สวัสดีครับ ขอเกริ่นก่อนนะครับจู่ๆเมื่อคืนก็นอนร้องไห้เพียงเพราะอากงที่จากไป 10 กว่าปีแล้ว แต่ตอนนี้ผมก็ยังอยู่กับอาม่าอยู่ทุกวัน รู้สึกรักและคิดถึงมากๆอยากให้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกแต่มันก็คงเป็นเพียงแค่ความคิด ปัจจุบันคงจะดูแลอาม่าให้ดีที่สุด จนมาปัจจุบันนี้ผมมีแฟน แล้วแฟนผมใช้งานหนักทุกอย่างพูดเพื่อทําให้ผมเสียใจอยู่ตลอด พูดบั่นทอนตลอด อยู่กับอากงตอนเด็กๆไม่เคยจะว่าอะไรเลย ตามใจทุกอย่างอยากรู้ว่าผมเอาแต่ใจตัวเองไปมั้ย อากงกับอาม่าไม่เคยปล่อยให้ลําบาก อยู่กับเขาผมก็โดนทําร้ายร่างกาย แต่ก็ทําอะไรไม่ได้ จนผมคิดถึงอากงมากๆ อยากรู้ว่าผมเอาแต่ใจตัวเองเกินไปมั้ย อยู่กับที่บ้านไม่เคยมีใครว่า ไม่มีใครด่า ไม่มีใครใช้อะไรขนาดนี้ จนผมมาอยู่กับเขาทําให้ผมเป็นแบบนี้ ขอโทษนะครับที่ไม่ค่อยมีสาระ แต่ผมต้องการจะสื่อจริงๆว่าไม่มีใครที่รักเราเท่าคนในครอบครัวของเราแล้ว