คือเรามีหลานสาวอายุ 14 (ลูกของพี่สาว)  เรื่องมีอยู่ว่าหลานเป็นเด็กที่ชอบตะคอก ชอบขึ้นเสียง ทำตึงตัง ใส่ผู้ปกครองเวลาตัวเขาไม่พอใจ 
ชอบด่าแม่ตัวเองเวลาไม่ได้ดั่งใจ ขึ้นกูกับแม่ตัวเอง มีวันนึงเรากับเขาทะเลาะกันที่เขาตะคอกใส่เรากับแม่ของเรา เราเลยขึ้นกูไปตอนที่สั่งสอนเขา
แล้วเขาไม่พอใจเพราะปกติเราจะไม่ขึ้นกูกับใคร และครอบครัวเราไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ระหว่างที่ทะเลาะกันเราก็ตะคอกไปมา แต่เขาตะคอกใส่หน้าเราแล้วผลักเรา ทำท่างเหมือนทะเลาะกับเพื่อน เราเลยตบหน้าเขาหวังให้เขาหยุด แต่เขาตบหน้าเรากลับ ยิ่งทะเลาะกันใหญ่โต ทุกคนในบ้านเข้าข้างเราและไม่เข้าใจสิ่งที่เขาทำ ว่าทำไมทำกับน้าได้ถึงขนาดนี้สั่งสอนตักเตือนไม่ได้  แถมเขาพูดกลับมาว่า “ที่น้าตบหน้าลูก ลูกตบกลับไม่ได้เลยหรอ?" เราเข้าใจนะคะว่าความรุนแรงไม่ใช่สิ่งที่ดี เราก็ไม่ได้ว่าตัวเองถูกและครั้งนี้คือครั้งแรกที่เราระเบิดออกมาเพราะเขาสั่งสอนไม่ได้ เราเป็นคนเลี้ยงเขามาตั้งแต่เกิดอยากได้อะไร อยากทำอะไรเราซัพพอร์ตเขาตลอด ให้คำแนะนำตลอด ไม่ให้เขารู้สึกขาดที่พ่อแม่แยกทางกัน จริงๆเขาเป็นนิสัยแบบนี้มาจากเพื่อนหรือเปล่าไม่แน่ใจ เพราะเขาคบเพื่อนกะเทย นั่งปาร์ตี้กัน ช่วงปิดเทอมกลับบ้านตี2-ตี3 ทุกวัน แม่เราก็เตือนตลอดแบบสั่งสอนทุกรูปแบบ มีวันนึงเขามาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนทะเลาะกับพ่อแล้วตบหัวพ่อ คือเด็กทุกวันนี้เป็นขนาดนี้เลยหรอคะ? จะว่าตามใจเกินไปก็อาจจะใช่ แต่เราก็โดนแม่เลี้ยงมาแบบตามใจเราไม่เคยต่อต้านหรือขึ้นเสียงทะเลาะกับพ่อแม่ใหญ่โตเลย อายุ 14 ก็ไม่น่าจะทำกับผู้ปกครองขนาดนี้ เพราะที่บ้านคอยตักเตือนทุกวิถีทางแต่เขาไม่รับฟังอะไรเลยค่ะ เพลาๆลงแค่ไม่กี่วันก็เป็นเหมือนเดิม ติดเพื่อนเหมือนเดิม แม่เราก็บอกว่าเลี้ยงลูกมา 3 คนไม่มีลูกคนไหนเป็นแบบนี้เลย  เกิดจากพฤติกรรมเลียนแบบ มีความคิดเป็นของตัวเอง ต่อต้านผู้ปกครองเราเข้าใจนะคะ การที่ผู้ปกครองสั่งสอนเป็นสิ่งที่ขัดใจเขามากที่สุดเพราะเป็นวัยรุ่น เราก็ผ่านช่วงวัยรุ่นมาแล้วเราก็แค่ 27 เราก็ไม่ได้หัวโบราณ  ทุกคนในบ้านจนปัญญาจริงๆค่ะ ไม่รู้ทำไมเขาเป็นได้ขนาดนี้ ใครสั่งสอนก็ไม่ได้เลยต่อไปถ้าทะเลาะกับแม่หรือยายคงตบหน้าแม่กับยายแน่ๆเลยค่ะ