ส่วนตัวของเราที่เคยเกิดขึ้น เป็นเรื่องความรักค่ะ มองย้อนกลับไปในวัย 26-27 ที่คิดภาพอนาคตไว้ดีมากกับแฟนคนนี้ เพราะทุกสิ่งที่เค้าแสดงออกมามันดีหมดเลย แต่สุดท้ายทุกอย่างก็พังลงค่ะ เพราะเซ้นส์ผู้หญิงแรงจริงๆ 555 แล้วก็ค่อยๆพบเจอความจริงหลายๆอย่าง ตอนนั้นถือว่าหนักหนาสาหัสพอสมควร เพราะคบกันมาหลายปีค่ะ และเราต่างก็มองอนาคตด้วยกันไว้ เค้าทำมันพังเอง และสุดท้ายเราให้อภัยเค้าไม่ได้จริงๆ การก้าวข้ามความเจ็บปวดครั้งนั้นของเรา คือเราได้เจอสามีคนนี้ค่ะ มาในช่วงเวลาที่พอดี จากตอนแรกที่คิดว่าคงครองโสดไปยาวๆ หรืออยู่คนเดียวไปเลยดีกว่า โลกก็กลับมาสดใส ใจมันได้รับการเยียวยา 

อีกความเจ็บปวดที่คิดว่าในอนาคตจะได้เจอ คือการจากลาแบบจากตาย จากคนรักหรือคนในครอบครัวที่ผูกพันธ์มากๆ เรามีคิดไว้บ้างนะคะ บางทีคิดมันก็น้ำตาไหลมาเอง คือมันคงเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แต่พอถึงเวลานั้นจริงๆ คิดว่าช่วงแรก ก็คงหนักพอสมควร แต่หลังจากเวลาผ่านไป เวลาก็น่าจะช่วยเยียวยาได้บ้าง เหมือนกับความเจ็บปวดอื่นๆที่เคยผ่านมา มั้ยนะ 55