อายุ 43 ปี
มันสายเกินไปที่จะล้มเลิกชีวิตครอบครัวไหมคะ
ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกแย่ทุกวัน
ทุกอย่างเราผิดหมดเลย
เมื่อก่อนก็ปกตินะคะที่คบกันมาก่อนแต่งงาน
เริ่มขี้โมโห พูดหยาบคายขึ้น
ตั้งแต่เงินเดือนเยอะ
และดูเหมือนรับผิดชอบเยอะ
เลยดูมีอำนาจยิ่งใหญ่
ทุกครั้ง คือ เป็นเพราะเราทำให้เขาโมโห เขาเลยต้องพูดหยาบคายใส่
เราผิดทุกเรื่อง ไม่มีเรื่องไหนที่ไม่ผิด
“ให้ข้าวหมากิน หมายังรู้บุญคุณมากกว่าMung”
นี่ คือ คำที่เขาพูดกับเรา
เพราะเขาเงินเดือน 8x,xxx บาท
ส่วนเราเงินเดือน 2x,xxx บาท
แต่เราหักเงินกู้เหลือน้อย
กลายเป็นเราใช้เงินเขาตลอดในความคิดเขา
จริง ๆ เราก็นำเงินเดือนที่เหลือน้อยมาใช้รวมด้วย
ซึ่งจริง ๆ เงินเขา 8x,xxx บาท
คือ ค่าใช้จ่ายที่มาจ่ายค่าบัตรเครดิต จ่ายค่ากับข้าวในบ้าน ค่าประปา ไฟฟ้า อินเตอร์เน็ต ค่าใช้จ่ายลูก
ซึ่งมันเป็นการรวม ๆ เงิน กันใช้ เพียงแต่ดูว่า จำนวนเงินเรามันน้อยกว่า ก็เท่านั้น
ซึ่งบ้านหลังนี้ แม่เขาก็มาอยู่ด้วย เรายังไม่พุดเลย ค่าไฟฟ้า ประปา ค่ากับข้าว ฯลฯ
แต่เขาพูดเสมอ ว่าเราเอาเงินมาใช้หมด จนเขาไม่เหลือ
จดบัญชีให้ดู ก็เหมือนเดิม เหมือนจะรับรู้ แต่ไม่ได้เข้าใจ
บอกว่าให้เอาเงินไปจัดการเอง จ่ายค่าบัตรเอง
ก็บอกว่าทำงานยุ่งแล้วยังต้องมารับผิดชอบตรงนี้อีกเหรอ คือ เขามองว่างานเราไม่ยุ่ง (เพราะเงินเดือนน้อยมั้งค่ะ)
พยายามทนให้เกียรติ แต่ดูเหมือนยิ่งทนยิ่งแย่ ยิ่งอะไรไม่รู้
มีแต่คำพูดหยาบคาย บั่นทอนสุขภาพจิต
Ku - Mung , Ra - ยำ , e – here , e – sat , Ship - หาย
ใจจริงอยากจะคุยว่าแยกย้ายกันเถอะ หย่าก็ได้ ขออยู่บ้านนี้กับลูก 2 คน
แต่ดูแนวโน้มแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะแม่เขามาอยู่บ้านหลังนี้ด้วย และแม่เขาก็ไม่มีบ้าน
คือ ไม่อยากทนแล้ว แต่ไม่อยากหอบลูกไปลำบาก ลูกก็ผูกผันธ์กับแม่มากกว่าพ่อ
เพราะพ่อเขาทำงานต่างจังหวัดไม่ค่อยมีเวลา
กับย่าก็ไม่ค่อยผูกพัน เพราะย่า คือ คนแก่สมัยโบราณ พูดอะไรเอาแต่สนุกปาก อ้วน แต่งตัวแบบนี้โน้นนี่นั้นบ้าง มีแต่คำพูดเป็นพิษ หลานไม่อยากพูดด้วย
อยากเลิกมาก แต่ติดตรงที่ ที่อยู่ เราไม่อยากหอบลูกออกไป
เราคิดว่าเรามีสิทธิ์ที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้ *เพราะบ้านหลังนี้กู้ร่วมกันระหว่างเรากับสามี ไม่ใช่บ้านสามีคนเดียวค่ะ
เขาพร้อมจะไม่กลับนะคะ แต่เขาไม่ให้แม่เขาออกจากบ้านหลังนี้
เราสับสนไปหมด จะเอาไงดี
แต่บอกตรง ๆ ไม่อยากทน
ทุกการซัพพอร์ตของเขามีแต่การทวงบุญคุณ
ซึ่งบางครั้งเราไม่ได้ร้องขอ แต่เขาก็มองว่ามัน คือ บุญคุณ
เราวางแผนการเงินเราผิด
เราไม่คิดว่า วันหนึ่งที่เขามีมากกว่า แล้วมันจะกลายเป็นว่าอำนาจที่มากกว่าในแบบที่จะทำอะไรก็ได้
เราคิดอยู่หลายรอบมาก 43 ปี มันสายเกินไปไหม ที่จะออกไปข้างนอกเลยกับลูก
เขาไม่ยอมให้แม่เขาออก เราก็ไปเอง
เราตัดสินใจไม่ได้เลย
