เราเองก็เด็กทั่วไปคนนึง เเต่ดันเป็นเด็กที่ลงกระทู้เกี่ยวกับเรื่องซึมเศร้าเมื่อหลายปีที่แล้วตอนเรา15 ตอนนั้นเราเองมีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวแล้วก็จิตใจหนักมากๆถึงได้ตัดสินใจลงกระทู้ จากเด็กที่เคยอยากตายในวันนั้นสู่วัยรุ่นคนนึงที่อายุ19ในตอนนี้ น่าเสียดายที่ทุกอย่างรอบตัวเปลี่ยนไปแต่ความอยากตายยังคงอยู่ ตอนนั้นเป็นช่วงโควิดใหม่ๆก็ต้องมีการเรียนออนไลน์ พ่อแม่จากที่เคยขายของก็ต้องอยู่บ้าน นั่นแหละเลยกลายเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต เราเองเคยคิดเเละใตร่ตรองอยู่เเล้วว่าเรื่องเพื่อนหรือป่าวไม่ใช่ครอบครัวหรอก จนวันนี้เราเองก็แน่ใจแล้วเเล้วก็คงต้องยอมรับความจริง เราเป็นเด็กคนนึงนะคะที่ให้ค่ากับคำว่า " ครัวครัว " มากๆ มันเป็นสิ่งที่สำคัญกับเรา ทุกความพยายาม ทุกการกระทำ ทุกตวามตั้งใจเราทำเพื่อมัน เเต่สิ่งที่เราให้ค่ากลับเป็นสิ่งที่ท็อคซิกกัยเราที่สุด สรุปแล้วอะไรคือนิยามของคำว่าครอบครัวกันนะ " เงิน " ?  หรือ  " ความรัก " ? เราไม่รู้หรอกนะคะว่าเด็กคนอื่นเค้าต้องการอะไร เเต่เราเเค่อยากได้ยินคำว่ารักจากปากพ่อรึแม่สักครั้ง อยากได้ยินคำว่าแม่ภูมิใจในตัวเรา หรืออย่างน้อยๆก็ดีใจที่มีเราสักนิดนึงก็ยังดี ไม่ใช่คำที่ได้ยินอย่างทุกวันนี้ที่ว่า ถ้าไม่มีป่านนี้ก็สบายไปแล้ว ถ้าเลือกได้กูไม่อยากมีเลย จะไปตายไหนก็ไป ไปอยู่กับใครได้ก็ไป ไปแล้วไปให้พ้นๆออกจากอกกูไปเลย อย่าคิดว่ากูต้องการนะ เราเองก็เข้าใจว่ามันเป็นสิ่งที่ออกจากปากคนที่อารมณ์ร้อน เเต่มันคือคำที่สมควรพูดกับลูกแล้วจริงๆใช่ไหม เขาอาจจะภูมิใจเมื่อเขาไปพูดกับคนอื่น เเต่คำที่พูดกับเราก็คือเรื่องแค่นี้ ใครๆก็ทำได้ แค่อยากบอกกับคนที่มีลูกว่าถ้าวันนี้คุณมีโอกาสได้พูด ได้ชมเขาก็พูดกับเขาเองเถอะนะในเมื่อเขาเป็นคนพยายามมันมาให้คุณภูมิใจ ไม่ใช่การที่คุณไปพูดชมกับคนอื่นที่ไม่ได้ทำให้ชีวิตคุณดีขึ้น พูดกับเขาบอกกับดขาตอนตั้งเเต่ตอนนี้ก่อนที่จะไม่มีโอกาส อย่าพูดกับเขาในวันที่เขาไม่ได้ยิน วันที่เขาอาจจะไม่ได้รับรู้อะไรกับคุณแล้ว อย่ารอวันที่ต้องเคาะโลงบอกเลยนะ อย่างว่าเราเองก็พยายามอย่างหนักเพื่อเข้าม.ดังๆให้เขามีหน้ามีตา เราเองกดดันแค่ไหนเราก็สู้เพื่อไม่ให้ใครมาผิดหวังกับเรา เราเองก็แค่เฟลเรื่องคะแนนแหละผิดหวังกับตัวเองเราเองก็ไม่ได้บอกใครนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวมาสักพักเเต่ใจเราเองก็จะสู้ต่ออยู่แล้วนะ แต่เหตุการณ์มันดันพลิก เผลอไปทำไรไม่เข้าตาต่อมาก็ถูกด่าด้วยคำแบบนั้นซ้ำๆ สรุปแล้วเค้าก็คงอยากให้เราตายไปจริงๆซะมั้ง จังหวะนั้นคือจมไปแล้ว เราขาดแล้วจริงๆ หาวิธีหาทางที่ง่ายที่สุดที่จะทำเรื่องอย่างว่าในกูเกิล เเต่มันดันขึ้นอะไรต่างๆแต่ไม่ขึ้นวิธีที่จะทำเรื่องแบบนั้น ในเวลานั้นเราเองก็คงต้องนึกถึงคนที่เรารักใช่ไหมล่ะ นั่นแหละด้วยความที่เราเองก็รักเขามากนะ เเต่คิดว่าการไม่มีเรามันคงจะดีกว่า เเต่ในส่วนลึกๆของใจเราเองก็นึกถึงแฟนว่าเค้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ ถ้าเกิดมันเกิดขึ้นไปมันคงจะไม่แฟร์กับเขา เขาอาจไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก แต่อย่างน้อยๆในทุกๆวันที่เราเเย่เรามีเขาเป็นความสุขเสมอ เขาเองมีบทบาทมากนะที่ทำให้คนๆนึงอย่างมีชีวิตอยู่ต่อ ทุกเรื่องกับเขาเป็นเรื่องที่ดีเเละมีความสุข กับครอบครับเราก็มีความสุขนะ สุขที่ได้มีเขา ได้ทำเพื่อเขา ถึงแม้เขาอาจจะไม่ได้ต้องการเราเลยก็ตาม ถ้าพูดถึงภาพครอบครัวที่มีความสุขที่สุดก็คงเป็นตอนเด็กช่วงอนุบาล ป.1 ป.2 ตอนที่บ้านไม่มีเงิน ไม่มีอะไรเลย เเต่มีความสุขเต็มไปหมด เราจำได้เลยนะภาพที่พ่อกับแม่ซื้อเค้กมาให้ในวันเกิดกลังเขากลับจากขายของ เเต่ตอนนั้นเป็นตอนที่ยังไม่ค่อยมีตัง เค้กก่อนนั้นเป็นเค้กถูกๆที่ซื้อมาแล้วมันขึ้นรา เเต่วันนั้นเราแบ่งกันกินก้อนตุ๊ดตาน้ำตาลบนเค้กกันอย่างมีความสุขอ่ะ มันต่างจากตอนนี้ มีเงิน มีทุกอย่าง แต่ไม่มีความสุข มีแต่ความคิดอยากตาย อยากหายไป เรายอมรับเลยว่าปัจจุบันนี้เราไม่เคยมีความสุขเลยสักครั้งที่อยู่บ้านเพราะเราไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั้นจริงๆ บ้านมันกลายเป็นแค่ที่พักอาศัย ไม่ใช่ที่ที่มีคำว่าครอบครัว สรุปแล้วอะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับคำว่าครอบครัว เรื่องจริงนะที่พ่อแม่สมัยนี้เอาเเต่หาเงินจนลืมความรู้สึกของเด็กคนนึงที่ตัวเองทำให้เขาเกิดขึ้นมา อย่างน้อยๆบอกรักเขาสักวันละครั้งมันเองก็คงไม่ได้ส่งผลเสียอะไร เราเองมีเพื่อนสนิทนะ ถ้าเทียบดีๆบ้านเราก็มีเงินกว่าเขามาก เเต่กลับกันบ้านเขาดันมีความสุขกว่าบ้านเรามาก พ่อแม่เพื่อนตกงานต้องเอารถเข้าไฟแน้น เเต่มันดันเป็นบ้านที่มีความสุข เขาพร้อมที่จะซัพพอร์ตลูก ซัพพอร์ตกันเเละกันที่เรียกได้ว่ามันคือครอบครัว หรือจะเพื่อนอีกคนที่พ่อเเม่แยกทางกัน เเต่เชื่อไหมว่ามันไม่เคยมีปัญหาครอบครัวเลย เเต่สิ่งที่แย่ดันเป็นบ้านที่อยู่พร้อมหน้าเเละมีๆเงินพอสำหรับใช้จ่ายต่างหากที่เป็นปัญหา ตลอด4ปี่ผ่านมาก็ยอมรับว่าอยู่กับเรื่องต่างๆข้างต้นที่ผ่านมาตลอดนั้นแหละ แต่ก็ยังโชคดีอยู่ที่ชีวิตยังคงไม่ความสุขอื่นๆเวียนเข้ามาเสมอ เเต่มันคงดีกว่านี้มากถ้าได้เด็กน้อยคนร่าเริงคนเดิมในวันนั้นเเละความรู้สึกของความเป็นครอบครัวที่เหมือนในภาพจำคืนกลับมา