คืองี้นะครับ ผมขอเล่าย้อนกลับไปก่อน
พี่สาวผมมีตรรกะแบบ งานไม่ทำ ทุกคนต้องเลี้ยงฉัน เพราะฉันเป็นผู้หญิง และผมไม่ได้เป็นคนคิดนะ นางพูดออกมาจากปากเองเลย
เมื่อหลายปีประมาณ6-7ปีก่อน นางก็ได้สามีมารับไปเลี้ยง แล้วก่อนจะไป ก็ด่าที่บ้านผมแบบ สาดเสียเทเสียเลย ดูถูกที่บ้านผมด้วยว่าไม่มีปัญญาเลี้ยง จนล่าสุดเมื่อ2-3เดือนก่อนสามีนางทิ้ง ไม่มีที่ไปเลยต้องกลับมาบ้าน วีรกรรมเลยได้เกิดขึ้น
ต้องบอกก่อนว่าผมอยู่บ้านกับแม่2คน เพราะแม่ผมป่วยติดเตียง ผมก็เลยทำงานอยู่บ้าน ไปไหนไม่ได้ ผมคุยกับแม่ว่าจะให้พี่กลับมาทำไม แม่บอกว่าแม่ก็ไม่อยากให้กลับมาหรอก แต่เดี๋ยวไปอยู่กับใครแล้วจะไปทำให้ใครเดือดร้อน แล้วจะลามมาถึงเรา... (เออ!เยี่ยมเลยแม่ ก็เลยเดือดร้อนเองมันซะเลย)
วีรกรรมที่ 1 เปิดเพลงเสียงดังกลางบ้าน พาเพื่อนมาสุมหัวคุยกันเรื่องผู้ชาย แม่บอกให้เบาเสียงก็เบาแปปเดียวก็เร่งเหมือนเดิม ยิ่งเพลงไหนกำลังฮิตหลอนหูนะ ผมอยากจะเดินออกไปเตะให้ดอกลำโพงแตกเลย
วีรกรรมที่ 2 ผมซื้อนมไว้ให้แม่กินเสริมกระดูก ซึ่งมันก็แพงกว่านมทั่วไปนิดหน่อย นางก็กินหมดเลย แล้วใจบุญด้วยนะ แบ่งเพื่อนกิน แล้วก็บอกผมด้วยนะว่าแม่กินไปก็ไม่หายแก่หรอก (สภาพ! นี่หรอคำพูดของคนอายุ30กว่า) กับข้าวก็เช่นกัน ผมทำกับข้าวไว้ กินเล่นหมด เหลือไว้แต่ข้าวเปล่าในหม้ออ่ะ
วีรกรรมที่ 3 งานบ้านไม่แตะ เสื้อผ้าตัวเองก็ไม่ซัก ถ้วยชามไม่ต้องพูดถึง กินเสร็จแล้วหมก หมกจนถ้วยชามหมดบ้าน พอพูดเข้าก็มีปัญหา ประมาณว่าเห็นแล้วไม่เอาไปล้างให้อ่ะ
วีรกรรมที่ 4 เอาผ้าเช็ดตัวแม่ไปเช็ดพื้น เช็ดเท้า แล้วบอกว่ามันก็เอาไว้เช็ดเหมือนกันป้ะ ซักก็เหมือนเดิมละ , ผมเอากับข้าวไปให้แม่ ก็แย่งแม่กิน จนผมต้องไปนั่งเฝ้าแม่บ้าง ป้อนแม่บ้าง
วีรกรรมที่ 5 ไปมีเรื่องกับใครก็ไม่รู้ เพราะหาว่าเขาด่าตัวเอง ว่าไปเกาะผู้ชายกิน แม่รู้เรื่องก็ต้องให้ผมไปโรงพัก พอถามคู่กรณีว่ารู้จักกันหรอ ฝั่งนั้นเขามาจากต่างจังหวัด เขายังไม่รู้จักพี่ผมเลย แล้วไม่ได้ด่าด้วย (เอาจริงๆจะด่าจริงไม่จริง หรือจะรู้จักไม่รู้จัก ผมไม่ได้ใส่ใจนะ เพราะถ้าโดนคนด่าว่าเกาะผู้ชายกินก็ควรสำเนียกนะ ไม่ใช่จองหอง)
