สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ขออนุญาตระบายกับเพื่อนๆโซเชี่ยล เพราะเราก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง

อยากรู้ว่าจะมีใครเจอเหมือนกันไหม เราเกลียดแม่เลี้ยงตัวเองมาก ทั้งๆที่ไม่เคยทำอะไรให้ เต่เขาทำเหมือนเราเป็นศัตรู ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง เราอดกลั้นจนเป็นวิตกกังวล เครียด เราไม่สนิทกับพ่อ แถมเข้ากันไม่ค่อยได้อีก เราโตมากับฝั่งแม่ แต่ก็มีย้ายมาอยู่กับปู่กับย่าบ้างตอนเด็กๆ เจอพ่อบ้าง จนมีโอกาสได้อยู่กับพ่อตอนโต

ความสัมพันธ์เรากับพ่อห่างเหิน คุยกันดีๆทีไรแม่เลี้ยงจะยุยงให้ทะเลาะกันตลอดทั้งต่อหน้าและลับหลัง จนเรากลายเป็นคนเงียบไม่พูดอะไรเลย เขามีลูกใหม่อีกสามคน ลูกเขาคือดีเลิศประเสริฐทุกอย่าง ไม่เคยผิด ผิดก็ปกป้อง แต่เรายังไม่ทันทำไรก็ผิดแล้ว หาเรื่องฟ้อง ข้าวของทุกอย่างเราเก็บเงินซื้อเองตั้งแต่เด็กจนโต แต่น้องได้ทุกอย่างง่ายๆแถมเป็นของมีราคา   เราป่วยให้เขาพาไปหาหมอเขาไม่พอใจบอกไปรบกวนเวลาเขาเสริมสวย แถมพ่อยังเข้าข้างเขาอีก... เราไม่เคยฟ้องพ่อสักครั้งเพราะไม่อยากให้พ่อคิดมาก อึดอัด ถ้าให้เลือกจริงๆ พ่อก็คงไม่เลือกเราเพราะนี่เป็นครอบครัวใหม่เขา.. เวลาทะเลาะกันก็ไล่จะส่งเราไปอยู่กับแม่

เรารักน้องตามใจน้องทุกอย่าง ไม่เคยดุ แต่น้องไม่ค่อยชอบเรา ไม่เคารพเรา แม่เขาปลูกฝังลูกเขาให้อคติ เราเคยได้ยินเขาแอบพูดกับลูกบอกให้แย่งสมบัติของพ่อมาให้หมด ครอบครัวเราถือว่ามีเงินประมาณนึง พ่อเป็นคนเลี้ยงทุกอย่างแม่เลี้ยงไม่ได้ทำงาน ปู่กับย่าก็เรัยกไปคุยว่าพ่อกับปู่ย่าไม่มีไรให้นะ  หลงหลานใหม่เห่อหลานใหม่ ตั้งแต่มีน้องเราก็เหมือนเป็นส่วนเกิน ไม่มีตัวตน ความรักความสนใจก็เลือนหาย เอาจริงๆเราไม่ได้อยากได้อะไรจากเขา ไม่เคยหวัง เราแค่อยากได้ความสำคัญ น้องได้อะไรเราก็ได้บ้าง แค่นั้น

ตอนนี้เราไม่ได้หวังอะไรแล้ว แม่แต่ความรักจากพ่อที่ตอนเด็กๆเคยต้องการ วีรกรรมแม่เลี้ยงเรามีอีกเยอะจนนับไม่ถ้วน พ่อก็มองว่าเขาดี เพราะเขาดีกับพ่อและสร้างภาพว่ารักเอ็นดูเรากับปู่ย่า ก็มีแต่เชื่อเขาหมดเพราะเขาผู้ใหญ่เราเด็ก

ขอบคุณที่ฟังเราระบาย ไม่ต้องอ่านจบก็ได้ค่ะ ฮ่าๆ พิมพ์เยอะๆก็เขิน  แต่เราอยากอ่านประสบการณ์ของแต่ละคนว่าเจอมายังไงบ้าง แก้ไขยังไงบ้าง แล้วตอนนี้เป็นยังไง