ทำไหมหลายๆถึงบอกว่าครอบครัวเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต เราไม่ได้หมายถึงคนที่แต่งานมีแฟนน่ะครับเราหมายถึง พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ครับ แล้วก็ญาติคนอื่นด้วยครับ ผมจะของเล่าเรื่องที่ผมเจอก่อนแล้วกันน่ะครับผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ามีคนเจอเหมือนผทไหม?เรื่องของเรื่องคือผมอยู่บ้านพ่อผมครับแต่พ่อผมไม่อยู่บ้านพ่อแต่ในบ้านย่าผมเป็นใหญ่ที่สุดครับแต่ตามพินัยกรรมพ่อของผมเป็นเจอบ้านครับแต่พ่อทำไม่ค่อยจะอยู่บ้านครับเพราะพ่อผมก็มีแฟนใหม่แล้วเลิกลากลับแม่ของผมแล้วที่เลิกกันเพราะพ่อผมมีดอกครับ หึ ยิ่งผมคิดก็ยิ่งตลกครับเพราะตอนเขาเลิกกันน้ำตาสักหยดผมก็ยังไม่มีเลยครับเพราะอะไรนะหรอครับเพราะพ่อกับแม่ผมเขาเลิกกันหลายรอบแล้วครับแล้วพ่อของผมก็ไปง้อแม่แต่เหตุผมที่เขาไปง้อแม่ผมกลับมาก็เพราะว่าจะได้เอามาเลี้ยงผมกับน้องอีกคนผมเองก็รู้ดีครับเพราะผมเองก็เคยจับได้ว่าผมมีกิกเพราะพ่อคุยกับกิกห้องห้องน้ำครัยแล้วผมเดินมาได้ยอนพอดี พอพ่อผมเห็นผมแทบจะกดว่างสายไม่ทันเลยละครับผมเชื่อครับว่าหลายๆตนเองก็พ่อแม่เลิกกันผมเองตอนพ่อแม่เลิกกันผมเลยไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนที่แปลกและแตกต่างกับคนฮือแต่ผมกับดีใจแทนแม่ของผมด้วยศพที่แม่ของผมเลิกกับพ่อของผมเพราะแม่ของผมจะได้ไม่ต้องโดนทำร้ายจิตใจอีกแล้วตอนนั้นผมก็โตพอที่ผมจะรับรู้อะไรหลายๆอย่างแล้วล่ะครับถึงเขาจะปิดปังผมในเรื่องอะไรหลายๆอย่างยังไงผมก็รู้แต่ผมเคยที่จะพูดออกไปเลยสักครังเพราะผมเอาก็ไม่อยากพูดทำร้ายจิตใจใครหรอกครับหลังจากนั้นผมเองก็เริ่มที่จะรู้ปัญหาของใครหลายๆคนที่เป็นเหมือนผมนั่นก็คือเราครอบครัวครับหลายๆคนเป็นเหมือนผมครับที่พ่อแม่เลิกกันและปัญหาที่เหมือนๆกันในครอบครัวที่เหมือนกับผมในวันนี้ผมก็เลยอยากจะมาถามทุกคนว่าเป็นอย่างผมไหมเรื่องที่ว่าครอบครัวเป็นสิ่งที่ดีมี่สุดในชีวิตจริงหรอ? แต่สำหรับผมผมว่าไม่นะครับดีต่อจิตในผมคนนิ่งเลยครับที่คิดว่าไม่ทำไหมน่ะหรอครับเวลาผมพูดอะไรครอบครัวไม่เคยรับฟังทำเหมือนรับฟังน่ะครับแต่ที่จริงแล้วก็แค่ทำเป็นรับฟังไปงั้นนั่นแหละครับบอกว่าดีต่อจิตใจแล้วทำไหมถึงเป็นคนทำร้ายจิตใจนองเราสะเองละครับบางครอบครับอาจจะไม่เป็นน่ะครับอันนี่แค่ในความคิดของผมครับผมว่าครอบครับเป็นสิ่งที่ทำให้เราต้องมานั่งปวดหัวกับมะนมากกว่าครับตัวผมเองก็รู้ครับว่าบางครัวครับไม่เป็นหรอกครับแต่ปัญหาส่วนใหญ่ที่คนเป็นโรคสึมเศร้าก็เพราะครอบครัวนั่นแหละครับเพราะครอบครัวไม่รับฟังครับแต่บางส่วนเกินจางสังคมที่โหดร้ายครับผมเองก็เคยเป็นโรคซึมเศร้าครับตอนนี่ก็ยังเป็นอยู่ครับแต่ตอนนี่ผมไม่รู้ว่าถ้าผมยังเป็นโรคสึมเศร้าอาการหนักเหมือนแต่ก่อนผมจะมีสภาพเหมือนซอมบี้ที่นอนไม่หลับกลัวทุกเวลาใครพูดนิดพูดหน่อยก็ร้องไห้รู้สึกผิดทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดของตัวเองต้องกินยาที่ทำให้ตัวเองไม่เหมือนตัวเองทุกคนคิดว่ายังไงกับเรื่องนี้ครับครอบครัวที่ผิดสัญญาครอบครัวที่ไม่รักษาคำพูดไม่เคยทำอะไรให้สบายใจเลยจริงๆนี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งน่ะครับ