ผมควรทำยังไงกับคนประเภทนี้ดี อยากจะไล่ให้ไปไกลๆจัง ผมไม่เคยชอบอยู่แล้วนะครับ คนไม่ทำงาน ยิ่งผู้หญิงที่หวังแต่จะเกาะคนอื่นกินนี่ยิ่งน่าขยะแขยงเลย จริงๆขยะแขยงยังเบาไปนะ คือผมรังเกียจมาก มันเหมือนเกิดมาไม่เอาอะไรเลย ประโยชน์ไม่สร้างเน้นแต่กัดกิน ที่บ้านผมก็สอนปกตินะ ด่าบ้างตีบ้าง แต่ไม่เคยตามใจ ก็พึ่งจะมาเป็นแบบนี้ตอนโตล่ะมั้ง ไม่รู้ไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน สงสัยจะจากเพื่อน แต่ก็นั้นแหละ
ตอนสมัยเรียนเคยไปท้องกับใครมาก็ไม่รู้ แล้วก็บอกแม่ว่าไม่ใช่ลูกตัวเอง ที่ท้องเพราะแม่ฝากให้นางท้องแทน แล้วบอกลูกว่าให้เรียกว่าพี่ ป๊าดดด! เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ แล้วทุกวันนี้ลูกนางก็เดินตามรอยนางเป๊ะๆ ย้อนแย้งดี เพราะนางเคยบอกว่า "แม่คลอดหนูออกมาก็เลี้ยงสิ" แต่พอตัวเองมีลูกก็ไม่เลี้ยง แล้วบอกไม่ใช่ลูกตัวเอง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมยังไม่เชื่อเลยว่ามีคนประเภทนี้ แถมยังเป็นพี่ผมอีก
พี่สาวแฟนทิ้ง แล้วกลับมาอยู่บ้าน
พี่สาวผมมีตรรกะแบบ งานไม่ทำ ทุกคนต้องเลี้ยงฉัน เพราะฉันเป็นผู้หญิง และผมไม่ได้เป็นคนคิดนะ นางพูดออกมาจากปากเองเลย
เมื่อหลายปีประมาณ6-7ปีก่อน นางก็ได้สามีมารับไปเลี้ยง แล้วก่อนจะไป ก็ด่าที่บ้านผมแบบ สาดเสียเทเสียเลย ดูถูกที่บ้านผมด้วยว่าไม่มีปัญญาเลี้ยง จนล่าสุดเมื่อ2-3เดือนก่อนสามีนางทิ้ง ไม่มีที่ไปเลยต้องกลับมาบ้าน วีรกรรมเลยได้เกิดขึ้น
ต้องบอกก่อนว่าผมอยู่บ้านกับแม่2คน เพราะแม่ผมป่วยติดเตียง ผมก็เลยทำงานอยู่บ้าน ไปไหนไม่ได้ ผมคุยกับแม่ว่าจะให้พี่กลับมาทำไม แม่บอกว่าแม่ก็ไม่อยากให้กลับมาหรอก แต่เดี๋ยวไปอยู่กับใครแล้วจะไปทำให้ใครเดือดร้อน แล้วจะลามมาถึงเรา... (เออ!เยี่ยมเลยแม่ ก็เลยเดือดร้อนเองมันซะเลย)
วีรกรรมที่ 1 เปิดเพลงเสียงดังกลางบ้าน พาเพื่อนมาสุมหัวคุยกันเรื่องผู้ชาย แม่บอกให้เบาเสียงก็เบาแปปเดียวก็เร่งเหมือนเดิม ยิ่งเพลงไหนกำลังฮิตหลอนหูนะ ผมอยากจะเดินออกไปเตะให้ดอกลำโพงแตกเลย
