ขอใช้พื้นที่ตรงนี้ในการระบายความรู้สึกลึก ๆ ในใจ ฉันเหนื่อยมาก ฉันต้องอยู่บ้านเเฟนเพราะเหตุผลส่วนตัวของเเฟน ทำงานมาเหนื่อย ๆ วันหยุดเเค่วันเดียวยังต้องมานั่งดูน้องของเเฟน ซึ่งฉันคงไม่ชอบเด็กดื้อ พูดปากเปียกปากเเฉะก็ไม่ฟัง มันเหนื่อยจนฉันอยากเลิกกับเเฟนคนนี้ซะ เเต่ประเด็นคือฉันค่อนข้างรักเขา ฉันถามตัวเองทุกวันว่าทำไมต้องมาทำอะไรเเบบนี้ด้วย ทำไมต้องมีภาระอะไรอย่างนี้ด้วย อยู่กันเเบบสงบมันยากนักหรอ จะตีก็ตีไม่ได้ ฉันเบื่อเต็มทนจริง ๆ แฟนเคยบอกฉันว่าน้องก็เเค่เด็ก น้องไม่มีใครเเล้ว ปล.น้องมีเเม่กับพี่ ไม่สงสารเหรอ ให้ตายเถอะ ฉันอยากจะวาปกลับบ้าน ณ ตอนนั้นเลย ฉันไม่สงสารฉันไม่ผูกพันด้วยซ้ำ ก็พูดได้สิเพราะน้องกลัวพี่ตัวเองเหลือเกิน ว่านอนสอนง่ายโดนเฉพาะกับพี่ตัวเอง ฉันนี่ต้องเจอฤทธิ์เด็กนี่ทุกครั้ง มันทำให้ฉันรักเขาน้อยลง จริง ๆ นะ เพียงเพราะปัญหาจากคนอื่นที่ต้องมาเป็นปัญหาของคู่ชีวิต