สวัสดีครับ อย่างเเรกผมขอเเนะนำตัวผมเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 มหาลัยชื่อดังเเห่งของภาคเหนือ ผมมีปัญหาชีวิตมากมายครับ ไม่ว่าการเรียนที่ผมดรอปเรียนไปเทอม1 จนทำให้เรียนตามเพื่อนไม่ทัน ทำให้เทอมนี้ผมต้องเรียน2เท่า ซึ่งหนักมากๆเเต่ก็ยังไม่จบ ละยังมีปัญหาครอบครัว พ่อมีปัญหาในคดีทางกฎหมาย  ที่ต้องโดนยึดบ้าน ทรัพย์สิน และติดคุกครับ ซึ่งคดีตอนนี้ก็เดินมาตอนใกล้จบเเล้ว ส่วนเเฟนที่คบกันมาเกือบ4ปี ก็ทิ้งผมไปมีสังคมใหม่ๆครับ คนคนนี้สำคัญกับผมมากครับ ด้วยเพราะเขาเป็นดูแลผมเหมือนเป็นเเม่ เป็นเพื่อน เเละเป็นแฟน ทำให้เขาส่งผลต่อชีวิตผมมากๆ เพื่อนที่จบก็เเยกย้ายกันไปหมด หลังจากที่มีปัญหามากมายผมจึงตัดสินใจไปพบพี่นักจิตวิทยาและจิตเเพทย์ตามลำดับครับ เเต่ดูเหมือนว่าต่อให้ได้คุยหรือพบ มันไม่ได้ทำให้ผมโอเครขึ้นเลย และทำให้ผมตัดสินใจเริ่มทำอะไรโง่ๆลงไปครับ หลังจากที่ไม่สามารถจัดการกับปัญหาเจอได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ

1.ครั้งเเรก ผมไปอยู่ที่ผาใกล้ๆหลังมหาลัย กำลังนอนร้องไห้อยู่ที่หน้าผา กำลังบอกลาทุกคนที่รักครับ ตอนนั้นตัดสินใจทุกอย่างว่าจะโดดลงให้จบๆไป เเต่มีคนมาเจอผมเขาจึงเข้าไปเเจ้งกับผู้ใหญ่บ้านระเเวกนั้นเพราะได้ยินเสียงผมร้องไห้เสียงดัง หลังจากนั้นก็ได้คุยกับผู้ใหญ่บ้านเเละคนที่เขามาเจอผม เขามาช่วยพูดอะไรหลายๆอย่าง ให้ผมมองเห็นอนาคตอีกไกลๆ ดึงผมจากจุดที่ดิ่ง เเล้วเขาก็พาผมกลับที่พักครับ

2.ครั้งสอง คือผมทำร้ายร่างกายตัวเองทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองเจ็บไม่ว่าจะเป็นอดข้าวน้ำให้ทรมาน การใช้คัดเตอร์กรีดเเขน การอดหลับนอน ทำให้ร่างกายมันพังที่สุด เพราะคิดว่าการทำเเบบนี้ มันทำให้ตายได้จริงๆ เเต่สุดท้ายก็ผ่านมาเพราะมีข้อความจากแฟนเก่า การโทร ให้เราหยุดทำเพราะถ้าเราตายขึ้นมาจริงๆเขาจะรู้สึกผิดและเป็นตราบาปทั้งชีวิต เราเลยเลือกที่จะหยุดเพราะเขา ไม่ได้หยุดทำเพราะตัวเองเลยครับ

3.ครั้งที่สาม ครั้งนี้หนักที่สุด ครั้งนี้เป็นการผูกคอ ผูกคอตัวเองมัดกับตู้เสื้อผ้าเเน่นๆ ครั้งนี้คือเกิดขึ้น หลังจากที่เเฟนเก่าให้โอกาสกลับมาคุย เเล้วเขาทิ้งผมไปดื้อๆอีกครั้งเเต่ครั้งนี้ เขาเลือกที่จะทำร้ายเเละทำลายชีวิตผมที่เหลืออยู่ทั้งหมด ให้ไม่เหลืออะไรจริงๆ ตอนผูกคอตัวเองเเล้วทิ้งน้ำหนักตัวลง เเรกๆเหมือนจะไปละครับ เเบบหมดสติลงไปกองกับพื้น เเต่เหมือนเชือกที่มัดกับราวในตู้เสื้อผ้าจะหลุดออก ทำให้ผมลุกขึ้นมา สภาพเเบบเลือดไม่เลี้ยงสมอง เข้าใจเลยว่าเป็นยังไง เหมือนหมดเเรงขยับ หมดเเรงทุกอย่าง  เลยเอาถุงพลาสติกครอบหัวเเล้วใช้เชือกมัดต่อ คือกะให้ตายไปเลยวันนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรคือเเม่งมันทรมานมากจนไม่ไหวฉีกดึงถุงออก เเละเลือกโทรไปหาครอบครัว คุยกับเพื่อน เพื่อดึงสติตัวเองออกมา แล้วก็มีเเม่ที่โทรอยู่ด้วยในคืนนี้ทำให้ไม่ทำอะไรโง่ๆลงไปอีก

เรื่องที่ผมพิมมาทั้งหมดเป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดกับผมมาตลอด4เดือนนี้ครับ ผมต้องรู้สึกไม่อยากตื่น ไม่อยากทำอะไรเลย ชีวิตผมต่อจากนี้ จะมูฟจากปัญหาทั้งหมดได้มั้ย ตอนนี้แฟนเก่าเขาบล็อคผมทุกช่องทางเเล้วครับ เรื่องการติดต่อกับเเฟนเก่าไม่มีอีกต่อไปเเล้ว ส่วนเรื่องเรียนผมว่าน่าจะทำได้ครับ เรื่องครอบครัวก็คงพังที่สุด ผมเเค่อยากระบายปัญหาที่ผมพบเจอมา เเละที่ผมยังไม่ตายสักทีอาจจะยังไม่ถึงเวลาจริงๆ จะมีวิธีไหนอีกไหมที่ไม่คิดทำอะไรโง่ๆที่อยากตายอีก ผมก็เเค่อยากมีความสุขเเค่นั้นจริงๆ