เรามีพี่น้องกัน4คนค่ะ พี่น้องสายเลือดเดียวกัน2คนและน้องอีก2คนเป็นลูกพ่อเลี้ยงแต่แม่เดียวกันนะคะที่รุ้สึกอิจฉาคือน้องสาวค่ะซึ่งเกิดจากพ่อแม่เดียวกันค่ะ ตอนเด็กๆก็ไม่ได้รู้สึกอิจฉาอะไรนะคะ เพราะตอนนั้นพ่อแม่แยกทางกันเรากับน้องโตมากับหอเด็กกำพร้าจนอายุ9ขวบได้กลับมาอยู่กับแม่ค่ะ แม่มีสามีใหม่กับน้องชายอีก2คนเรากับน้องได้กลับมาอยู่กับแม่ก็จริงแต่แม่ก็ให้เรากับน้องไปอยู่หอพักเพราะบ้านกับโรงเรียนอยู่ไกลกันมากเราก็เข้าใจพ่อกับแม่นะหลังจากที่เรียนที่นี่ได้5-6ปีเรากับน้องก็ย้ายโรงเรียนไปอยู่ไกลจากบ้านมากๆ เชียงราย-อ่างทอง ตอนนั้นเราไปเรียนต่อมอ1ค่ะ น้องเราก็เรียนต่อป.6 ก่อนหน้าที่เราจะมาเรียนที่นี่มีบ้างที่พ่อแม่จะลำเอียง แต่หลังจากนี้ตางหากที่ทำให้เราอิจฉาน้องหลังจากที่เราเรียนที่นี่มาได้สักพักเราก็มีปัญหาทำให้เราไม่สามารถที่จะเรียนต่อได้ เราเลยบอกพ่อกับแม่ว่าจะไม่เรียนต่อแล้วแล้วตอนนั้นเป็นช่วงที่พ่อกำลังจะไปทำงานใต้หวั่นพอดีค่ะ เหมือนพ่อจะไม่พอใจที่เราไม่ยอมเรียนต่อนั้นแหละค่ะหลังจากที่เราออกจากโรงเรียนเราก็กลับมาอยู่บ้านช่วยแม่ทำสวนรับจ้างส่วนพ่อก็ทำงานที่ใต้หวั่น เราก็รับจ้างทุกวันค่ะส่วนน้องเราก็เรียนตอนนั้นน้องชายสองคนยังเด็กมากๆเลยค่ะตอนน้องสาวเรียนก็ให้ตัวเล็กสองคนอยู่กับยายแต่พอน้องสาวปิดเทอมกลับมาก็ให้น้องสาวดูแลตัวเล็กอยู่บ้านค่ะ เราลืมบอกไปว่าพ่อไปทำงานใต้หวั่นแค่ปีกว่าๆนะค่ะน้องสาวอยากได้โทรศัพท์พ่อก็ซื้อให้แต่ตอนนั้นเงินเดือนพ่อยังไม่ออกพ่อเลยให้เอาเงินที่แม่กับเรารับจ้างมาจ่ายก่อนตอนนั้นเรายังไม่มีโทรศัพท์ใช้เลยเห็นพ่อซื้อให้น้องเราเองก็อยากได้ตอนนั้นเราขอแม่ว่าเราก็อยากได้ค่ะซื้อจากเงินที่รับจ้างมาก็ได้เราร้องให้เลยค่ะน้อยใจมากๆที่น้องได้แต่เราไม่ได้ หลังจากนั้นเราก็รับจ้างเองซื้อเองมือถือเครื่องแรกในราคา599บาทในเซเว่น หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็กลับจากใต้หวั่น เขาเอาแทบเล็ดที่เสียแล้วกลับมาแล้วเราก็ขอว่าเราอยากเล่นเราจะซ่อมเองแต่เขาบอกว่าจะซ่อมให้น้องสาวใช้เพราะน้องสาวเรียน เราไม่เรียนแล้วจะเอาทำไม
พ่อเลี้ยงเรารักน้องสาวมากๆน้องสาวเราได้แทบจะทุกอย่างที่เราไม่เคยได้เลย ปิดเทอมกลับมาให้น้องเราอยู่บ้านดูแลตัวเล็กทุกวันแต่เราขออยู่บ้านสักวันไม่ได้เลยนอกจากวันที่ไม่มีที่ให้ไปรับจ้างหรือสวนของบ้านเราไม่มีอะไรให้ไปทำเราถึงจะได้พัก แต่พ่อเลี่ยงเราพูดกับคนอื่นเสมอว่าเราขี่เกียจหาว่าเราขาดหวังอะไรไม่ได้ให้เรียนก็ไม่เรียน ที่ไหนคนเยอะพ่อก็มักจะเอาเราไปเปรียบเทียบกับน้องเสมอว่าเราเรียนไม่เก่งอ่านหนังสือไม่ออกไม่เหมือนน้องสาว เขาพูดแบบนี้ทุกที่ที่เขามีโอกาสพูดยิ่งคนเยอะเขายิ่งพูด ตอนนั้นเราเริ่มโตแล้วอายุ14-15แล้วเราอายค่ะอายมากๆยิ่งเวลาเขาพูดแล้วคนหันมามองเรา มีต่อนะคะ