สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ 
ตอนนี้อายุ 29 ย่าง 30 ทำงานมาได้ 5 ปี ในหน่วยงานรัฐ ตจว. รู้สึกตัวเองวันนี้เก่งเท่ากับเราเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
แรกๆที่เรามาทำงานที่นี่ พยายามหาอะไรทำไปเรื่อยๆ ไม่ปล่อยให้ตัวเองว่าง เพราะ สิ่งแวดล้อมที่นี้ เนือยๆ ทุกคนว่างกันเป็นส่วนใหญ่ มีงานทำหน่อยก็ตอนประมาณสัปดาห์สิ้นเดือน กับบางวันเล็กๆน้อยๆ 

ในช่วง2 ปีแรกที่อยู่เรายังตื้นเต้น เห็นใครทำอะไรก็ไปช่วยไปดู ตอนว่างก็เอามาพัฒนามาทำต่อ แต่หลายๆครั้งที่พี่ๆเห็นเราไม่ว่าง ชอบมีประโยคทำนองว่า ให้เราอธิบายสิ่งที่เราทำ แล้วก็มีความเห็นว่า ทำไมทำแบบนี้ๆล่ะ แบบที่เราทำไม่ดีหรอกเลิกทำเถอะ

จนวันนี้จู่ๆ ก็สะดุดใจตัวเอง ว่า เหมือนเราย่ำอยู่กับที่มานานเหลือเกิน มีหลายครั้งที่เราไม่อยากแตกออกจากฝูงแล้วเพราะมันสบายดีจัง และไม่โดนรังสีแปลกๆจ้องมา แต่เราก็ไม่อาจเข้าร่วมกับกลุ่มอย่างสมบูรณ์

ย้อนกลับมาคิดแล้ว ความคิดเรา ณ วันเริ่มเจ้ามากับวันนี้ เปลี่ยนไปมาก พลังงานหลายอย่างหายไปเพราะรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะต่อสู้กับสิ่งแวดล้อมอย่างนี้ได้

คนทำงานที่นี่สามารถทำการแสดงได้เก่ง ตอนทำงานเพียงเล็กน้อยก็จะพูดใหญ่โตเหมือนทำงานโปรเจคใหญ่ เดือนนึงทำ 1 สัปดาห์ อีก 3 สัปดาห์จะบ่นว่าทำงานเหนื่อย และเบื่อจัง 

หลังๆเราเริ่มตัวเองถูกกลืนกินมากไปแล้ว มันสบายจนน่ากลัว หรือจะได้ทำงานที่ไม่ได้พัฒนาทักษะอะไรเราเท่าไหร่ เราอยู่วัฒนธรรมที่เป็นผู้ดีที่ถือมีดไว้ปักหลังคนอื่น เราแลเป็นตัวเล็กตัวน้อยอยู่ตลอด

สิ่งที่ดีของงานนี้คือ เราได้อยู่ใกล้ครอบครัว 
เราสับสันเรื่องนี้มาได้เป็นปี คิดวนไปวนมาแต่ยังไม่กล้าตัดสินใจอะไรได้ บางทีเราบ่นให้เพื่อนฟังมากไป บางคนบอกงานสบายๆชิลๆ จะซีเรียสไปทำไม  เราก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่รู้สึกว่าชิลเกินไปไหมม 

อยากฟังมุมมองจากเพื่อนๆค่ะ