ไม่รู้หรอกนะว่าชีวิตทหารกับชีวิตคนธรรมดาเหมือนกันมั้ย แต่ชอบเอามาเปรียบเทียบกับเรากับน้องสาว
แถมดูถูกอนาคต ถ้าเรากับน้องสาวไม่ได้เป็นทหารอย่างที่พ่อคิดไว้ให้ ก็โดนตามด่าตามแซะอยู่อย่างงี้แหละ พ่อบอกว่าที่ด่าว่าเนี่ยคือสอน พอเรากับน้องสาวยอมฟังเสร็จ ก็หนีไปอยู่คนละมุมอยู่ห่างจากพ่อ เพราะเวลาทำอะไรผิดนิดๆหน่อย ก็โดนละ ชีวิตคือต้องเรียบ ต้องเป๊ะถึงที่สุด พอหนีมาอยู่คนเดียวละทิศละทาง พ่อก็ชอบตามมาแล้วบอกนี่สอน สอนของพ่อคือ บูลลี่ร่างกายเรา ดูถูกเราว่า กลัวผู้ชายไม่เอา ห่วงสวยไปงั้นๆ ควายตัวไหนจะไปเอา อยู่หอกับเพื่อนโดนตบแน่ ด่าว่าเราทำอะไรไม่เป็น อีเด็ก
เรายอมโดนดูถูกแบบนี้ไม่ได้อ่ะ ทั้งๆที่เราทำเป็นแต่พ่อไม่สนใจเลย แฟนเราก็มีจะปีกว่าแล้ว เพื่อนดีๆอยู่มา4-5ปีก็มีแล้ว หลายคนด้วย ชีวิตคือมีความสุขมาก แต่ต้องมาโดนดับเพราะพ่อ สั่งของเงินตัวเองก็ไม่ได้ ไปเที่ยวกับเพื่อนรักก็ไม่ได้ น้องสาวเราก็โดน อยู่บ้านไปวันๆอยากจะเปิดเทอม กลับบ้านเองก็ไม่ได้ ต้องให้พ่อมารับตลอด อาชีพอื่นมีเยอะแยะ ไม่เข้าใจ โดนแบบนี้ จนเป็นคนอ่อนแอ่ ร้องไห้ตลอด ต้องให้แฟนมาปลอบใจ🥹
พ่อชอบเอาชีวิตทหารมาเปรียบเทียบกับเรา
แถมดูถูกอนาคต ถ้าเรากับน้องสาวไม่ได้เป็นทหารอย่างที่พ่อคิดไว้ให้ ก็โดนตามด่าตามแซะอยู่อย่างงี้แหละ พ่อบอกว่าที่ด่าว่าเนี่ยคือสอน พอเรากับน้องสาวยอมฟังเสร็จ ก็หนีไปอยู่คนละมุมอยู่ห่างจากพ่อ เพราะเวลาทำอะไรผิดนิดๆหน่อย ก็โดนละ ชีวิตคือต้องเรียบ ต้องเป๊ะถึงที่สุด พอหนีมาอยู่คนเดียวละทิศละทาง พ่อก็ชอบตามมาแล้วบอกนี่สอน สอนของพ่อคือ บูลลี่ร่างกายเรา ดูถูกเราว่า กลัวผู้ชายไม่เอา ห่วงสวยไปงั้นๆ ควายตัวไหนจะไปเอา อยู่หอกับเพื่อนโดนตบแน่ ด่าว่าเราทำอะไรไม่เป็น อีเด็ก เรายอมโดนดูถูกแบบนี้ไม่ได้อ่ะ ทั้งๆที่เราทำเป็นแต่พ่อไม่สนใจเลย แฟนเราก็มีจะปีกว่าแล้ว เพื่อนดีๆอยู่มา4-5ปีก็มีแล้ว หลายคนด้วย ชีวิตคือมีความสุขมาก แต่ต้องมาโดนดับเพราะพ่อ สั่งของเงินตัวเองก็ไม่ได้ ไปเที่ยวกับเพื่อนรักก็ไม่ได้ น้องสาวเราก็โดน อยู่บ้านไปวันๆอยากจะเปิดเทอม กลับบ้านเองก็ไม่ได้ ต้องให้พ่อมารับตลอด อาชีพอื่นมีเยอะแยะ ไม่เข้าใจ โดนแบบนี้ จนเป็นคนอ่อนแอ่ ร้องไห้ตลอด ต้องให้แฟนมาปลอบใจ🥹