คือพ่อของเราอ่ะค่ะเป็นห่วงเรามากๆๆๆๆแต่ว่าเวลาไปไหนมาไหนเขาก็ให้ไปนะค่ะแต่จะโทรตามตลอดถ้ากลับดึกแล้วมีอยู่วันนึงเราคือเรามีแฟนเราก็ไปอยู่กับแฟนแล้วพ่อเราเขาเมาค่ะเขาก็โทรวิดีโอคลอมาหาเราต้องบอกก่อนว่าเวลาพ่อเราเมาพ่อเราจะเป็นคนที่แบบชอบทำหน้าตาโมโหทำครึมทำขู้เราเพื่อให้เรากลัวเขาเวลาเขาไม่เมาเขาจะเป็นอีกแบบค่ะเขาจะโมโหแบบน่ากลัวมากคือคนในบ้านต้องฟังเขาคนเดียวไม่มีใครสามารถเถียงได้ แล้วพอเขารู้ใช้มั้ยค่ะว่าวันนั้นเราอยู่กับแฟนตอนแรกเราก็ยังไม่กล้าบอกหรอกค่ะแต่คือมันมาขนาดนี้แล้วก็บอกเลยเพราะเราไม่ได้อยากจะปิดบังอยากให้เขารู้ พอเขารู้ว่าเรามีแฟนเขาก็ดูไม่ค่อยโอเคนะค่ะคือเราอายุ20เรารู้ว่าเรามีหน้าที่เรียนเพราะเขากลัวเราจะพลาดในเรื่องอย่างว่าค่ะตอนแรกที่เขาเรียนคุยกับเราเขาบอกว่าเขาไม่ได้อยากจะบังคับอะไรเราเลยเขาเข้าใจวัยนี้สมัยนี้มันไม่เหมือนสมัยพ่อ แต่พอเรามาหาแฟนเราพอเขารู้เขาโทรมาเช็คทุกๆครั้งถามว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านเเล้วก็พูดว่าทำไมต้องขึ้นไปอยู่กับเขาด้วยกันแบบสองต่อสองทำอะไรนึกถึงใจพ่อแม่บ้าง พ่อเหนื่อยกับหนูมากพ่อส่งให้ไปเรียนก็คือเรียน เขาจะย้ำอย่างนี้เสมอค่ะจนเราแบบเราก็อึดอัดนะค่ะความที่แบบเราอยากจะลองใช้ชีวิตแบบที่ไม่ได้มีใครบงการอ่ะค่ะอยากลองเรียนรู่ด้วยตัวเองบ้างคือเขาบอกว่าคบใครพ่อไม่ว่าแต่ขอให้เรียนจบคือเราทราบอยู่แล้วค่ะเราแค่ต้ิงดารที่จะแบบอยากเจอแฟนบ้างอยากอยู่ด้วยเเต่พ่อเราคือจะโทรมาตามโทรถามตลอดอยู่ไหนเมื่อไหร่จะกลับคือเอาตรงๆเราก็อึดอัดค่ะเขาเอาความระแวงของ้ขามากดดันเรามากเขาคาดหวังกับเรามากคือ้รามีพี่น้องสองคนนะค่ะพี่เราคือพลาดไปแล้วทำในสิ่งที่เขาหวังไม่ได้ตอนนี้เหลือแต้ราค่ะที้ขาคาดหวังไว้แต่เราอึดอัดมากค่ะไม่รู้จะทำยังไงให้เขายอมรับและรับฟังเราได้บ้าง