เหตุแห่งอนัตตาคือละอัตตา อนัตตาเกิดไม่ได้เมื่อการรู้ยังเป็นอัตตา อัตตานั้นเกิดได้แม้ผัสสะในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน การเริ่มละอัตตานั้น จึงให้มีช่องว่างระหว่างจิตกับอารมณ์(ขันธ์) ช่องว่างนี้จะเป็นตัวทำลายอัตตา เช่นขณะคิดจะไม่มีเราเป็นผู้คิดมีแต่จิตที่แยกออกมาเป็นผู้เห็นความคิด ขณะกระทำงานอะไร ไม่มีเราเป็นผู้กระทำงาน มีแต่จิตเป็นผู้เห็นการกระทำ เรียกง่ายๆเห็นว่าตัวจิตนี้เป็นผู้ดูอาการทั้งหมดทางขันธ์5 จิตจะมีลักษณะใหญ่กว่าอารมณ์ และคลุมอารมณ์อยู่ เมื่อการกระทบมีช่องว่างอยู่ แรงดูด แรงผลักระหว่างจิตกับอารมณ์จะมีค่าเป็นศูนย์ จะทำอะไรจะเห็นว่าทำอยู่ในความว่าง มีความว่าง ความสงบเป็นตัวรองรับ หล่อเลี้ยงจิตและทุกการกระทำ