อายุ 43 ปี มันสายเกินไปที่จะล้มเลิกชีวิตครอบครัวไหมคะ
มันสายเกินไปที่จะล้มเลิกชีวิตครอบครัวไหมคะ
ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกแย่ทุกวัน
ทุกอย่างเราผิดหมดเลย
เมื่อก่อนก็ปกตินะคะที่คบกันมาก่อนแต่งงาน
เริ่มขี้โมโห พูดหยาบคายขึ้น
ตั้งแต่เงินเดือนเยอะ
และดูเหมือนรับผิดชอบเยอะ
เลยดูมีอำนาจยิ่งใหญ่
ทุกครั้ง คือ เป็นเพราะเราทำให้เขาโมโห เขาเลยต้องพูดหยาบคายใส่
เราผิดทุกเรื่อง ไม่มีเรื่องไหนที่ไม่ผิด
“ให้ข้าวหมากิน หมายังรู้บุญคุณมากกว่าMung”
นี่ คือ คำที่เขาพูดกับเรา
เพราะเขาเงินเดือน 8x,xxx บาท
ส่วนเราเงินเดือน 2x,xxx บาท
แต่เราหักเงินกู้เหลือน้อย
กลายเป็นเราใช้เงินเขาตลอดในความคิดเขา
จริง ๆ เราก็นำเงินเดือนที่เหลือน้อยมาใช้รวมด้วย
ซึ่งจริง ๆ เงินเขา 8x,xxx บาท
คือ ค่าใช้จ่ายที่มาจ่ายค่าบัตรเครดิต จ่ายค่ากับข้าวในบ้าน ค่าประปา ไฟฟ้า อินเตอร์เน็ต ค่าใช้จ่ายลูก
ซึ่งมันเป็นการรวม ๆ เงิน กันใช้ เพียงแต่ดูว่า จำนวนเงินเรามันน้อยกว่า ก็เท่านั้น
ซึ่งบ้านหลังนี้ แม่เขาก็มาอยู่ด้วย เรายังไม่พุดเลย ค่าไฟฟ้า ประปา ค่ากับข้าว ฯลฯ
แต่เขาพูดเสมอ ว่าเราเอาเงินมาใช้หมด จนเขาไม่เหลือ
จดบัญชีให้ดู ก็เหมือนเดิม เหมือนจะรับรู้ แต่ไม่ได้เข้าใจ
บอกว่าให้เอาเงินไปจัดการเอง จ่ายค่าบัตรเอง
ก็บอกว่าทำงานยุ่งแล้วยังต้องมารับผิดชอบตรงนี้อีกเหรอ คือ เขามองว่างานเราไม่ยุ่ง (เพราะเงินเดือนน้อยมั้งค่ะ)
พยายามทนให้เกียรติ แต่ดูเหมือนยิ่งทนยิ่งแย่ ยิ่งอะไรไม่รู้
มีแต่คำพูดหยาบคาย บั่นทอนสุขภาพจิต
Ku - Mung , Ra - ยำ , e – here , e – sat , Ship - หาย
ใจจริงอยากจะคุยว่าแยกย้ายกันเถอะ หย่าก็ได้ ขออยู่บ้านนี้กับลูก 2 คน
แต่ดูแนวโน้มแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะแม่เขามาอยู่บ้านหลังนี้ด้วย และแม่เขาก็ไม่มีบ้าน
คือ ไม่อยากทนแล้ว แต่ไม่อยากหอบลูกไปลำบาก ลูกก็ผูกผันธ์กับแม่มากกว่าพ่อ
เพราะพ่อเขาทำงานต่างจังหวัดไม่ค่อยมีเวลา
กับย่าก็ไม่ค่อยผูกพัน เพราะย่า คือ คนแก่สมัยโบราณ พูดอะไรเอาแต่สนุกปาก อ้วน แต่งตัวแบบนี้โน้นนี่นั้นบ้าง มีแต่คำพูดเป็นพิษ หลานไม่อยากพูดด้วย
อยากเลิกมาก แต่ติดตรงที่ ที่อยู่ เราไม่อยากหอบลูกออกไป
เราคิดว่าเรามีสิทธิ์ที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้ *เพราะบ้านหลังนี้กู้ร่วมกันระหว่างเรากับสามี ไม่ใช่บ้านสามีคนเดียวค่ะ
เขาพร้อมจะไม่กลับนะคะ แต่เขาไม่ให้แม่เขาออกจากบ้านหลังนี้
เราสับสนไปหมด จะเอาไงดี
แต่บอกตรง ๆ ไม่อยากทน
ทุกการซัพพอร์ตของเขามีแต่การทวงบุญคุณ
ซึ่งบางครั้งเราไม่ได้ร้องขอ แต่เขาก็มองว่ามัน คือ บุญคุณ
เราวางแผนการเงินเราผิด
เราไม่คิดว่า วันหนึ่งที่เขามีมากกว่า แล้วมันจะกลายเป็นว่าอำนาจที่มากกว่าในแบบที่จะทำอะไรก็ได้
เราคิดอยู่หลายรอบมาก 43 ปี มันสายเกินไปไหม ที่จะออกไปข้างนอกเลยกับลูก
เขาไม่ยอมให้แม่เขาออก เราก็ไปเอง
เราตัดสินใจไม่ได้เลย