สวัสดีครับเพื่อนๆ ผมมีปัญหาอยากปรึกษาและอยากระบายเผื่อว่ามีใครที่กำลังเจอปัญหาแบบผมอยู่.
ผมมีพี่ชาย 5 คน และผมเป็นคนสุดท้อง พี่ชายทั้ง 5 แต่งงานมีครอบครัวกันหมด
ตอนนี้ในบ้านผมมีแม่ ผม และครอบครัวของพี่ชายคนโต ส่วนคนอื่น ๆ นั้นนาน ๆ จะกลับบ้านที
ปัญหาคือ แม่ ผมแกชอบบ่นทุกเรื่อง เน้นคำว่าทุกเรื่องตัวใหญ่ ๆ แต่เค้าไม่ได้บ่นใส่พี่ ๆ เค้าจะบ่นให้ผมได้ยิน ถึงแม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่ใช่เรื่องของผมก็ตาม เช่น พี่หรือหลานหรือใครสักคนในบ้านเปิดไฟหน้าบ้านแล้วลืมปิด แม่ก็เริ่มบ่นละ พูดให้ผมได้ยินเสมือนว่ากำลังสั่งสอนผมว่าใช้ไฟแล้วไม่ปิด ต่อให้แกรู้ว่าผมไม่ได้ทำแกก็จะบ่นใส่ผมอยู่ดี ถ้าเป็นนาน ๆ ที่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่นี่เป็นทุกวันและทุกเรื่อง มันเลยทำให้ผมรู้สึกเสียสุขภาพจิต
เรื่องค่าไฟ เรื่องอาหาร เรื่องในครัว เรื่องหลาน และอื่น ๆ มันเยอะมาก
ทำไมต้องมาบ่นมาด่าใส่เรา เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าแม่ไม่ชอบอะไร เราจะไม่ทำเพราะคร้างฟังเสียงบ่นแม่ พอเราบอกแม่ว่าให้เดินไปบอกพี่ แม่ก็จะสวนกลับว่า อย่ามาเถียง อย่ามาทำตัวดุใส่ คือเราไม่มีสิทธิพูดความอึดอัดนี้ออกมาเลย ผมรู้สึกว่าแม่รักพี่มาก ๆ แม่ไม่ค่อยจะพูดเรื่องลบๆกับพี่ๆเท่าไหร่ เมื่อไหร่ที่พี่คนอื่นกลับบ้าน ในวงคุยจะมีแต่เสียงหัวเราะ ขบขัน มีความสุข แต่อยู่กับผม แม่จะบ่นและด่าอย่างเดียวเลยเหมือนที่เล่าไปข้างต้น
บ่อยครั้งที่ผมเครียด เครียดจนอยากไปหาหมอ
ตอนนี้ผมได้แต่อดทน ให้ตัวเองเรียนจบและออกไปหางานทำให้เร็วที่สุด
ไม่ใช่ผมไม่รักแม่นะ ผมรักมาก แต่เหมือนแม่จะไม่เข้าใจชีวิตผมเลย
ใครเคยประสบปัญหาแบบนี้บ้าง และมีวิธีแก้ปัญหายังไง
เบื่อไหมได้ยินเสียงบ่นจากแม่ทุกวันในเรื่องที่ไม่ใช่ความผิดของเรา
ผมมีพี่ชาย 5 คน และผมเป็นคนสุดท้อง พี่ชายทั้ง 5 แต่งงานมีครอบครัวกันหมด
ตอนนี้ในบ้านผมมีแม่ ผม และครอบครัวของพี่ชายคนโต ส่วนคนอื่น ๆ นั้นนาน ๆ จะกลับบ้านที
ปัญหาคือ แม่ ผมแกชอบบ่นทุกเรื่อง เน้นคำว่าทุกเรื่องตัวใหญ่ ๆ แต่เค้าไม่ได้บ่นใส่พี่ ๆ เค้าจะบ่นให้ผมได้ยิน ถึงแม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่ใช่เรื่องของผมก็ตาม เช่น พี่หรือหลานหรือใครสักคนในบ้านเปิดไฟหน้าบ้านแล้วลืมปิด แม่ก็เริ่มบ่นละ พูดให้ผมได้ยินเสมือนว่ากำลังสั่งสอนผมว่าใช้ไฟแล้วไม่ปิด ต่อให้แกรู้ว่าผมไม่ได้ทำแกก็จะบ่นใส่ผมอยู่ดี ถ้าเป็นนาน ๆ ที่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่นี่เป็นทุกวันและทุกเรื่อง มันเลยทำให้ผมรู้สึกเสียสุขภาพจิต
เรื่องค่าไฟ เรื่องอาหาร เรื่องในครัว เรื่องหลาน และอื่น ๆ มันเยอะมาก
ทำไมต้องมาบ่นมาด่าใส่เรา เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าแม่ไม่ชอบอะไร เราจะไม่ทำเพราะคร้างฟังเสียงบ่นแม่ พอเราบอกแม่ว่าให้เดินไปบอกพี่ แม่ก็จะสวนกลับว่า อย่ามาเถียง อย่ามาทำตัวดุใส่ คือเราไม่มีสิทธิพูดความอึดอัดนี้ออกมาเลย ผมรู้สึกว่าแม่รักพี่มาก ๆ แม่ไม่ค่อยจะพูดเรื่องลบๆกับพี่ๆเท่าไหร่ เมื่อไหร่ที่พี่คนอื่นกลับบ้าน ในวงคุยจะมีแต่เสียงหัวเราะ ขบขัน มีความสุข แต่อยู่กับผม แม่จะบ่นและด่าอย่างเดียวเลยเหมือนที่เล่าไปข้างต้น
บ่อยครั้งที่ผมเครียด เครียดจนอยากไปหาหมอ
ตอนนี้ผมได้แต่อดทน ให้ตัวเองเรียนจบและออกไปหางานทำให้เร็วที่สุด
ไม่ใช่ผมไม่รักแม่นะ ผมรักมาก แต่เหมือนแม่จะไม่เข้าใจชีวิตผมเลย
ใครเคยประสบปัญหาแบบนี้บ้าง และมีวิธีแก้ปัญหายังไง