อยากจะถามหน่อยครับมีใครเคยเป็นเนื้องอกกินกระดูกที่เชิงกรานบ้างใมครับ พอดีตรวจพึ่งตอนประมาณต้นปี67นี้ เริ่มเจ็บตั้งเเต่ปี65แล้วครับหลังฉีดวัคซีนไป แต่ไปหาคลีนิคหมอบอกว่ากล้ามเนื้ออักเสบก็เลยไม่ได้คิดอะไรกินยาก็ดีขึ้น แต่พอยาหมดก็ปวดอีก เริ่มเจ็บมากขึ้นก็เลยไปซื้อยาที่เภสัช ได้ยามากินก็ดีขึ้นยาหมดก็เจ็บอีก ซื้อยาเภสัชอีกหมดยาก็เจ็บอีก ทนเจ็บมาเกือบปี จนไม่ไหว เดินก็เจ็บที่กระดูกที่ขาหนีบ เจ็บแปล๊บๆ เกือบทุกก้าวที่เดิน ไปรพ.ประมาณเดือนพฤศจิกายน66ด้วยอาการเดินแล้วเจ็บ ไอก็เจ็บ จามก็เจ็บ ยกขาไม่ได้ หมอขอตรวจที่ขาหนีบเจอก้อนนูนที่ขาหนีบ โดยตัวเองไม่ได้สักเกต หมอก็ขอเอ็กซเรย์ ภาพเอ็กซเรย์ขาข้างที่เจ็บมันขาวๆดูไม่ชัด แต่อีกข้างคือชัดทุกกระดูก หมอนัดส่งทำเอ็มอาร์ไอเดือนถัดไป ได้ผลมาเจอก้อนที่กระดูกเชิงกรานหมอบอกว่าน่าจะเป็นซีต ส่งตัวไปอีกรพ.นึง หมอขอเอ็กซเรย์ใหม่ หมอบอกว่าเป็นเนื้องอกที่กินกระดูกจนบางเหมือนเปลือกไข่แล้ว หมอให้เดินกับไม้ค้ำไปก่อน หมอนัดเจอะชิ้นเนื้อไปตรวจว่าเป็นตัวไหนเพราะเนื้องอกกินกระดูกมีหลายตัว เจาะครั้งแรกผลออกมาไม่ชัด นัดเจาะครั้งที่สองเดือนมีนาคม67 แต่วันนั้นเราไปล้มรถสะก่อนวันที่21กุมภาพันธ์67 ส่งรพ.หมอเอ็กซเรย์บอกว่ากระดูกหักหลายอยู่ เลยต้องผ่าตัดเจาะขาถ่วงน้ำหนัก7กิโลเพราะข้อสะโพกมันกระแทรกจนขึ้นไปที่กระดูกเชิงกรานเลยต้องถ่วงที่ข้างขาอีก5กิโล
เอ็กเรย์หลายครั้งมากกเพราะต้องดูว่าข้อสะโพกออกมายัง เอ็กซเรย์ก่อนผ่าตัด

ข้อสะโพกออกมาละ ก็ไปเจาะชิ้นเนื้อไปตรวจรอบสองผลก็ยังไม่แน่  หมอเลยบอกว่าต้องผ่าเนื้องอกที่มันกินกระดูกออกให้เร็วที่สุด เพราะเริ่มโตขึ้น
จองคิวผ่าตัดได้วันผ่าตัดวันที่25มีนาคม นอนรอคิวผ่าหนึ่งเดือนกว่าๆ จนถึงวันผ่าตัด วันนั้นเราร้องไห้มากจนพยาบาลบอกว่าญาติเข้ามาด้วยญาติคือแฟนครับ แฟนเราเปลี่ยนชุดเป็นชุดสีเขียวๆใส่หมวกใส่แมส ที่ร้องเพราะกลัวครั้งแรกของชีวิตด้วยแหละครับ กลัวตื่นมาตอนผ่าตัด กลัวเยอะไปหมด แฟนได้เข้าไปในห้องผ่าตัดกับเราพยาบาลบอกว่าเดี๋ยวพอคนไข้สลบญาติออกไปได้เลย ก่อนสลบเราจับมือแฟนแน่นมาก จนหลับไปตื่นมาอีกทีคือ22:40 น. เข้าห้องผ่าตัดตี8:30น. รวมๆผ่าตัดครั้งนี้14ชั่วโมง ออกจากห้องผ่าตัดขอร้องพยาบาลขอให้แฟนเฝ้าปกติเขาไม่ให้เฝ้าครับเฝ้าได้เฉพาะเด็กกับคนแก่ 
แผลเย็บแม็กประมาณ 30กว่าตัว

ชาๆวันแรกๆ หลังเริ่มเจ็บแผล กลายเป็นติดฉีดมอฟีนไปเลยเพราะฉีดตั้งแต่ล้มรถเลย ออกจากรพ.วันที่11เมษายนเพราะหมอเคลียร์เตียงสำหรับสงกรานต์ที่นอนเป็นแผนกกระดูกเลย ออกมาก็มานอนห้ามเดินห้ามนั่งเกิน45องศา เดี๋ยวผังพืดมันจะขาด นอนที่บ้านได้คืนเดียวเจ็บทนไม่ไหวต้องส่งรพ.ใกล้บ้านได้นอนฉีดมอฟีนที่โรงพยาบาลหลายวัน ค่อยๆห้ามใจในการฉีดมอฟีน ค่อยๆลดลงๆ จนเปลี่ยนเป็นแบบกินแทนเลยได้ออกจากรพ.เมื่อวันที่24เมษายน67 ตอนนี้กลับมานอนที่บ้านคือพอไม่มีข้อสะโพกกลายเป็นชันเข่าได้แต่ควบคุมให้ตั้งไม่ได้คือชันเข่าแล้วล้มลงข้างๆ ท้อมากกกตอนนี้ แม่ก็มาติดเตียง ลูกก็ยังเดินไม่ได้ที พี่ก็กลับมา3วันครั้งเพราะต้องทำงาน ตอนนี้มีน้าข้างบ้านนี้แหละค่อยช่วยเอาแพมเพิสไปทิ้งให้มากวาดบ้านให้ มาเอาข้าวให้กิน ช่วยแทบจะทุกอย่าง เกรงใจน้าเขามากเลยครับ ตอนนี้ท้อมากกอยากเดินได้แล้วครับ หมอนัดวันที่17พฤษภาคม67 ก็ยังหวังว่าพอไปหมอจะให้ฝึกกายภาพบำบัดได้แล้ว 😢😢 อยากรู้มีใครเป็นบ้างไหมครับ