สวัสดีค่ะเราอายุ 14 อยู่ม.2 ช่วงที่ผ่านๆมาเรากำลังตั้งเป้าหมายและพยายามพัฒนาตัวเองอยู่ค่ะเพื่อที่ได้บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ แล้วช่วงนี้เราก็เริ่มได้รับโอกาสจากคนอื่นๆในการทำนู่นทำนี่อย่างที่เราเคยฝันไว้เมื่อตอนเด็กเราก็เลยรีบคว้าไว้แต่มันก็เหมือนเริ่มจะเยอะไปหน่อยค่ะ ทำให้เราไม่มีเวลาว่างทำอย่างอื่นเลยถึงขั้นที่ว่าหามรุ่งหามค่ำหลายวันติดต่อกันเลยค่ะ ทั้งการบ้าน งานประกวด งานแข่งขัน สอบย่อย ไหนจะเตรียมตัวสอบโอเน็ตกับติวสอบม.4 อีกแล้วเราก็กำลังติวสอบสอวน.อยู่ด้วยค่ะ จากที่ไม่เคยกินกาแฟก็กลายมาติดกาแฟแต่ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาก็น่าภูมิใจจนหายเหนื่อยตลอดค่ะ แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น พักนี้เราเริ่มรู้สึกเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้ค่ะ แบบว่าเหมือนมันเหนื่อยๆ โดดเดี่ยวบอกไม่ถูก บางทีตอนที่เราอ่านหนังสือดึกๆอยู่แล้วพักไปเล่นโซเชียลเราก็จะเห็นเพื่อนๆหรือคนวัยเดียวกันกับเราไปเที่ยวบ้าง ไปดูคอนเสิร์ตบ้าง คือพวกเขาดูสนุกกับชีวิตมากเลยค่ะแล้วพอเรามองกลับมาที่ตัวเองนั่งอ่านหนังสือใต้ตาดำสภาพเหมือนซอมบี้มันต่างกันลิบลับเลย หรือบางครั้งเพื่อนๆในกลุ่มก็นัดกันไปเที่ยวแต่เราก็ไปไม่ได้เพราะติดภารกิจหรือก็ต้องปฎิเสธเพราะต้องอ่านหนังสือทั้งๆที่อยากไปค่ะ บางครั้งตอนวันหยุด เราก็เห็นเขาลงสตอรี่ไปเที่ยวด้วยกันสนุกสนานแต่เรากลับต้องตื่นแต่เช้าไปโรงเรียนทั้งๆที่เป็นวันหยุด เราพยายามบอกตัวเองนะคะว่าเรากำลังพยายามเพื่ออนาคตตัวเอง ไม่ควรมานั่งเครียดหรือคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้แต่มันก็อดที่จะรู้สึกเหงาไม่ได้จริงๆค่ะที่ตอนเราเหนื่อยก็ปรึกษาใครไม่ได้ บางทีเราก็ตั้งคำถามเหมือนกันว่าทำไมเราต้องพยายามจนสุดตัวขนาดนี้ยิ่งดูเป็นคนเก่งก็ถูกคนอื่นคาดหวัง มันกดดันจากทั้งคนอื่นและจากตัวเองเลยค่ะ ตอนนี้รู้สึกไม่อยากทำอะไรเหมือนคนหมดไฟเลยค่ะ

อยากขอคำแนะนำจากพี่ๆค่ะว่าควรจัดการเวลายังไงให้บาลานซ์มากกว่านี้ ตอนนี้เหมือนชีวิตจะเทไปทางใดทางหนึ่งมากเกินไปค่ะ จริงๆคือแอบรู้สึกว่าร่างกายตัวเองเริ่มไม่ไหวแล้วเหมือนกันค่ะ มันไม่มีแรง หน้ามืด ตัวสั่น ตาลายบางทีเรียนๆอยู่ห้องหมุนเลยก็มีค่ะเลยจะพยายามเปลี่ยนดู แล้วก็อยากได้วิธีจัดการกับความคิดและเชียร์อัพตัวเองค่ะ

ขอบคุณที่อ่านกระทู้ที่เด็กน้อยคนนี้
บ่นนะคะ (⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)