คือผมอยากหนีออกจากบ้านหรือตายไปเลยก็ได้ ผมแค่เด็กโตอายุ14 คือผมไม่รู้ว่าแม่เราเป็นไบโพล่ารึป่าวเพราะแม่ไม่เคยบอก มีวันนึงผมอ่ะลืมกุญแจรถไว้ในรถ แล้วรถแม่ผมรุ่นtoyota yaris cross ถ้ากุญแจอยู่ใกล้รถมันจะเปิดรถได้ แล้วแม่ผมก็โวยวายใส่ผมแล้วก็ไปบอกพ่อว่ารถหายแล้ว ทั้งที่มันไม่หาย แต่ซอยบ้านผมอ่ะมันเป๊นซอยมืดๆเปลี่ยวๆคนขับผ่านก็น้อยถึงขับผ่านก็ไม่เห็น แล้วแม่ผมก็โวยวายใส่ผม อยู่บนรถด่าผมว่า    เนรคุณ แล้วก็ไล่ผมไปตาย แล้วก็บอกผมว่า "ถ้ารถหายไปต้องไปผูกคอตายชดใช้" คือผมไม่ได้ตั้งใจอ่ะ ตอนนั้นผมรีบยกของขึ้ยรถละมันจะไปรับแม่ไม่ทันเลยรีบๆแล้วก็ลืมไว้ แล้วก็ถามคำถามเดิมผมซ้ำๆหลายๆรอบแล้วก็บอกว่า ต้องเอาหัวไปโขกพื้นให้หัวแตกแล้วกูพาไปเย็บเอง แล้วพอถึงบ้านมา แม่ผมก็กระถืบผม เอาเท้าเตะหัวผม หย่ำหัวผม กระชากหัวผม ตบหน้าผม เอาหัวผมโขกพื้น เอาเหล็กแท่งๆฟาดผมซ้ำๆ พอผมร้องไห้ก็ถามผมว่าร้องไห้ทำไม แล้วก็ทำร้ายร่างกายผมแบบนั้นซ้ำๆ จนตามตัว แขน ขา เป็นรอยช้ำ หัวก็ปูด แล้วไล่ผมไปตายซ้ำๆ คือตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วอ่ะ แต่ผมมี เพื่อน มีพ่อ มียาย มีโรงเรียน มีความฝันที่ยังทำไม่สำเร็จ ผมก็ยังอยากอยู่กับ พ่อ เพื่อน ฯ อยากทำความฝันตัวเองให้เป็นจริง แต่ผมแค่เด็กอายุ14คนนึงต้องมาเจอแม่ตัวเองไล่ไปตาย ทำร้ายร่างกาย มันก็หมดกำลังใจใช้ชีวิตไปแล้ว แล้วแม่ผมไม่ทำแบบนี้ครั้งแรก แต่ทไแล้วหลายรอบ ทะเลาะกับพ่อผม ผมก็เป็นสนามอารมณ์ โดนแม่ทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง ต่อให้ผมจะหนีไปไหนผมก็ยังอยากฆ่าตัวตายอยู่ดี แต่มีเพื่อนมีคนอื่นคอยให้กำลังใจผม ผมก็เลยต้องทนให้กำลังใจพวกเขามีค่าหน่อย ถ้าผมตายไปความฝันผมที่ตั้งไว้ตอนนี้ จะเกิดใหม่อีกกี่ครั้งก็ไม่รู้ว่ามันจะสำเร็จไหม ผมตั้งใจว่าจะรอผมโตละจะทำความฝันให้ได้ จะได้ไม่ต้องเจอเรื่องแย่ๆอีก แล้ววันนี้ผมพึ่งเรียนเสร็จ2ชั่วโมง(เรียนคณิต) ผมลงมากินข้าวข้างล่าง แล้วแม่ผมบอกว่าแม่ซื้อโค้กมา แล้วแม่ก็บอกว่ามันจะกินสดชื่นถ้ามีน้ำแข็งเลยจะให้ผมไปซื้อน้ำแข็ง แต่ผมพึ่งเรียนเสร็จไม่อยากออกไปผมก็แม่ แล้วแม่ก็โวยวายบังคับให้ผมออกไป พอผมกลับมาบ้านแม่ให้ผมเทน้ำแข็งใส่แก้ว แล้วอยู่ดีๆแม่ก็ให้ผมเอาขยะไปทิ้ง ผมก็เอาไปทิ้ง ยังไม่เดินไม่ถึงครึ่งบ้าน แม่ก็บอกว่าทำอะไรเร็วๆหน่อยอย่าช้าอย่าช้า ทำไรอะไรวิ่งหน่อย ก็เลยเดินเร็วๆพอผมเดินเร็วมันจะเสียงดัง แม่ผมก็โวยวายอีกว่าให้ทำอะไรเร็วๆไม่ใช่เสียงดัง พอจะกินข้าวแม่ก็โวยวายอีกว่าผมหยิบช้อนส้อมช้า คือผมกำลังหาคู่มันอยู่เลยช้า เเล้วแม่ขึ้นเสียงใส่ผม ผมจะร้องไห้แต่ผมกลั้นน้ำตาอยู่ เพราะพ่ออยู่ข้างๆ แม่ผมบอกว่า "ถ้าร้องไห้แม้แต่หยดเดียวกูปลิวแน่" คือผมกลัวมาก แต่แม่ไม่กล้าทำไรอะเพราะพ่ออนู่ด้วย แต่พ่อผมต้องออกไปทำงานวันนี้ ผมเลยกลัว พอกินข้าวเสร็จผมล้างจานเสร็จแล้ว แม่กำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่ ผมบอกแม่ว่าผมจะขึ้นไปห้องผม แม่ผมไม่ตอบ ผมกลัวว่าแม่จะไม่สนใจผมแล้ว ผมเครียดมากผมอยากหนีออกจากบ้านหรือตายไปเลยก็ได้ ผมไม่อยากอยู่แล้ว ผมควรทำยังไง