ตัวผมอ่ะ เกิดมามีแฝดครับผมกับแฝดไม่ชอบกันตั้งแต่เด็กๆทะเลาะกันบ่อยตลอดเลย ในความที่แฝดผู้ชายอ่ะเนาะ5255225 แต่ที่บ้านกะไม่ค่อยมีเงินมากนะครับ แต่กะมีกิจการเป็นของตัวเอง กะไม่ย่ำแย่แต่กะไม่ได้ดี พออยู่ประถม กะถูกกดดันเรื่องการแข่งขันตลอดตั้งแต่เด็กเลยครับทำให้ สอบมัธยมต้น รร อำดับต้นๆของจังหวัดแต่แฝดสอบ ไม่ติดจึงทำให่อยู่คนละรรกัน
  
ซึ่งเรื่องการเรียนผมพยายามมาตลอดเพราะแม่ที่ชอบกรอกหูไปวันๆ เรื่องความพยายามความตั้งใจ
ซึ่งกลับกันกับพ่อ ที่บอกให้อย่าไปคาดหวังมากแค่พยายาม ไม่ต้องให้เหนื่อยมากจนเครียด 
ซึ่งผมอยู่กับแม่เยอะ จึงทำให้คิดเหมือนแม่ไป55251515 ซึ่งเวลามีเรื่องผมจะปรึกษาแม่ตลอดราซึ่งเวลามีเรื่องผมจะปรึกษาแม่ตลอด ซึ่งส่วนตัวคิดว่าแม่เป็นเซฟโซนมากๆ แต่แม่กลับถนุถนอม อีกคนมากกว่า ซึ่งในส่วนหนึ่งผมกะเข้าใจนะ ว่าพ่อแม่ยังไงกะต้องห่วงลูกที่ประสบปัญหามากกว่าเป็นธรรมดา ผมกะเข้าใจมาตลอดละปรอบใจตัวเอง ซึ่งผมพยายามเรียนเพื่อตัวเองครัยไม่ใช่คนอื่นเลย

แต่แม่ผมกะชอบพูดตลอดเวลาเครียดเรื่องเงินว่าถ้าไม่มีลูกตั้งแต่แรกกะคงสบาย ซึ่งเป็นคำพูดที่ผมรู้สึกแย่ที่สุดครับ ซึ่งผมพยายามอย่างมากกที่จะได้ไรมาสักอย่าง กลับคำพูดแบบนี้ซึ่งถ้าเลือกเกิดได้ ผมกะไม่อยากเกิดมานะฮะ เกิดมาเจอภาระส่วนตัวนี่ถ้าเป็นพ่อคน จะเลือกไม่มีลูกจนกว่าจะพร้อม เพราะไม่อยากให้ลูกมีความคิดแบบผมหนะครับ ผมแค่คิดว่า ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น ซึ่งไม่ใช่ความผิดผมด้วยซ้ำที่เกิดมา ผิดที่พวกเขาไม่รู้จักเตรียมตัวกันมากกว่ามั้ย ผิดมั้ยที่พิมออกมาแบบนี้