ปัจจุบันทำงานกับองค์กรมาร่วม 7 ปีกว่า หมดแพชชั่นในการทำงานกับที่แห่งนี้ เดิมที่ก่อนที่จะเริ่มเข้ามาทำที่นี่คิดว่าตัดสินใจดีแล้ว เพราะไม่เคยทำงานกับองค์กรที่เป็นรูปแบบบริษัทมาก่อน เมื่อเราเริ่มเข้ามาทำในการตัดสินใจเราได้สัมภาษณ์กับผู้บริหารแล้ว ตกลงโอเค อาชีพเราคือ เซลล์ (Sale) หลักๆเลยคือ เวลาเข้า-ออกทำงาน แน่นอน สวัสดิการ วันหยุด ประจำปี เงินเดือนแน่นอน **ค่าคอมมิชชั่นที่ตกลงกัน** เนื่องจากตามที่ตกลงกันใว้มีค่าคอมมิชชั่นปกติ
แต่เนื่องด้วยทำมา1-4 ปีแรก ก็จ่ายค่าคอมมิชชั่นปกติ แต่พอเริ่มเข้าปีที่ 5 ปีที่ 6 แบะปัจจุบัน เหมือนทางบริษัทเริ่มมีมุขมีเป้าที่ตั้งใว้สูงเกินเป็นอย่างมาก ไม่สอดคล้องกับสถานการณ์ตลาด ณ ปัจจุบัน ทำให้ ผมเอง โดยเลี่ยงการรับผลตอบแทนในหลายๆเดือน และในแต่ละเดือน 20,000-40,000 ต่อเดือน ซึ่งรวมกันแล้ว ผมโดนติดต่อกันมาเป็นระยะเวลา 5 เดือนติดในช่วงปีที่ 6-7 แต่ปีที 5 เดือนเว้น 2 เดือน ที่โดน เอาง่ายค่าคอมมิชชั่นผมตกอยู่ที่บริษัทรวมๆก็ 1แสนกว่าแล้ว ที่ผมเสียฟรีไป ทำให้ปีที่ 6-7 ผมเกิดสภาวะ หมดแพชชั่นหมดไฟในการทำงานเนื่องจาก เราเข้ามาทำงานเราตั้งใจทำงาน งานมาแบบไหนไม่เคยเกี่ยง เพื่อค่าคอมมิชชั่นที่เราจะต้องได้ แต่กลับโดนหัก และอีกอย่าง งานที่ผมทำทำให้คนอื่นได้ค่าคอมมิชชั่นที่สูงกว่าผมด้วย ผมได้น้อยกว่าเค้าด้วยนะ แต่ผมโดนหัก แต่คนที่จะต้องได้ร่วมกับผมไม่โดนหัก ผมเคยขอใบลาออกมาแล้ว 4-5 ครั้ง หัวหน้างานผมไม่อยากให้ออกเพราะผมยังเป็นมือเป็นเท้าเค้าอยู่ คือง่ายๆถ้าผมไม่อยู่เค้าทำอะไรในสิ่งที่ผมทำแทบไม่เป็นเลย เค้าเลยเกลี้ยกล่อมให้ผมอยู่ อ่ะผมเลยวัดใจกับตัวเองให้โอกาสตัวเองมา 3-4 ครั้ง ก็สู้ไปเรื่อย ก็ยังเจอลูปเดิมๆ ตั้งใจทำ งานเพิ่มขึ้น งานหนักขึ้น เป้าหมายไม่ลด สถานการณ์โควิดก็ยังไม่ปรับลด กลับตั้งเป้าสูงกว่าเดิม ทำให้ผมยิ่งเกิดความท้อทุกวัน คือตื่นมาไม่อยากมาทำงาน ไม่อยากมาเหยียบที่ทำงาน จะออกเลยก็ยังติดสัญญาว่าจ้างจากองค์กร จะขอออกก็โดนเกลี้ยกล่อม จนทุกวันนี้ปัจจุบันผมก็ยังมีอาการแบบนั้นอยู่คือ ตื่นไม่อยากมา มาไม่อยากทำ ทำแล้วทำไม่เต็มที่เพราะรู้ว่าตัวเองอาจจะโดนบีบหรือโดนแกล้งจากแผนกอื่น ที่ต้องร่วมกับแผนกผม ซึ่งแผนกผมมีแค่คนเดียว แต่แผนกร่วมกับผมมี 18 คน ใน 18 คน คือผู้ที่รับผลประโยชน์ร่วมกับผมซึ่งได้มากกว่า เอาง่ายๆ ผมทำได้เค้าได้ผมได้ ผมทำไม่ได้เค้าไม่ได้ผมก็ไม่ได้ แต่ผมทำแล้วเค้าได้ผมกับโดนหักอยู่ฝ่ายเดียวผมก็ไม่ไหว บั่นทอนจิตใจมาก เพราะใน 18 คนที่ได้ร่วมกับผม ได้สูงกว่าผมเยอะเลย เป็น 10เท่าจากที่ผมได้ (ยกตัวอย่าง ผมได้ 1000 เค้าได้ 10,000) แต่ผมพอไม่ถึงเป้า องค์กรไม่จ่ายผม แต่จ่ายพวกนั้น คือก็ไม่อยากอยู่นะเอาตรงๆ องค์กรผมเป็นอะไรที่ จุกจิก เล็กๆน้อยๆ ปัญหามาก เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ กฎตามอารมณ์ผู้บริหารนึกอยากทำโทษอะไรคือไม่มีเป็นแบบรูปธรรม จนตอนนี้ผมคิดว่า ผมอายุ 39 ปี ก็ไม่รู้จะต้อง *ทนอยู่* หรือ *อยู่ทน* กันแน่แล้วอายถขนาดนี้ถ้าออก ออกไปจะทำไรอะไร ภาระค่าใช้จ่ายต่างๆมันค้ำคอ บ้าน 2 หลัง รถ 2 คัน ที่ต้องผ่อน หัวหน้างานผม เปรียบเทียบความดีคือผมแบ่ง 50/50 นะ ดีบ้างไม่ดีบ้าง ตรงฉินรักษาผลประโยชน์ให้องค์กรมาก บ้างาน ไม่มีเวลาให้ครอบครัว บ้าทำงาน เวลาให้ครอบครัว ลูกเต้า ยังไม่ให้เลย แต่เค้าก็นะ อยากให้ผมออก เอ๊อ เอาสิ  ก็ใช่ล่ะ งานที่ผมทำอยู่ พูดตรงๆไม่ได้อวยตัวเอง ถ้าไม่ใช่ผมทำ ก็ไม่มีใครทำได้เลยล่ะ ผมออก ระบบก็จะเพี๊ยนไปสักระยะ หรืออาจจะต้องปิดแผนก เพราะไม่มีใครที่ทนได้เท่าผมแน่นอน ขนากแผนกอื่นมาแต่ละคน อยู่ไม่รอดเพราะองค์กรเจอผู้บริหารไม่ดี เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย นิสัยเหมือนเด็กเอาแต่ใจ จริงๆเรื่องราวผมยาวมาก เพราะผมเจอแรงกดดันมานานมากพอสมควร ผมเป็นคนไม่ค่อยออกมาเล่าเรื่องราวแบบนี้กับใคร แค่อยากหาพื้นที่ระบายและก็หาแนวทางการตัดสินใจว่าต้องทนอยู่ต่อไปหรือเดินหน้าไปตายเอาดาบหน้าข้างนอก ขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านครับ เอาจริงๆ รุ่นน้องที่ทำงานขนาดมาทำงานไม่นานเค้ายังมองออกเลยว่า ผมโดนกลั่นแกล่งโดนบีบให้ออก ยัดงานเยอะๆๆๆ ไม่จ่ายค่าคอมเพราะเหตุเป้าไม่ถึง ซึ่งเป้าสูงเกินไป คนอื่นหาผลประโยชน์เค้าตัวเอง