วีรกรรมที่ 2 ผมซื้อนมไว้ให้แม่กินเสริมกระดูก ซึ่งมันก็แพงกว่านมทั่วไปนิดหน่อย นางก็กินหมดเลย แล้วใจบุญด้วยนะ แบ่งเพื่อนกิน แล้วก็บอกผมด้วยนะว่าแม่กินไปก็ไม่หายแก่หรอก (สภาพ! นี่หรอคำพูดของคนอายุ30กว่า) กับข้าวก็เช่นกัน ผมทำกับข้าวไว้ กินเล่นหมด เหลือไว้แต่ข้าวเปล่าในหม้ออ่ะ
วีรกรรมที่ 3 งานบ้านไม่แตะ เสื้อผ้าตัวเองก็ไม่ซัก ถ้วยชามไม่ต้องพูดถึง กินเสร็จแล้วหมก หมกจนถ้วยชามหมดบ้าน พอพูดเข้าก็มีปัญหา ประมาณว่าเห็นแล้วไม่เอาไปล้างให้อ่ะ
วีรกรรมที่ 4 เอาผ้าเช็ดตัวแม่ไปเช็ดพื้น เช็ดเท้า แล้วบอกว่ามันก็เอาไว้เช็ดเหมือนกันป้ะ ซักก็เหมือนเดิมละ , ผมเอากับข้าวไปให้แม่ ก็แย่งแม่กิน จนผมต้องไปนั่งเฝ้าแม่บ้าง ป้อนแม่บ้าง
วีรกรรมที่ 5 ไปมีเรื่องกับใครก็ไม่รู้ เพราะหาว่าเขาด่าตัวเอง ว่าไปเกาะผู้ชายกิน แม่รู้เรื่องก็ต้องให้ผมไปโรงพัก พอถามคู่กรณีว่ารู้จักกันหรอ ฝั่งนั้นเขามาจากต่างจังหวัด เขายังไม่รู้จักพี่ผมเลย แล้วไม่ได้ด่าด้วย (เอาจริงๆจะด่าจริงไม่จริง หรือจะรู้จักไม่รู้จัก ผมไม่ได้ใส่ใจนะ เพราะถ้าโดนคนด่าว่าเกาะผู้ชายกินก็ควรสำเนียกนะ ไม่ใช่จองหอง)
ผมควรทำยังไงกับคนประเภทนี้ดี อยากจะไล่ให้ไปไกลๆจัง ผมไม่เคยชอบอยู่แล้วนะครับ คนไม่ทำงาน ยิ่งผู้หญิงที่หวังแต่จะเกาะคนอื่นกินนี่ยิ่งน่าขยะแขยงเลย จริงๆขยะแขยงยังเบาไปนะ คือผมรังเกียจมาก มันเหมือนเกิดมาไม่เอาอะไรเลย ประโยชน์ไม่สร้างเน้นแต่กัดกิน ที่บ้านผมก็สอนปกตินะ ด่าบ้างตีบ้าง แต่ไม่เคยตามใจ ก็พึ่งจะมาเป็นแบบนี้ตอนโตล่ะมั้ง ไม่รู้ไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน สงสัยจะจากเพื่อน แต่ก็นั้นแหละ
ตอนสมัยเรียนเคยไปท้องกับใครมาก็ไม่รู้ แล้วก็บอกแม่ว่าไม่ใช่ลูกตัวเอง ที่ท้องเพราะแม่ฝากให้นางท้องแทน แล้วบอกลูกว่าให้เรียกว่าพี่ ป๊าดดด! เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ แล้วทุกวันนี้ลูกนางก็เดินตามรอยนางเป๊ะๆ ย้อนแย้งดี เพราะนางเคยบอกว่า "แม่คลอดหนูออกมาก็เลี้ยงสิ" แต่พอตัวเองมีลูกก็ไม่เลี้ยง แล้วบอกไม่ใช่ลูกตัวเอง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมยังไม่เชื่อเลยว่ามีคนประเภทนี้ แถมยังเป็นพี่ผมอีก