สวัสดีค่ะหนูอายุ17 ค่ะ ชอบเล่นเกมฟีฟายมากค่ะแล้วมีเพื่อนผู้หญิงในเกมที่คบกันมา6ปีเพื่อนเห็นว่าหนูโสดเลยเเนะนำหนูให้น้องที่รู้จักของเพื่อนน่ะค่ะเเต่เรื่องความรักในเกมหนูไม่เคยสนค่ะ อยู่ดีๆกับคนนี้อยากคุยด้วยมากๆค่ะเขาเด็กกว่า1ปีเเต่คุยกันเหมือนเพื่อนเเต่ฟีลเเฟนทำทุกอย่างเหมือนเเฟน(ไม่เคยเจอกันในชีวิตจริงนะคะ) แต่มีความสุขมากเเค่ได้โทรคุยกับเขาได้ส่งเพลงให้เขาฟังได้เล่นเกมด้วยกันเราคุยกันมา 1ปี เเบบไม่มีสถานะอะไรไม่เคยอวดกันเเอบคุยกันเงียบๆเเละจบกันเเบบเงียบๆค่ะ จนมาวันนี้เขาทักมาว่า ให้หนูไปตั้งใจเรียนเขาจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ  ซึ่งหนูก็รู้นี่คือประโยคที่ไล่หนูไปไกลๆ
หนูรู้ว่าอายุเเค่นี้ยังต้องเจอคนอีกเยอะยิ่งความรักในเกมยิ่งไม่สามารถเป็นไปได้เลยเเต่หนูยังเอาใจลงไปเล่นให้เจ็บฟรีๆกินข้าวไม่อร่อยนอนไม่หลับนึกโทษตัวเองร้องไห้  หนูอยากถามพี่ๆทุกคนว่าหนูควรทำไงดีคะ กับความรู้สึกเคว้งไปต่อไม่ได้เเบบนี้..