ไม่รู้จะเริ่มจากไหนเลยค่ะมันหนักจริงๆ ขอเกริ่นก่อนเลยว่าเมื่อก่อนเเม่เเฟนก็พูดดีมาตลอดนะคะ เราก็ให้ของเค้าประจำมีของติดไม้ติดมือตลอดพอวันนึงเราไปนอนบ้านเเฟนเพราะเหตุจำเป็นต้องไปเที่ยวตอนเช้ากับเพื่อนแฟนบ้านเราอยู่ห่างไปไกลเลยต้องนอน  ตื่นมาด้วยความงงกับข้อความเเม่เเฟนที่ว่าเเบบเเม่เเท้ๆตัวเองยังไม่เคยว่าอะไรขนาดนนี้เลยค่ะ มาเรื่อยๆ  ประมาณเป็นผู้หญิงมานอนบ้านผู้ชายได้ไง มีงานทำก่อนค่อยว่ากันค่อยอยู่ด้วยกัน เรางงไปเลย ตอนนั้นเรียนมหาลัยเเล้วยังไม่ค่อยมีเวลาพอหาเวลาได้ถ้าทำงานยิ่งไม่มีเวลากว่าอีกหรอ  เเล้วก็บอกอีกว่าเป็นผู้หญิงให้มีศักศรีบ้าง จบมามีงานทำค่อยว่ากัน (ช๊อกสิคะอะไรวะ)  (เราคบกับแฟนมา3ปึกว่าเเล้วค่ะ) เราก็ไม่เคยไปบ้านเค้าอีกเลย เราก็นอนบ้านตัวเอง เเต่เเฟนติดเรา เเฟนมานอนบ้านเราเเม่เราก็ไม่เคยว่สอะไรดูเเลอย่างดี นี้เเหละค่ะความ เเม่เค้าทักมาตามลูกชายเค้า เเต่ไม่ยอมกลับจะอยู่กับเรา  บางทีก็ต้องโกหกให้เเฟน เพราะเเฟนบอกให้ทำ เค้าก็เริ่มทักมาหาเรา บางคำก็ดีบางคำก็ไม่ดี จนเราไม่อยากตอบเค้า เราปิดเสียงเเชทเค้าเพราะเราไม่อยากเห็นคำด่า ตอนนั้นเราเครียดทั้งเรื่องเรียน เรื่องครอบครัว เเล้วก็พึ่งเสียหมาที่รัก ต้องมาเจอคำด่าแม่แฟนอีกเราเลยไม่อยากตอบ   จนวันสำคัญของเเฟนเรา  เราเจอเค้าเราจะหวัดดี เค้าไม่มองเเม้เเต่หน้า บางทีจะหวัดดีก็หันหน้าหนี เเล้วมาว่าเราเจอไม่หวัดดี   พูดกับเพื่อนเเฟนว่าถ้ายังอยากเป็นลูกสะใภ้ให้หัดเข้าไปหาเข้า ไปพูดกับคนอื่นว่าเราไม่หวัดดี เราไม่ขอบเลยค่ะไปพูดทำใหเราเหมือนเด็กไม่มีมารยาท ทั้งๆที่จะทำเเต่เค้ากับไม่รับเอง  
เราผิดมั้ยคะที่ทำเเบบนี้ เราไม่คุยกับเค้าเลยเพราะคำด่าต่างๆมันเเรงมากจริงๆจนบอกไม่หมด มันบั่นทอนมาตลอดเราก็เด็กคนนึงที่อ่อนไหวกับคำพูด ตอนนี้เสียใจมากค่ะ