คือผมมีข้อสงสัยว่า หลักธรรมในตำรา เป็นของ "ตรงๆ" หรือมีนัยยะ ในเชิงอุปมา บุคคลาฐิษฐาน ธัมมาฐิษฐาน
ก็ในบางตำรา พูดในเชิงว่า การผจญพญามาร คือบุคคลาฐิษฐาน ของกิเลส  ไม่ใช่พญามาร ที่เป็นเทวดา
ก็จะมีคำเปรียบเปรยต่างๆในลักษณะนี้ เช่นในหลายๆที่ ก็จะมี ภาพวาด รูปปั้น ที
เปรียบเปรยข้อธรรมต่างๆ ในงานโบราณ ไทย จีน ญี่ปุ่น ธิเบต
.
.
ทำให้เข้าใจประหนึ่งว่า ว่ามีสิ่งลี้ลับมากมายถูกเข้ารหัสในตำรา เเละเฉพาะผู้ที่ไขรหัสได้จึงจะเข้าใจ
ส่วนตัวถ้ารู้สึกว่าอะไรตรงๆ จะฟังดูยาก เเละน่าเบื่อ ไม่เป็นที่เข้าใจ เหมือน ก๊อปวาง เเต่เมื่อมีอะไรลึกลับ
มักจะฟังดูน่าค้นหา ตื่นเต้น เเละน่าศึกษา 
.
.
ก็มีความเห็นอย่างหนึ่งที่ผมได้ยินมาว่า วัตถุ ศาสนสถาน รวมถึงพิธีกรรม 
สายมูอะไรก็เเล้วเเต่ ล้วนเป็นเปลือกรักษาเนื้อเยื่อ สิ่งเหล่านี้จะทำให้ศาสนายังคงอยู่ต่อไปได้
เเละผู้มีปัญญา ในยุคต่อๆมา ก็จะเล็งเห็นว่าสิ่งในเปลือกเนื้อเยื่อเเละเเก่น 
เป็นอุบายในการสืบทอดศาสนา 
.
.
มีสองคำถาม เรื่อง ข้อธรรมะเชิงเปรียบเทียบ / กับวัตถุ สายมู กับการสืบทอดอายุศาสนา