สามสิบปีก่อนพ่อซื้อที่ดินสามไร่เป็น นส3 ราคาสองแสนห้าและทางเข้า40 ตรว เป็นภบท5 ราคาเจ็ดพัน เป็นชื่อเรา โดยทางเข้ามีพยานเป็นผู้ช่วยกำนัน และคนอื่น รวมสองคน

มาวันนี้ที่ดินมีราคา คนขายปิดกั้นการเข้าออก. เหตุผลไม่เคยขายที่ดิน ทำให้ผู้เช่าที่เราเข้าออกไม่ได้ เราแต่งตั้งทนายฟ้องศาล นัดแรกไกล่เกี่ย นัดสองเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ผู้พิพากษาบอกว่าฟังดูแล้ว เราอยากได้กรรสิทธิ์ทางเข้า แต่ท้ายฟ้องเราไปไม่ถึงนั้น ต้องยื่นฟ้องใหม่
 
ทนายอายุ80ปี คิดค่าฟ้อง1หมื่น แกอ้ำๆอึ้งๆจะประนอมยอมความท่าเดียว สรุปเราไม่มีทางเลือก เหมือนโดนหมัดน้อคกลางศาล ผู้พิพากษาอายุน้อยแต่เก่ง ตั้งใจทำงานไม่ถือยศถืออย่าง ให้คำแนะนำดี ให้ยื่นฟ้องเข้ามาใหม่ ประนอมยอมความในเบื้องต้นว่าสองฝ่ายไม่มีการปิดกั้น ให้เปิดทางผ่านประมาณห้าคูณสามสิบเอ็ดเมตร

คำถาม

ทนายเรากุ๊กกิ๊กกับทางนั้น แลกเปลี่ยนเบอร์โทรกัน แกออกตัวว่าจะไม่ฟ้องใหม่ให้เราเมื่อเห็นสีหน้าเราไม่ดี  เราอยากขอเงินคืนห้าพัน เสียดายเงินมาก

เปนความผิดของเราที่ไว้ใจทนาย ไม่ตรวจท้ายฟ้อง สังหรณ์ใจมาเเต่เเรกว่าทำไมไม่คิดเรียกให้มีการไต่สวนพยาน เรากลัวพยานตาย จึงอยากทำให้เรียบร้อยในรุ่นเรา มูลค่าที่ดินไร่ละ1ล้านบาทตอนนี้