สวัสดีชาว pantip ทุกคนค่ะ
วันนี้เราจะมาพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อ “สุขภาพจิตของคุณพ่อ/คุณแม่ทุกท่าน ที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกเอง 24 ชั่วโมง” ทุกๆคนมีการดูแลสุขภาพจิตยังไงกันบ้างคะ

ในกรณีของเรา ไม่มีญาติผู้ใหญ่ช่วยเลี้ยง ไม่มีสังคมให้เจอ ตื่นมาลืมตา จนถึงเวลาเข้านอน ชีวิตประจำวัน อยู่กับลูกหมด

เกริ่นก่อนเลยนะคะ.. (ยาวนิดนึง)ปกติเราไม่ได้อาศัยอยู่เมืองไทย เนื่องจากครอบครัวเราย้ายไปอยู่ประเทศเกาหลีตามแม่ที่แต่งงานใหม่ค่ะ (เราเรียนที่สหรัฐ ช่วงปิดเทอมก็จะบินกลับบ้านที่เกาหลีค่ะ) จะได้มาไทยก็เฉพาะช่วงเวลาท่องเที่ยว พักผ่อน เจอญาติผู้ใหญ่ฝั่งไทย (ปัจจุบันไม่ได้อยู่ใกล้กัน ท่านอายุเยอะแล้วค่ะ การเดินทางไปหากันจึงไม่สะดวก)

ตอนเราใกล้อายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ กฏหมายฯ ที่นู้นเปลี่ยนใหม่ ทำให้เราไม่สามารถถือสัญชาติไทย-เกาหลีพร้อมกันได้(ต้องเลือก) เราจึงบินกลับมาไทยเพื่อจะมาจัดการเอกสารต่างๆ

ช่วงนั้นเป็นช่วงล็อคดาวน์ Covid 19 เราติดอยู่ประเทศไทยเกือบ 3 ปี โดยที่ไม่ได้เจอครอบครัวเลย และ 1 ปีต่อมา ก็มีเจ้าตัวน้อยค่ะ

เราเลือกจะเลี้ยงลูกที่เมืองไทย เพราะเราไม่สามารถบินไปสถานฑูตเพื่อจัดการเอกสารต่างๆตอนเราท้องได้ (เราอยู่ต่างจังหวัดคะ ไม่ได้อยู่ กทมฯ) มันค่อนข้างวุ่นวาย เลยเป็นเหตุผลบังคับให้เราต้องคลอดและเลี้ยงเขาที่นี่ จนกว่าเขาจะโตพอที่จะเดินทางหรือจัดการอะไรๆได้ง่ายขึ้น

ฝั่งสามีเรา ก็ไม่ได้มีญาติในไทยค่ะ ครอบครัวอยู่ที่สหรัฐอเมริกาหมด จะมาเยี่ยมปีละ 1-2 ครั้ง สลับกับครอบครัวเรา แต่ก็มาได้ไม่นาน (ไม่เกิน 1 เดือน) เพราะเขาก็มีหน้าที่รับผิดชอบทางนู้นอยู่เหมือนกัน

สามีเรา เป็นเสาหลักของครอบครัว ทำให้เราต้องรับหน้าที่เป็นแม่ 24 ชั่วโมง

เข้าเรื่องเลยนะคะ เรามีความรู้สึกเหนื่อยล้า ซึ่งเป็นปกติของคนเป็นพ่อ เป็นแม่ทุกคน แต่บางครั้งความเหนื่อยของเรา ก็ทำให้เราเผลอโมโหใส่ลูก สามี และคนรอบข้าง โดยไม่ได้ตั้งใจ และมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว

มีกลุ่มอาการแบบนี้ ในภาษาทางการแพทย์ เรียกว่า postpartum depression (ภาวะซึมเศร้าหลังคลอด) ส่วนตัวเราตั้งแต่ออกโรงพยาบาล (หลังคลอดลูก) เราไม่ได้มีเวลาพัก ไม่ได้อยู่ไฟ เหมือนคนอื่นๆเลย เราให้นมลูกเอง ไม่มีญาติผู้ใหญ่ค่อยให้คำแนะนำ หรือคอยช่วยให้เรามีเวลาพักไปทำอย่างอื่น

ตอนนี้ลูกเราได้ 10 เดือนแล้วค่ะ จากที่เราปรึกษาจิตแพทย์หลายๆท่านมา อาการ postpartum depression บางคน อาจยืดยาวได้ตั้งแต่ 1-3 ปี ในบางกรณี อาจจะนานกว่านั้น (ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ของแต่ละคน)

แม่สามีเราค่อนข้างเป็นคนมีความสามารถในการสื่อสารกับคนค่ะ เขาก็ช่วยให้เรามีทัศนคติต่อลูก ตัวเอง และสามีดีขึ้นเช่นกัน แต่ก็ยังไม่ 100% เพราะส่วนที่เหลือ มันอยู่ที่ตัวเรา

เราอยากจะมาพูดคุย แลกเปลี่ยน ปรึกษากับคุณพ่อ คุณแม่ทุกๆคน ที่เลี้ยงลูกเอง 24ชั่วโมง ไม่ว่าจะเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว แม่เลี้ยงเดี่ยว หรือตัดสินใจออกงานมาอยู่กับลูกกัน มีวิธีจัดการตัวเองยังไงคะ

No drama นะคะ เราไม่ได้มีปัญหาด้านการเงิน หรือความไม่พร้อม ด้วยวัยวุฒิต่างๆ เราว่าปัญหาทางด้านจิตใจมันสำคัญกว่า เพราะถ้าเราไม่มีความสุข เราก็ไม่รู้จะเลี้ยงลูกให้มีความสุขได้ยังไงเช่นกัน

ใครมีจิตแพทย์ดีๆในเชียงใหม่-เชียงราย แนะนำกันมาได้นะคะ แน่นอนว่าเขาอาจจะไม่ได้ช่วย 100% ถ้าเราไม่เริ่มที่ตัวเอง แต่เรามั่นใจว่าเขาคงมีวิธีสื่อสารกับเราในหลายๆรูปแบบ ที่อาจจะปรับทัศนคติเราให้ดีขึ้นได้ และการมีที่ปรึกษาทางด้านจิตใจเพื่อจะประคับประครองชีวิตคู่ การเป็นพ่อ-แม่ ให้ราบรื่นขึ้นได้ ก็เป็นเรื่องดีค่ะ

ฝากกำลังใจถึงคุณพ่อ คุณแม่ลูกอ่อนทุกท่านนะคะ การเลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่าย (แน่นอนว่าไม่ง่ายเหมือนตอนทำให้เขาเกิดมา) ผิดพลาดได้ แก้ไขได้ค่ะ ไม่มีหลักสูตรสำหรับการเป็นพ่อเป็นแม่คน เพราะเด็กทุกคนต่างกัน ทุกๆคนเก่งมากๆคะ นับถือจิตใจ สู้ๆนะคะ ขอบคุณทุก comments คะ✌🏻🤍