เรื่องมีอยู่ว่า ยายซึ่งเป็นแม่ของเราจะตีหลานเพราะเขาซนแกะสีตรงเสาบ้านมันลอก จะตี.หลานวิ่งไปชนโต๊ะ แล้วแขนไปเกี่ยวกับกระเป๋าแล้วโทรศัพท์วางอยู่บนนั้น ร่วงเลยทำให้จอแตก.ยายพูดกับหลาน 4ขวบว่าไม่ต้องมาคุย เด็กสันดานเสีย นิสัยไม่ดี. เรานั่งกินข้าวอยู่เห็นทั้งหมดว่าลูกเราไม่ได้ตั้งใจ แต่ยายโกรธเป็นจริงเป็นจัง วันนี้ทั้งวันเมินหลานทำเหมือนว่าไม่ใช่หลานเลยคะ.เรารู้สึกเคืองนะ อึดอัดเราก็โกรธเลยเงียบใส่ .เร่คิดว่ามันจะรักโทรศัพท์มากกว่าคนเลยหรอคะ.จอแตกก็ซ่อมเอา แต่ความรู้สึกที่พูดกับเด็กไปมันคืนมาไหมคะ.เราไม่ได้โอ๋ลูกนะ ลูกเราทำแท็ปแล็ต ร่วงจอแตกทำโทรศัพท์เราแตก เราก็พูดว่าแม่ไม่มีเงินซื้อแล้วนะ ระวังหน่อย.ถือดีๆหน่อยเดี๋ยวไม่มีดูเอาจะมางอแงไม่ได้นะ เราไม่เคยพูดยังกับยายเขาพูดเลยคะ เด็ก 4ขวบเองนะคะ ทำไมเขาไม่รักหลานบ้างหรือคะ .ปกติไม่ทำตามก็จะพูดกับหลานว่าโป้งแล้วไม่รักแล้ว จะพูดอยู่แบบนี้ งอลหลาน ประจำ คือไม่เข้าใจคะ ทำไมต้องแบบนี้ด้วย วันนี้เราก็เอาลูกไปอยู่อีกบ้านแล้วเย็นก็กลับก็ยังไม่คุยเหมือนเดิม.แฟนเราก็บอกให้ปล่อยไปเลย คะ .อย่าไปสนใจ แฟนเราบอกเพิ่งเคยเจอพ่อแม่เราโกรธเด็ก4ขวบจริงจัง ก็บ้านนี่นี่แหละ คือ พ่อแม่ เราไม่เคยเลี้ยงเด็ก เลี้ยงลูกคะ ส่วนพ่อเราก็โทษว่าลูกเราไม่ดีทำโทรศัพท์แตก โป้งลูกเราอีก ตอนลูกเรากินข้าวอยู่ ลูกเราก็ยิ้มให้ แต่ผู้ใหญ่หน้าบึ้ง..เราเบื่อมากเลยคะ ไม่รู้จะทำใงดี.สงสารลูก