คนในครอบครัวเปลี่ยนไปทำไงดีคะ
สวัสดีค่ะ หนูอายุ16กำลัง17 ครอบครัวหนูมีพ่อแม่ยาย
และปู่ย่า ตั้งแต่หนูเกิดมาหนูได้มาอยู่บ้านยายตลอดเลยค่ะ ส่วนบ้านปู่กับย่าก็ไปวันอาทิตย์ของแต่ละสัปดาห์แต่บางสัปดาห์ก็ไม่ได้ไปค่ะ ช่วงนี้หนูต้องเตรียมสอบฟิสิกส์เคมี หนูจึงบอกพ่อกับแม่ไปค่ะว่าช่วงนี้ไม่ว่างนะ หนูจะติวฟิสิกส์กับเคมี แม่และพ่อได้รู้ค่ะว่าหนูไม่ว่าง แต่เขากลับต่อว่าหนูว่า อย่ามาอ้าง ถ้าไม่อยากทำงานบ้านก็ไม่ต้องทำให้ย้ายไปอยู่หอคนเดียวค่ะ ซึ่งหนูเริ่มจิตตกตรงนั้นแล้วค่ะรู้สึกพวกเขาเปลี่ยนไป ตอนม.2-3เขาบอกให้หนูตั้งใจเรียนค่ะ หนูก้พยามยามตลอดเลย จนสอบเข้าม.4รร.ที่ิอยากเข้ามากๆ แต่พอหนูจะต้องสอบฟิสิกส์ม.5
เขากลับว่าแบบนี้หนูไปไม่เป็นจริงเลยค่ะ ส่วนคุณพ่อหนูก็พยายามหาเรื่องทะเลาะหนูตลอดเลยค่ะ คุณครูที่รร.สั่งการบ้าน หนูเลยนั่งทำ ก็มาใช้หนูไปกวาดบ้านถูบ้าน หนูก้ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ ใช้งานหนูได้ตลอดค่ะแต่มันเยอะเกินไปจริงๆ แบบว่า วันนึงให้หนูซักผ้า4-5ตะกร้าแล้วตาก ซึ่งหนูเป็นธารัสซีเมีย(โรคเลือดจาง/โลหิจาง)
ทำให้เวลาออกแดดมากๆหน้าจะมืดทำให้ล้มได้ค่ะ มีวันนึงหนูล้มลงหน้าบ้านค่ะ เพราะราวตากผ้าอยู่หน้าบ้าน หนูได้บอกกับพ่อแม่ว่าช่วยหน่อยหนูไม่ไหวแล้วจริงๆ คุณพ่อหนูได้ตอบกลับมาว่า "ก็ทำไปสิอีกนิดเดียวจะหมดละ จะมาให้ช่วยอะไรอีก" เหมือนพวกเขาจะแกล้งหนูอ่ะค้ะ หนูไม่แน่ใจว่าไปทำไรให้ถึงทำแบบนี้กับหนูได้
พอหนูล้ม พวกเขาก็ขึ้นเสียงใส่แล้วตะคอกว่า (พ่อรู้ว่าไม่อยากทำ อย่ามาสำออย สลิดจะอี้)ด้วยความที่เราอยู่ภาคเหนือก็จะมีคำเหนือป่นมาด้วยอ่ะค่ะ หนูเคยจำได้และเป็นเหตุการณ์ที่จำฝั่งใจคือ หนูล้างมืออยู่อ่างล้างจาน แล้วพ่อให้เอาข้าวไปให้น้องหมา หนูเลยบอกพ่อไปว่าแปปนึ่ง หนูล้างมืออยู่ อันนี้เหมือนหนูจะขึ้นเสียงเพราะหนูอยู่หลังบ้าน แต่พ่อหนูอยู่หน้าบ้านค่ะ สักพักพ่อเดินมา ตบปากหนู แล้วเหมือนมือไปโดนจมูก เลือดกำเดาไหลออกมาไม่หยุดเลยค้ะ กว่าจะหยุดกัตอนกินข้าว
มีใครมีวิธีรับมือเหตุการณ์แบบนี้มั้ยคะ
