สายเนตรมิละจ้อง
มนะข้องก็หวั่นไหว
ปรุงแต่งจิตะไกว
ก็สะท้อน ณ แววตา

หน้าหนึ่งก็แสดง
รติแห่งเสน่หา
ยิ้มย่องสุขะพา
ก็เพราะได้ ธ ครอบครอง

หน้าโสณศวาน
ก็สะท้านบ่ได้ของ
เศร้าโศกรวะร้อง
ทมะอดสะกดใจ

ชีวิตก็สลับ
บ่สิรับตลอดได้
พลาดหวังปะทะไป
สติให้ประคองตน

โสณ (โส-นะ) = หมา
ศวาน (สะ-วาน) = หมา
ทมะ = การข่มใจ การฝึกตน การทรมาน
รวะ = เสียงดัง เสียงร้องคร่ำครวญเสียงอื้ออึง ร้อง ร้องไห้