คำว่าแม่หลายๆอาจมองว่าคือพระในบ้านแต่สำหรับใครบ้างคนแม่คือคนที่จองทำร้ายชีวิตลูกแต่ลูกยังคงต้องเลี้ยงดูยังต้องส่งเสียค่าใช้จ่ายทุกๆอย่างหนีไปไหนไม่ได้เพราะคำว่าเค้าคือ"แม่"
-แถวบ้านอยู่กันเป็นชุมชนเวลาทะเลอะกันทีประจารไปทั่วพูดจาเสียงดังให้คนอื่นเค้ารับรู้ว่าลูกตัวเองไม่ดีแต่ตัวเองดีวิเศษต่างๆนาๆทั้งทีความจริงไม่ใช่แบบที่แม่ประจานให้ชาวบ้านฟังเลยสักนิดจนทุกวันนี้ยังหาวิธีแก้ไขอะไรไม่ได้เลยจึงจะมาขอคำปรึกษา..ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแนะนำแนวทาง🙏🏼
-แม่เราอายุ45ไม่ได้ทำงานเพราะเราให้เค้าอยู่บ้านแล้วคอยส่งค่าใช้จ่ายบ้านให้ทั้งหมดเพราะไม่อยากให้แม่เหนื่อยตลอด4ปีที่ผ่านมา
-เราได้รับเงินเดือน25,000+ต่อเดือนให้แม่7,000ค่าเน็ตค่าไฟค่าน้ำเราเป็นจ่ายให้มั้งหมด
-แม่เราเป็นคนโมโหร้ายไม่ได้อะไรดั่งใจมั้งใช้คำหยาบและขี้โว้ยวายแต่ไม่เคยทำร้ายร่างกาย ต่างจากเราที่ชอบคุยเป็นประเด็นไม่เอาเรื่องอื่นมาปุ่นกันมั่วคุยแบบผิดก็ว่ากันไปตามผิด แต่ที่ไม่ชอบคือคำด่าที่รุ่นแรงแทงใจแรกเราพยายามเดินหนีแต่เค้าก็ยังเดินตามมาด่าและพอเห็นมีคนฟังเยอะๆเค้าคิดอะไรออกก็จะขุดออกมาพูดต่อหน้าคนอื่นเป็นแล้วเค้าก็เป็นมาแบบนี้2-3ปีจนหลังๆทนไม่ไหวก็เลยเถียงจากไม่เคยพูดก็พยายามพูดให้เค้าเข้าใจว่าเราต้องรับผิดชอบอะไรบ้างกดดันมากแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยพูด บ้างวันเลิกงานมาเหนื่อยๆกลับก็โดนเค้าบ่นด่าแบบไร้เหตุผลก็เงียบมาตลอดแต่ในใจเราคือใจมันพังหมดไม่เหลือความเคารพเค้าอีกแล้ว เราพยายามจะแยกออกมาอยู่คนเดียวแล้วจะให้เค้าไปหางานทำตั้งใจจะให้เค้ารู้ถ้าขาดเราไปจะเป็นอย่างไง แต่ก็ทำใจทิ้งแม่ไม่ลงจริงๆกลัวเค้าเครียดกลัวเค้าเหนื่อยกลัวเค้าจะโดนข้างบ้านดูถูกเราเป็นห่วง แรกอธิบายเค้าก็ฟังนะแต่หลังๆเริ่มไร้เหตุผลเริ่มมองว่าเป็นการแพ้-ชนะเพราะมีคนข้างบ้านคอยเป่าหูว่าอย่าไปยอมมันต้องสู้มัน จากใช้เห็นผลคุยกันได้ทุกวันนี้พูดอะไรไม่ได้แล้วพอพูดไปก็หนักกว่าเดิมอีกเค้าด่ากลับ2-3ชั่วโมงตอนแรกเราคิดว่าเงียบแล้วเดี่ยวเค้าก็หยุดไปเองแต่ไม่คือด่าเป็น2-3ชั่วโมงพูดเสียงดังเป็นชั่วโมงๆมีแต่คำแทงใจตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยได้รับคำชมสักครั้งจากแม่คนนี้เลย ตอนเด็กเค้าก็ทิ้งเราไว้กับยาย ยายต้องทำงานส่งเสียเราจนโตเราก็ลืมเรื่องในอดีตทั้งหมดไปแล้วแต่ทุกวันนี้เค้าพยายามหาเรื่องซึ่งทำงานก็เหนื่อยมากพอแล้วยังต้องกลับบ้านมาฟังคำทีทิ่มแทงใจเป็นชั่วโมงเราเงียบนั่งฟังเป็นชั่วโมงไม่กล้าจะอธิบายอะไรให้เค้าฟังอีกต่อไป จริงๆมันมีอีกหลายเรื่องมาก คำถาม เราจะใช้ชีวิตอย่างไงกับคนที่ไร้เหตุอย่างเช่น เรากรองน้ำใส่ตู้เย็นก็โดนด่าว่าจะแช่เหี่ยอะไรให้เต็มตู้เป็นต้นซึ่งเรามานั่งคิดว่าถ้ามันขนาดนั้นก็แค่เอาออกมาว่างข้างนอกน้ำหใดคอยเติบใส่ไปใหม่หรือใช้ให้เราเอาออกก็ได้ถ้าไม่อยากทำ แต่เค้าเลือกที่จะบ่นจสกเรื่องแค่นี้จนรามไปเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ประเด็นนี้ซึ่งมันจะมีเรื่องเล็กๆแค่นี้จนกายเป็นเรื่องใหญ่พอเราไม่ฟังก็จะเอาเรื่องในบ้านไปเล่าให้คนข้างฟัง ทุกวันนี่ไม่รู้แล้วว่าควรทำอย่างไงโปรดช่วยทีเราเหนื่อยกับคำพูดแรงของเค้ามาก