คนในครอบครัวเปลี่ยนไป
สวัสดีค่ะ หนูอายุ16กำลัง17 ครอบครัวหนูมีพ่อแม่ยาย
และปู่ย่า ตั้งแต่หนูเกิดมาหนูได้มาอยู่บ้านยายตลอดเลยค่ะ ส่วนบ้านปู่กับย่าก็ไปวันอาทิตย์ของแต่ละสัปดาห์แต่บางสัปดาห์ก็ไม่ได้ไปค่ะ ช่วงนี้หนูต้องเตรียมสอบฟิสิกส์เคมี หนูจึงบอกพ่อกับแม่ไปค่ะว่าช่วงนี้ไม่ว่างนะ หนูจะติวฟิสิกส์กับเคมี แม่และพ่อได้รู้ค่ะว่าหนูไม่ว่าง แต่เขากลับต่อว่าหนูว่า อย่ามาอ้าง ถ้าไม่อยากทำงานบ้านก็ไม่ต้องทำให้ย้ายไปอยู่หอคนเดียวค่ะ ซึ่งหนูเริ่มจิตตกตรงนั้นแล้วค่ะรู้สึกพวกเขาเปลี่ยนไป ตอนม.2-3เขาบอกให้หนูตั้งใจเรียนค่ะ หนูก้พยามยามตลอดเลย จนสอบเข้าม.4รร.ที่ิอยากเข้ามากๆ แต่พอหนูจะต้องสอบฟิสิกส์ม.5
เขากลับว่าแบบนี้หนูไปไม่เป็นจริงเลยค่ะ ส่วนคุณพ่อหนูก็พยายามหาเรื่องทะเลาะหนูตลอดเลยค่ะ คุณครูที่รร.สั่งการบ้าน หนูเลยนั่งทำ ก็มาใช้หนูไปกวาดบ้านถูบ้าน หนูก้ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ ใช้งานหนูได้ตลอดค่ะแต่มันเยอะเกินไปจริงๆ แบบว่า วันนึงให้หนูซักผ้า4-5ตะกร้าแล้วตาก ซึ่งหนูเป็นธารัสซีเมีย(โรคเลือดจาง/โลหิจาง)
ทำให้เวลาออกแดดมากๆหน้าจะมืดทำให้ล้มได้ค่ะ มีวันนึงหนูล้มลงหน้าบ้านค่ะ เพราะราวตากผ้าอยู่หน้าบ้าน หนูได้บอกกับพ่อแม่ว่าช่วยหน่อยหนูไม่ไหวแล้วจริงๆ คุณพ่อหนูได้ตอบกลับมาว่า "ก็ทำไปสิอีกนิดเดียวจะหมดละ จะมาให้ช่วยอะไรอีก" เหมือนพวกเขาจะแกล้งหนูอ่ะค้ะ หนูไม่แน่ใจว่าไปทำไรให้ถึงทำแบบนี้กับหนูได้
พอหนูล้ม พวกเขาก็ขึ้นเสียงใส่แล้วตะคอกว่า (พ่อรู้ว่าไม่อยากทำ อย่ามาสำออย สลิดจะอี้)ด้วยความที่เราอยู่ภาคเหนือก็จะมีคำเหนือป่นมาด้วยอ่ะค่ะ หนูเคยจำได้และเป็นเหตุการณ์ที่จำฝั่งใจคือ หนูล้างมืออยู่อ่างล้างจาน แล้วพ่อให้เอาข้าวไปให้น้องหมา หนูเลยบอกพ่อไปว่าแปปนึ่ง หนูล้างมืออยู่ อันนี้เหมือนหนูจะขึ้นเสียงเพราะหนูอยู่หลังบ้าน แต่พ่อหนูอยู่หน้าบ้านค่ะ สักพักพ่อเดินมา ตบปากหนู แล้วเหมือนมือไปโดนจมูก เลือดกำเดาไหลออกมาไม่หยุดเลยค้ะ กว่าจะหยุดกัตอนกินข้าว
มีใครมีวิธีรับมือเหตุการณ์แบบนี้มั้ยคะ