คือตอนนี้เราอายุ 20 ต้นๆเอง ทุกวันนี้ตื่นมาฝึกงาน กิน หมดแรง นอนไปวันๆเท่านั้นเอง เราไม่ได้รู้สึกหลงไหลในอะไรเลย เสื้อผ้าก็ใส่ซ้ำๆ อาหารการกินมีอะไรก็กิน เราไม่อยากกินอะไร ไม่อยากได้อะไร ไม่ได้สนใจดูหนัง ซีรีย์ หรืออะไรเลย ไม่ได้ชอบทำอะไรเป็นพิเศษ ไม่มีอะไรให้ต้องรออย่างใจจดใจจ่อเหมือนตอนรอของมาส่ง เราลองจะสั่งของแต่ก็ไม่รู้จะสั่งอะไรดีอีกเหมือนเคย รู้สึกว่างเปล่ามากๆ มันเหมือนใช้ชีวิตวนลูปไปวันๆ  ใช้เงินก็ค่อนข้างประหยัด พอทำงานเสร็จก็กินข้าว อาบน้ำ ดูติ้กต้อกผ่านๆ ไม่นานก็ง่วงแล้วก็นอน คือเรารู้แค่ว่าเราต้องทำหน้าที่ของเราต่อไปเรื่อยๆ  ไม่รู้ต้องทำอย่างไร ใครพอจะมีอะไรแนะนำไหมคะ ไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้ มันค่อนข้างเบื่อและโลกมันหม่นๆ แล้วก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรด้วยค่ะ เวลาพบเจอหน้าผู้คนก็ยิ้มแย้มปกติแต่มันแค่รู้สึกว่าต้องยิ้ม ไม่ได้โกรธ ไม่ได้โมโห แต่มันก็ไม่ได้มีความสุข

ส่วนตัวก็คุยกับเพื่อนๆบ้าง ครอบครัวบ้างตามโอกาส แต่ทุกคนก็มีหน้าที่และเวลาเป็นของตัวเอง รู้สึกเคว้งอยู่บ้าง แต่พอนอนหลับก็หมดไปอีกวัน มันก็ผ่านไปได้อยู่เรื่อยๆ

สาเหตุ สันนิษฐานเอาว่าอาจจะมาจากที่ที่บ้านเราไม่ได้มีเงินมาก เห็นพ่อกับแม่ทำงานเหนื่อยก็ไม่ค่อยอยากใช้เงิน สงสารพ่อกับแม่ พอมีอะไรที่อยากได้ คิดแล้วคิดอีกก็คิดว่าไม่จำเป็น ไม่อยากได้แล้ว ไม่ว่าจะเสื้อผ้า หรือของกินที่มีราคาหน่อยก็ตาม