ผมเป็นคนที่เวลาเจรจาไม่ชอบเล่นจิตวิทยา  ไม่ชอบวัดใจ  คุยกันแบบจริงใจ

เจอฝ่ายตรงข้ามตอนแรกเขาจะยื่นข้อเสนอแบบกดราคามาก
เราขอดีๆยังไงเขาก็ใจแข็งยืนยันคำเดิม  แสดงท่าทีไม่โอเคกับดีลนี้  ทำทีคิดนานยังไงเขาก็ไม่เปลี่ยนใจ  ไม่ว่าจะทำทางไหนก็ตามก็ไม่เปลี่ยนใจ

สุดท้ายก็ยอม

พอเจรจาครั้งที่2  ก็มาแบบเดิมเขาใช้มุขเดิม
เราขอดีๆพูดดีทุกอย่างก็ใจแข็งมาก   

สุดท้ายรอบนี้เราเปลี่ยนไป เราเดินออกมาทันทีไม่เจรจาต่อ  อีกฝ่ายเปลี่ยนท่าทีแบบทันทีเหมือนมีแผนไว้อยู่แล้ว
ยอมต่อรองทันทีเลยครับ  ความใจแข็งหายไปหมดเลย

อยากรู้ว่าพวกนี้มันคือเทคนิคการเจรจาหรือเปล่า
คุยดีๆจะไม่ยอมเด็ดขาด  ต้องรอสุดท้ายแบบท้ายสุดจริงๆ   จนกว่าอีกฝ่ายจะเก็บกระเป๋าเดินออกนั่นเหละถึงยอมต่อรอง
ซึ่งอยู่ในแผนหมดแล้วว่าให้ใช้เป็นวิธีสุดท้ายตอนอีกฝ่ายกำลังจะไปจริงๆ

แต่ตอนที่นั่งคุยปกติต้องทำใจแข็งไว้  

ผมซึ่งเป็นคนไม่ชอบจิตวิทยาแบบนี้    ชอบคุยเจรจาแบบจริงใจมากกว่า   มักจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์การเดินออกไม่เจรจาให้มากที่สุด
กลับจำเป็นต้องปรับตัวฝืนทำในสิ่งที่ไม่ชอบด้วยการเดินออก  ไม่ชอบเลยครับ

อยากรู้ว่าอันนี้คือเทคนิคการเจรจาหรือเปล่า
ผมไม่ชอบเลยมันดูไม่จริงใจ   คนบางคนคุยดีๆชอบทำแข็งมักจะยอมอ่อนให้ก็ต่อเมื่ออีกฝ่ายแข็งใส่สู้กลับ
ซึ่งผมพยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์แบบนี้สุดๆแล้ว   ทำไมบางคนกลับชอบสถานการณ์แบบนี้

ผมชอบคุยกันแบบให้ดีลดีๆแต่แรกไม่ต้องเผื่อต่อรอง คุยง่ายๆแปปเดียวจบดีลได้   แบบที่เจอเสียความรู้สึกมากเลย