ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ของมหาลัย แต่ผมไม่กลับบ้าน เพราะเหตุผลส่วนตัว และวันนึงที่ฝนตก เวลาประมาณ2ทุ่มเกือบ3ทุ่ม เมื่ออาบน้ำเสร็จ ผมก็ได้นั่งอยู่ริมระเบียงหอพักที่ติดกับมหาลัยชื่อดังย่านรังสิต ได้รู้สึกแปลกๆกับด่านฟ้าของตึกๆนึงในมหาลัย ซึ่งเป็นตึกคณะศิลปศาสตร์ ผมรู้สึกว่ามันน่าขึ้นไปจัง มีความรู้สึกว่าต้องขึ้นไปให้ได้ อยากไปมากๆ ผมได้คิดไปคิดมาจนสุดท้าย ก็ตัดสินใจที่จะเข้าไปในมหาลัย ผมก็ใส่ชุดธรรมดาครับวันนั้น พร้อมถือร่มไปด้วย ฝนไม่ได้ตกหนักมาก แค่ปรอยๆ ระยะทางจากหอผมไปที่มหาลัย ใช้เวลาเดิน10นาทีได้ ผมเดินเหม่อ คิดถึงแต่เรื่องอะไรไม่รู้ในตอนนั้น จำได้ว่าผมเหม่อมากๆ เหม่อมากจนมารู้สึกตัวอีกที คืออยู่หน้าศาลประจำมหาวิทลัย ศาลตั้งอยู่ก่อนที่จะถึงตึกที่ผมอยากจะขึ้นไปด่านฟ้า ทันใดที่ผมรู้สึกตัวนั้น ผมน้ำตาไหลทันที ตอนนั้นรู้สึกงง งงว่าเราเดินมาทำไม มืดมากๆ ฝนก็ตก และจากนั้นผมก็รีบหันหลังเพื่อที่จะเดินกลับไปหอ
หันหลังไปผมตกใจมาก เพราะมีพี่ๆรปภ. 2-3คน พร้อมแม่บ้าน1คน เดินตามเฝ้าระวังผมอยู่ เขาเลยถามผมว่า "เป็นอะไร จะไปไหน ร้องไห้ทำไม" ผมตอบแค่ว่าไม่รู้ ผมแค่อยากรู้สึกอยากขึ้นไปด่านฟ้าตึกนั้นเฉยๆ ผมพูดพร้อมชี้ แต่พี่รปภ.กับแม่บ้านกลับไม่ได้พูดอะไร แค่มองกันไปกันมา แต่ผมรู้สึกแปลกๆมากๆ แล้วผมก็เดินไป พี่ๆเขาก็มาส่งถึงแค่จุดที่มีแสงสว่าง เกือบๆหน้ามหาลัยแล้ว ผมเดินน้ำตาไหลไปจนถึงหอพัก หลังจากถึงหอพักผมปล่อยโหเลย เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น หลังจากผ่านไป2-3วัน ผมได้เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆฟัง จากนั้นเพ่ือนของผม แนะนำให้ผมไปอ่านเรื่องผีเรื่องนึงของมหาลัยครับ ผมไปหาอ่านตามที่เพื่อนบอก ต้องบอกว่าขนลุกมาก ขณะที่พิมตอนนี้ก็ขนลุกไม่หยุด และนี่แค่1เรื่องที่ผมเจอตอนอยู่มหาวิทลัยครับ