เข้าเรื่องเลยนะครับ : ผมรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งผ่านแอพหาคู่ซึ่งอายุมากกว่าผมประมาณ2ปีปัจจุบันผมรู้จักผู้หญิงคนนี้มาได้ประมาณปีกว่าๆแล้วผมรู้สึกถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่คุยกันแรกๆเลยครับอาจจะเนื่องจากผมเป็นคนที่รักคนง่ายอ่อนไหวง่าย เขาเป็บผู้หญิงที่เข็มแข็งทั้งเรื่องความรักและเรื่องอื่นๆผมพยายามจีบเขามาโดยตลอดแต่เขาก็บอกว่าเขาไม่อยากมีแฟนแต่ผมก็ไม่เคยลดความพยายามผมก็ไม่รู้ทำไมถึงไม่ตัดใจสักทีผมรู้สึกรักเขามากๆแต่บางทีเขาก็พูดเหมือนเขามีใจให้ผมและทุกครั้งที่ผมรู้สึกมีความหวังผมก็มักจะมีน้ำตาเสมอเพราะบางทีก็พูดเหมือนมีใจแต่บางทีก็พูดแบบไม่แคร์ความรู้สึกผมเลยแต่ผมไม่เคยโกรธเธอเลย...
   แต่...ล่าสุดเรามีโอกาสได้อยู่ด้วยกันบ่อยผมก็ดูแล เทคแคร์เธอมากไปทำบุญด้วยกันผมก็กางร่มให้เธอตลอดถือของให้เธอตลอดทำแทบทุกอย่างให้เธอรู้สึกสบายที่สุดคนรอบตัวเธอก็อวยผมมากที่ผมทำให้เธอคือสิ่งที่ผมอยากทำให้เธอสบายไม่ได้ฝืนตัวเองเลยเต็มใจตลอดเธออยากไปไหนก็พาไปอยากกินอะไรก็พาไปซื้อและแล้วผมก็มีโอกาสได้ถามเธอว่า...."เมื่อไหร่พี่จะใจอ่อน"....คำตอบที่ได้คือ"พี่ใจอ่อนตั้งนานแล้ว"ปกติเธอเป็นคนที่ปากแข็งแต่โดยส่วนตัวแล้วผมก็เป็นคนที่เดาใจคนไม่ค่อยออกแต่ถึงเธอจะพูดแบบนี้ก็ยังต้องมีเรื่องให้ผมเสียน้ำตาผมก็เลยอยากเข้มแข็งในเรื่องความรักบ้างครับ