•       ก็ให้ระลึกเอาไว้ว่าวันนี้ชีวิตมีแค่นี้มีคนที่คบหาอยู่แค่นี้  เรายังต้องเจออีกเยอะ  ดูคนที่หลายอย่างหลายอย่างในชีวิตไม่ได้หามาเองหรือบ้างก้อถึงกับมโนจิตสร้างสตอรี่มาอวด  ไม่ว่าเหตุผลในการที่ทำอย่างนั้นเพื่อหวังผลประโยชน์ใดจากใคร แต่ถ้ายังต้องสรรหานี่นั่นมาอวดเพื่อที่จะรู้สึกว่ามีดีมีเหนือกว่าหรือมีตัวตนขึ้นมาบ้าง

  ก็คงไม่ได้แปลว่าเขามีความสุขสักเท่าไหร่หรอกนะ  พวกที่ต้องขุดสารพัดสิ่งมาอวดเพื่อเรียกร้องความสนใจหรือเพื่อเติมเต็มอะไรซักอย่างในชีวิตน่ะ  


เดี๋ยวโตกว่านี้  ยิ่งในสังคมการทำงาน  โลกข้างนอกนั่น  ยังมีคนที่จะอวดอีกหลายอย่าง(ที่ไม่ควรจะอวดด้วยซ้ำ)  เราไปทำอะไรคนพวกนี้ไม่ได้หรอกนะ  นอกจากได้แต่สมเพชเวทนาไป  ที่ทำได้คือทำใจใจของเราให้หนักแน่น(ที่จะไม่ด่ามันเพราะรำคาญ!)นี่แหละ



แต่ถ้าคุณบอกว่าคุณรู้สึกอิจฉาเนี่ย  นั่นมันไม่ใช่เรื่องดีนะ  เรากล้าพูดว่า  เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยใช้คำว่าอิจฉากับใครและอะไรเลย  และที่ไม่ใช้  เพราะไม่ได้รู้สึกว่าจะต้องไปอิจฉาใครหรืออะไร  ไม่ว่าคนคนนั้นจะอยู่ในสถานะอะไรในชีวิตเราด้วย  ยิ่งคนที่เราเรียกว่าเพื่อนหรือคนที่เราห่วงหาอาทรนี่  ถ้าใจเรามันไปรู้สึกอิจฉาเค้าลงนี่  เราคงตั้งคำถามนะว่ายังคบเค้าเป็นเพื่อนทำไมและเราอับจนหนทางจนต้องไปอิจฉา หรือ ต้องทนคบเพื่อนขี้อิจฉามั้ย?


คนอื่นนิสัยไม่ดีมันเป็นเรื่องของเขา  ดูแลนิสัยเราว่าอย่ากลายเป็นคนที่วันหนึ่งเราเคยไม่ชอบและนึกรังเกียจ  นั่นต่างหากเป็นเรื่องที่เราต้องดูแลใจของเราเอาไว้ให้ดี


คนมีดี คนมีความสุขน่ะ  เค้าไม่มานั่งโอ้อวดอะไรกับใครทั้งนั้นทั้งนั้นแหละ  มันเสล่อ  มันบ่งบอกถึงการต้องการความยอมรับจากคนอื่นหรือต้องรู้สึกว่ามีดีเหนือใครถึงจะยังพอมีลมหายใจใช้ชีวิตต่อไปได้  คิดดูสิ  ว่าเป็นแบบนั้นน่ะ  มันอะไรให้น่าอิจฉา?      •