เรื่องมันมีประมาณว่าเราย้ายมาอยู่กับแฟนค่ะอยู่กันแค่2คน หลังๆมาพ่อแม่เขามาอยู่ด้วยค่ะ ปกติท่านมาเหมือนแค่มาเยี่ยมเฉยๆมาไม่นานก็กลับ แต่ตอนนี้เหมือนจะมาอยู่ยาว มันจะเรียกว่าปัญหาก็ไม่น่าจะได้ คือ...เมื่อมีคนเพิ่มขึ้นอย่างอื่นมันก็ต้องเพิ่ม ทั้งรายจ่าย อาหารการกิน ซึ่งเราต้องเป็นฝ่ายหามารวมถึงทำด้วย เราจะเล่ากิจวัตรในแต่ละวันของเราให้ฟัง เช้ามาเราก็เตรียวตัวไปทำงานปกติเลิกงานตอนเย็นเราต้องไปหากับข้าววัตถุดิบต่างๆเพื่อเอาไว้ทำตอนเย็น กลับถึงบ้านเราก็ต้องทำกับข้าว ล้างจาน หุงข้าว ต่างๆ ถึงเวลากินข้าวก็ต้องหามาวางไว้แล้วกินพร้อมกันกินเสร็จก็ต้องคอยเก็บ *ซึ่งที่บ้านเราแม่เป็นคนทำกับข้าวก็จริงแต่ก็ต่างคนต่างหาต่างเก็บ เราเลยสะสุดกับบ้านนี้นิดนึง ตอนอยู่2คนเราก็พอทำไหวนะคะเราคิดว่ามันคือหน้าที่ของเราแต่ถ้าจะเป็นแบบนี้ต่อไปเราว่าเราทนไม่ไหวแน่ๆ ใจก็ยากถามแฟนให้มันชัดเจนนะว่าพ่อแม่เธอจะกลับมาอยู่ที่บ้านแล้วหรอ ถ้าใช่เราก็อยากชวนแฟนไปหาเช่าห้องอยู่ แต่เขาก็คงไม่เข้าใจเราเพราะเราเคยชินแบบนั้นมาแล้ว หรือเราใจแคบเกินไปคะ ภาพที่เราเจอทุกวันตอนเย็นคือ เปิดประตูบ้านไปแล้วเจอเขาไม่นั่งก็นอนดูทีวีเฉยๆ แค่นั้นเราก็เหมือนโดนตัดกำลังไปแล้ว พอเอาไปโยงกับกิจวัตรของเราแล้วเราว่าเราไม่โอเคค่ะ และอีกอย่างคือรายจ่ายทุกอย่างมันมาจากรายได้ของเรากับแฟนค่ะ ซึ่งขนาดปกติใช้กัน2คนยังจะไม่พอใช้เลย เราต้องทำตัวยังไง แบบไหน