไม่รู้ว่ามุมมองของครอบครัวเขามองหนูยังไง
อยากให้พ่อๆแม่ๆหรือผู้ใหญ่อายุเท่าๆกับพ่อแม่หนูช่วยให้คำสอนคำปรึกษาหนูหน่อยค่ะไม่รู้ว่าทำไงแล้วกลัวตัวเองเป็นซึมเศร้าค่ะเครียดทุกวันต้องทำตัวยังไงให้ครอบครัวมองว่าเป็นเด็กดี