คืออย่างงี้ค่ะ เพื่อนๆเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนที่นิสัยไม่ดีไหมคะหรือรู้สึกว่าเวลาตัวเองไปอยู่ที่ไหนหรืออยู่กับใครคนๆนั้นก็จะได้รับแต่พลังงานไม่ดีไปด้วย เราเป็นคนนึงค่ะที่คิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ดีเลยเราไม่ได้ป่วยเป็นซึมเศร้าแต่อย่างใดตั้งแต่จำความได้เราเป็นคนคิดบวกมากๆเลยค่ะตั้งแต่เด็กแล้วเราเป็นคนที่ชอบดูแลชอบให้คำปรึกษาคนอื่นตลอด แต่ พักหลังๆเรามีปัญหาหลายอย่างค่ะจนทัศนคติที่เคยดีเริ่มเปลี่ยนไป เราสังเกตตัวเองว่าเราไม่ค่อยเหมือนเดิมแล้วค่ะทีแรกเราก็ไม่รู้แต่ว่าน้องเราเขาบอกว่าเมื่อก่อนเราร่าเริงกว่านี้นะทำไมเดี๋ยวนี้เงียบผิดปกติ(เพราะตอนนั้นนั่งคุยเล่นกันเป็นกลุ่มแล้วมีคนถามว่าทำไมเราไม่ค่อยพูดหน้าเหมือนคนอมทุกข์เลย) ซึ่งเรามาสังเกตตัวเองอีกทีแล้วมันก็เป็นงั้นจริงๆค่ะ แล้วนิสัยเราก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เช่น เราเป็นคนชอบคิดไม่ดีน่ะค่ะชอบด่าคนในใจบางทีก็ชอบตัดสินชีวิตคนอื่นว่าทำไมรับผิดชอบตัวเองไม่ได้วะ..ทำไมชอบบังคับคนอื่นใครมาทำอะไรให้คนที่เรารักเสียใจเราจะไม่ชอบเขาทุกคนเลยค่ะบางทีคนโดนกระทำยังไม่เห็นเดือนร้อนอะไรเลยแต่เราจะเริ่มโกรธเป๋นฝืนเป็นไฟแล้วค่ะ555..อะไรแบบนี้ แต่เวลาที่เราคิดลบๆเราจะมีอีกความคิดนึงเข้ามาในหัวว่าอีกแล้วนะทำนิสัยแย่ๆอีกแล้วทำไมต้องไปด่าคนอื่นตลอดเขาเจออะไรมาบ้างเราจะไปรู้ได้ไงทำไมถึงดูถูกชีวิตคนอื่น มันจะเป็นแบบนี้ตลอดค่ะ พักหลังๆเราเลยเฟดตัวเองเราเริ่มอยู่คนเดียวมากขึ้นกินข้าวก็กินคนเดียวจนเรารู้สึกผิดที่ไม่มีเวลาให้ครอบครัวแม่เราเขาเคยเรียกให้เราไปนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาแต่เราไม่ไปเพราะรู้สึกอึดอัดน่ะค่ะเพราะต้องร่วมโต๊ะกับคนที่ทำให้แม่เราเสียใจถึงแม่เราเขาจะไม่ได้คิดอะไรมากแต่เราก็คิดแทนหมดแล้วค่ะ555จนเราเลยไม่ไปนั่งด้วยแล้วก็มารู้สึกผิดตลอดเป็นงี้มาตลอดเลยค่ะ เราไม่อยากเอาตัวเองไปเป็นtoxicในชีวิตใครเลยจริงๆ เรารู้สึกว่าอยู่กับใครคนนั้นก็มีแต่จะแย่ลง เพราะความคิดลบๆของเรา เราไม่อยากเป็นคนแบบนี้เลยค่ะมันระบายอะไรกับใครไม่ได้เลยเราเคยคิดว่าจะนั่งรถไปร.พดีไหม(ไปคุยกับแพทย์) แต่คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าเราเพ้อเจ้อรึเปล่าร.พเขาทำงานกันวุ่นวายเรามีปัญหาแค่นี้จะไปเล่าคนอื่นเขาเจออะไรมาเยอะกว่าอีก จะเล่าให้คนที่บ้านก็กลัวว่าเขาจะเป็นห่วงเราเขาก็ปัญหาเครียดไม่เว้นแต่ละวันเราจะเอาอะไรลบๆไปลงกับเขาทำไม เราอยากให้คนที่อยู่กับเรามีความสุขไม่อยากอ่อนแอให้ใครเห็นไม่อยากเป็นภาระใคร เราคิดแบบนี้ตลอดว่าคนที่อยู่กับเราต้องมีความสุขเราต้องเป็นเซฟโซนให้เขาไม่ใช่ไประบายกับเขา แต่เราอดทนมาตลอด เราจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเลยด้วยซ้ำ แต่เรานอนคนเดียวทุกคืนก่อนนอนเราจะร้องไห้ตลอดพอพิมพ์ละมันก็เจ็บแปล็บๆ55บางทีมันเศร้าอยู่ในใจแต่หาเหตุผลมันก็ไร้สาระ จนมันเริ่มไม่ไหวเลยมาระบายและขอความคิดเห็นจากทุกคนว่าเราจะทำให้ตัวเองดีขึ้นยังไงดีคะ เราอยากเป็นคนที่ดีขึ้น..