ผมเกิดมาก็มีทุกอย่างครับพ่อแม่มีความสุขครอบครัวก็ปกติฐานะในบ้านถือว่าดีมีพี่น้องครับ




ปัจจุบันตอนนี้ผมอายุ15ตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่ไม่เคยคาดหวังอะไรในตัวผมเลยแต่เขาก็ไม่ได้ไม่ใส่ใจเขาเป็นห่วงตลอดเป็นห่วงจนไม่อยากให้ผมออกไปข้างนอกผมสุขภาพไม่ดีก็จริงแต่มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นพวกเขาคาดหวังกับพี่น้องผมหมดแต่เขาเลือกที่จะบอกกับผมแค่ว่าไม่ต้องทำไรก็ได้อยู่กับพ่อแม่ก็ได้ไม่ก็อยากทำไรก็ทำเลยตามใจ



ตอนแรกคิดว่าดีเลยมีครอบครัวแบบนี้ หลังๆผมเริ่มเรียนหนังสือผมอยากได้ที่1ให้พ่อแม่เห็น




ผมเรียนหนักมากต่อมาผมได้ที่1จริงแต่ผมดันมารู้ทีหลังว่าพ่อแม่ยัดเงินครูให้ผมได้ที่1ผมควรดีใจแต่ผมดันรู้สึกนอยหนักเพราะเหมือนเขาแค่ให้ผมมีชีวิตอยู่แค่นั้น


รู้สึกว่าตัวผมไม่มีประโยชน์อะไรเลยพวกเขาไม่แม้จะพูดถึงความฝันผมเขาแค่บอกอยากทำอะไรก็ทำพ่อแม่เต็มที่ให้อยู่แล้ว....
อะไรที่ผมตั้งใจเก็บเงินพอเขารู้เขาก็ชื้อให้ทันทีเหมือนผมไม่ต้องพยายามมันรู้สึกจุกอกแปลกๆ


ผมเคยจะคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่แต่ผมก็คิดว่าแบบนี้ก็ดีนี้หรือเราแค่เครียดไปเองผมไม่กล้าคุยกับพ่อแม่เพราะเขาคงเสียใจ
อยากรู้ว่าทำไงให้พ่อแม่คาดหวังกว่านี้ครับ