สวัสดีค่ะ เราอายุ 21 ปีแล้วค่ะ รู้ตัวเองมาตั้งแต่ช่วงม.ปลายแล้วมั้งคะ ถึงเรื่องที่ว่าตัวเองเป็นคนขี้อิจฉาเอาอยู่มาก ที่บ้านไม่ขาดตกบกพร่อง มีเงินให้ใช้ แต่ก็ไม่ได้ตามใจ แต่จะสอนให้รู้จักคิดแหละค่ะ
ความสัมพันธ์กับครอบครัวโดยรวมเราก็โอเคค่ะกับพ่อพี่ชาย คุยได้ปกติ แต่กับแม่แล้วเหมือนมันมีเส้นกั้นอยู่ระหว่างเราค่ะ เรามักน้อยใจแม่ตลอด แต่ก็คิดตลอดว่าแม่ไม่ค่อยมีเหตุผล ซึ่งทุกคนคงมีเหตุผลของตัวเองอยู่แล้ว พยายามเข้าใจเค้าแล้วนะคะ แต่มันมีบางเรื่องที่ทำให้เราเข้าถึงกันไม่สนิทใจ หรือเพราะเราเป็นลูกผู้หญิงที่ต้องมีมารยาทกับเค้า ทำให้เราอึดอัด
เรื่องเพื่อน หนูขี้อิจฉาเพื่อนมากเลยค่ะหนูคิดว่าแบบนั้นนะ รู้สึกว่าบางครั้งที่เพื่อนทำอะไรไม่เหมือนเรา เราจะไม่ชอบ หรือไม่ว่าใครก็ตามที่มาทำให้หนูหงุดหงิดเช่นว่าหนูต่อหน้าคนอื่น หนูก็จะทำกลับด้วยการทำให้เค้าอายต่อหน้าคนอื่น

หนูปล่อยวางเรื่องแบบนี้ไม่ได้เลยค่ะ ยังคงอิจฉาคนอื่นเขาเรื่อยๆ บางทีหนูก็เผลอทำตัวให้ดูเหมือนเหนือคนอื่น แต่ในใจหนูแค่อยากหาเรื่องคุยกับเขา แต่ดันเหมือนอวดอะไรซักอย่างแทน
หนูไม่มีความสุขเลยค่ะ บางครั้งหนีปัญหาออกจากสังคมหนึ่งไปอีกสังคมหนึ่ง พอมองกลับไป คนในสังคมเก่าเขาดูรักกันดี มีแต่เราที่เฟดตัวเองออกมา
มีคำแนะนำอะไรไหมคะ