คือว่า ผมรู้ตัวว่ามีอาการโรคซึมเศร้าน่ะครับ
เรื่องมันเป็นงี้(ยาวหน่อย)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปีก่อนๆตอนช่วงโควิดใหม่ๆอาการหนักพอสมควร คุณพ่อก็รู้นะครับว่าผมมีอาการยังไง มันส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันมากๆแบบมากๆเลยอ่ะครับ(ผมอยู่กับพ่อแค่สองคน) เคยต้องเข้ารพ.เพราะกินยาเกินขนาดมาแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร ออกแนวต่อว่ามากกว่า เชิงประมาณว่า ทำไมผมไม่ทำตัวให้เหมือนคนปกติ จะอยากแตกต่างทำไม หรือทำตามเพื่อนบลาๆๆ เอาง่ายๆคือเขาไม่คิดจะให้ผมไปรักษาน่ะครับ ผมก็รอดมาถึงตอนนี้แบบงงๆ ปลงๆ จนช่วงที่ผ่านมาไม่นานเริ่มดีขึ้นมาก ผมก็นึกว่าจะเป็นปกติเหมือนครอื่นเขาบ้างแล้วนะ แต่พอมาพักหลังเริ่มไม่ใช่ละครับ แบบว่า แทบไม่มีเรื่องให้เครียดเลย เรื่องเรียนก็โอเคมาก ทุกอย่างเหมือนจะแฮปปี้ดีนะครับ แต่ผมดันไม่ได้รู้สึกดีเลย ไม่รู้สึกเอนจอยอะไรเลยครับ no motivation สุด
แต่ก่อนถ้าเบื่อก็ยังเล่นเกม อ่านหนังสือ แต่ตอนนี้รู้สึกไม่ทีอารมณ์จะทำอะไรจริงๆครับ เป้าหมายในชีวิตก็ไม่มี เพราะไม่คิดว่าจะอยู่มาถึงตอนนี้อ่ะนะ
*ปัญหาหนักเลยคือเรื่องการนอนน่ะครับ ผมนอนไม่หลับแบบไม่หลับจริงๆ แทบจะนอนหนึ่งรอบในทุกสองวัน รู้สึกต้องการยานอนหลับมาก บางครั้งพอได้นอนก็เผลอหลับยาวสิบกว่าชม.  ทีนี้ปัญหาอื่นเลยตามมายกขบวนเลย สุขภาพแทบไม่ต้องพูดถึง โอ้ยเหนื่อยย เหนื่อยๆๆ ไม่ได้ทำไรก็เหนื่อย นี่ขนาดอยู่แต่ในห้อง จะออกไปข้างนอกก็ไม่อยากออกเลย
อ้อพูดถึงห้องแล้ว สภาพห้องผมก็กลับมาเข้าขั้นรกพอสมควรละครับ ไม่มีแรงจะเก็บห้องครับท้อ
   ผมเลยอยากรู้ว่าควรเริ่มรักษาที่ไหนยังไงดีในกทม ที่อายุยังไม่ถึง18 ไม่มีผปค.ไปด้วย แต่สามารถรักษาได้น่ะครับ เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ค่อยเป็นปัญหาเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าต้องไปหาจิตแพทย์หรือtherapist แบบไหนยังไง คือผมก็เคยโทรสายด่วนสุขภาพจิตแล้ว แต่นอกจากต้องรอเป็นชม.ก็ไม่ได้อะไรเลยนะครับ เขาแนะนำให้หาเอาเอง แล้วไปคุยกับหมอซะ55

 ขอคำแนะนำทุกคนด้วยนะครับ (กระทู้แรก ผิดพลาดยังไงต้องขอโทษด้วย)