แม่ที่เราพยายามทำดีด้วยเท่าไรก็ไม่เกิดผลและชอบใช้คำพูดแทงหัวใจสาปแช่งลูกเอาแต่ใช้อารมณ์ไม่ใช้เหตุผล
-แถวบ้านอยู่กันเป็นชุมชนเวลาทะเลอะกันทีประจารไปทั่วพูดจาเสียงดังให้คนอื่นเค้ารับรู้ว่าลูกตัวเองไม่ดีแต่ตัวเองดีวิเศษต่างๆนาๆทั้งทีความจริงไม่ใช่แบบที่แม่ประจานให้ชาวบ้านฟังเลยสักนิดจนทุกวันนี้ยังหาวิธีแก้ไขอะไรไม่ได้เลยจึงจะมาขอคำปรึกษา..ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแนะนำแนวทาง🙏🏼
-แม่เราอายุ45ไม่ได้ทำงานเพราะเราให้เค้าอยู่บ้านแล้วคอยส่งค่าใช้จ่ายบ้านให้ทั้งหมดเพราะไม่อยากให้แม่เหนื่อยตลอด4ปีที่ผ่านมา
-เราได้รับเงินเดือน25,000+ต่อเดือนให้แม่7,000ค่าเน็ตค่าไฟค่าน้ำเราเป็นจ่ายให้มั้งหมด
-แม่เราเป็นคนโมโหร้ายไม่ได้อะไรดั่งใจมั้งใช้คำหยาบและขี้โว้ยวายแต่ไม่เคยทำร้ายร่างกาย ต่างจากเราที่ชอบคุยเป็นประเด็นไม่เอาเรื่องอื่นมาปุ่นกันมั่วคุยแบบผิดก็ว่ากันไปตามผิด แต่ที่ไม่ชอบคือคำด่าที่รุ่นแรงแทงใจแรกเราพยายามเดินหนีแต่เค้าก็ยังเดินตามมาด่าและพอเห็นมีคนฟังเยอะๆเค้าคิดอะไรออกก็จะขุดออกมาพูดต่อหน้าคนอื่นเป็นแล้วเค้าก็เป็นมาแบบนี้2-3ปีจนหลังๆทนไม่ไหวก็เลยเถียงจากไม่เคยพูดก็พยายามพูดให้เค้าเข้าใจว่าเราต้องรับผิดชอบอะไรบ้างกดดันมากแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยพูด บ้างวันเลิกงานมาเหนื่อยๆกลับก็โดนเค้าบ่นด่าแบบไร้เหตุผลก็เงียบมาตลอดแต่ในใจเราคือใจมันพังหมดไม่เหลือความเคารพเค้าอีกแล้ว เราพยายามจะแยกออกมาอยู่คนเดียวแล้วจะให้เค้าไปหางานทำตั้งใจจะให้เค้ารู้ถ้าขาดเราไปจะเป็นอย่างไง แต่ก็ทำใจทิ้งแม่ไม่ลงจริงๆกลัวเค้าเครียดกลัวเค้าเหนื่อยกลัวเค้าจะโดนข้างบ้านดูถูกเราเป็นห่วง แรกอธิบายเค้าก็ฟังนะแต่หลังๆเริ่มไร้เหตุผลเริ่มมองว่าเป็นการแพ้-ชนะเพราะมีคนข้างบ้านคอยเป่าหูว่าอย่าไปยอมมันต้องสู้มัน จากใช้เห็นผลคุยกันได้ทุกวันนี้พูดอะไรไม่ได้แล้วพอพูดไปก็หนักกว่าเดิมอีกเค้าด่ากลับ2-3ชั่วโมงตอนแรกเราคิดว่าเงียบแล้วเดี่ยวเค้าก็หยุดไปเองแต่ไม่คือด่าเป็น2-3ชั่วโมงพูดเสียงดังเป็นชั่วโมงๆมีแต่คำแทงใจตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยได้รับคำชมสักครั้งจากแม่คนนี้เลย ตอนเด็กเค้าก็ทิ้งเราไว้กับยาย ยายต้องทำงานส่งเสียเราจนโตเราก็ลืมเรื่องในอดีตทั้งหมดไปแล้วแต่ทุกวันนี้เค้าพยายามหาเรื่องซึ่งทำงานก็เหนื่อยมากพอแล้วยังต้องกลับบ้านมาฟังคำทีทิ่มแทงใจเป็นชั่วโมงเราเงียบนั่งฟังเป็นชั่วโมงไม่กล้าจะอธิบายอะไรให้เค้าฟังอีกต่อไป จริงๆมันมีอีกหลายเรื่องมาก คำถาม เราจะใช้ชีวิตอย่างไงกับคนที่ไร้เหตุอย่างเช่น เรากรองน้ำใส่ตู้เย็นก็โดนด่าว่าจะแช่เหี่ยอะไรให้เต็มตู้เป็นต้นซึ่งเรามานั่งคิดว่าถ้ามันขนาดนั้นก็แค่เอาออกมาว่างข้างนอกน้ำหใดคอยเติบใส่ไปใหม่หรือใช้ให้เราเอาออกก็ได้ถ้าไม่อยากทำ แต่เค้าเลือกที่จะบ่นจสกเรื่องแค่นี้จนรามไปเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ประเด็นนี้ซึ่งมันจะมีเรื่องเล็กๆแค่นี้จนกายเป็นเรื่องใหญ่พอเราไม่ฟังก็จะเอาเรื่องในบ้านไปเล่าให้คนข้างฟัง ทุกวันนี่ไม่รู้แล้วว่าควรทำอย่างไงโปรดช่วยทีเราเหนื่อยกับคำพูดแรงของเค้ามาก