เราเป็นคนนึงที่เกลียดพ่อตัวเองมากๆค่ะ ตั้งแต่เด็กพ่อเป็นคนที่ใช้อารมณ์พูดกับเราขึ้นเสียง ตะคอก เป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาตัวเองเป็นหลัก จำความได้ เราไม่เคยมีความทรงจำดีๆคนที่บ้านญาติๆก็ไม่ชอบพ่อเราค่ะเพราะเขารู้ดีว่าพ่อเรานิสัยไม่ค่อยดีอย่างที่บอกไป เขาใช้อารมณ์ เป็นคน toxic ทุกๆเรื่อง แล้วยังให้แม่เราไม่ไปยุ่งกับญาติเราด้วยมีอยู่วันนึงญาติเรามาหาที่บ้านเรียกแม่ให้ไปช่วยงานที่บ้าน พ่อเราเองพูดออกมาว่า คนละครอบครัวต่างคนต่างอยู่ ทุกวันนี้ญาติๆเราไม่มาเหยียบที่บ้านเลยค่ะ รวมถึงยายเราก็ไม่ชอบค่ะยายเราแช่ง แช่งถึงตายทุกวัน พ่อด่ากระทั่งยายเราค่ะซึ่งเป็นแม่ของเมีย ยายเราก็ไม่สบายใจบางทีก็เเอบร้องไห้  ญาติๆก็เคยพูดว่าแม่ตัวเองยอมให้ผัวตัวเองมาด่าแม่ตัวเอง เราเคยเตือนแม่หลายรอบแล้วค่ะ จนเรารู้สึกจะไม่อยากยุ่งอะไรบอกไปแม่เราก็เงียบ (ปล่อยให้เวรกรรมมันทำงาน) เรายุให้แม่เลิกกับพ่ออยู่บ่อยๆเพราะเราสงสารทั้งแม่และยาย เรารู้ว่าแม่ก็ไม่สบายใจแต่เขารักเลิกไม่ได้ พ่อเป็นปัญหาหลักของบ้านเราอยากให้ยายแล้วอยู่บ้านแบบสบายใจยายก็อายุเยอะมากๆแล้ว พ่อทำงานร่วมกับใครก็ไม่ได้ค่ะพ่อเราเปลี่ยนงานตลอด บางวันน้อยใจแม่ก็ไม่ไปทำงานค่ะหยุดงานเป็นเดือนค่ะ ตลกมั้ยคะ🤣🤣 เป็นนี้บ่อยๆบางวันไม่อยากไปก็ไม่ไปตามใจฉันสุดๆ🙄 และเป็นคนขี้เกียจมากๆใช้ชีวิตเหมือนเด็กๆนั่งกินนอนกินเล่นโทรศัพท์ง่วงก็หลับ แต่แม่เราเป็นคนขยันมากๆเรารู้สึกไม่โอเคมากๆเอาเปรียบแม่ทั้งๆที่ตัวเองเป็นผช.แต่อย่างว่าแม่แหละแม่ก็ไม่ยอมเลิกเอง  
*ขอโทษด้วยนะคะถ้าพิมพ์แล้วทำให้อ่านงงๆ🙏