สวัสดีครับ คือ ผมมีปัญหากับที่บ้านตลอด
ทะเลาะกันบ่อยมากสัปดาห์ละครั้งเลย บางครั้งก็รุนแรงจนไม่พูดกันเลย พ่อผมเป็นอารมณ์ร้อน ตอนเด็กๆเวลาผมทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะลงไม้ลงมือตลอด เคยมีครั้งนึงพ่อไปรับ เเล้วไม่เจอผมที่โรงเรียน (ตอนนั้นไปซื้อของกับเพื่อน) พอพ่อเจอผม พ่อก็ใช้มือตบผม ผมไม่ร้อง เพราะอายมากตอนนั้นคนเยอะเพื่อนก็อยู่ด้วย ผมอยู่ในสภาวะกดดันมาโดยตลอด พ่อไม่เคยพาไปเที่ยวเลย ให้ผมใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองตลอด จนผมโตขึ้นอะไรๆก็เหมือนจะดีขึ้นเพราะ ผมเริ่มต่อต้าน เขาก็ดูเหมือนจะเริ่มรู้ตัว แต่ก็ยังทะเลาะบ่อยเหมือนเดิม เขาให้การศึกษาที่ดีกับผม แต่ก็กดดันผมเกินไป ผมเกรดตก จาก3.8 เหลือ 3.7 ผมโดนด่าว่าไม่ตั้งใจเรียน
เล่นแต่เกมทะเลาะกันจนบ้านแตก จากตอนเด็กผมร่าเริงตอนนี้ผมเก็บตัว มีอาการแพนิคมากเวลาเจอพ่อพูดเสียงดัง  ผมว่าจะจบชีวิตตัวเองหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่กล้าพอ
ผมกับแม่ไม่ได้อยู่กัน แต่พอมาอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกันอีก แม่ผมชอบบ่นจุกจิก ผมไม่ชอบ ชอบพูดเสียดสีผมอยู่ตลอด ใช้น้ำเสียงไม่ดี ไม่มีเหตุผล แต่ว่านะบางครั้งผมก็คิดว่าผมเป็นตัวปัญหา ผมไปอยู่กับพ่อกับแม่ไม่ได้เลย ผมเอาแต่ใจเกินไปมั้ง บางครั้งผมผิดจริงๆ ผมรู้ตัวผมก็ยอมรับ ผมควรทำไงดีตอนนี้ กำลังรวบรวมความกล้าอยู่ แต่ก็คิดถึงเพื่อนๆ เค้าคอยให้กำลังใจอยู่ตลอด ขอบคุณที่อ่านจบครับ 
ปล.ตอนนี้ผมอายุ17