ก็คือว่าเราอดทนกับพ่อแม่มา5-6ปีแล้วพ่อแม่บังคับให้เราเรียนหมอแต่เราเคยบอกพ่อแม่ว่าอยากเป็นโปรแกรมเมอร์หรือยูทูปเบอร์แต่พวกท่านบอกว่ามันไร้สาระมันทำเงินไม่ได้หรอกตอนนั้นเราบอกพวกท่านตอนเราอายุ12-13และตอนนี้เราอายุ15ปีนี้และเราก็มีแฟนตอนเราอายุ14ตอนนั้นเราอยู่ม.3ช่วง2เดือนแรกพวกท่านยังไม่รู้แล้วมารู้ว่าเรามีแฟนตอนคบกันได้3-4เดือนแล้วแม่เราก็พูดกับเราว่า"ต้องเรียนเท่านั้นแฟนอย่าพึ่งมีถ้าอายุยังไม่ถึง22ก็ห้ามมีต้องฟังคำสั่งกูเท่านั้นต้องเรียนเข้าใจมั้ย"แล้วคือเราอยากถามว่าตลอดปีที่ผ่านมาจะถามเราทำไมว่ามีแฟนยังมีคนที่ชอบรึยังแต่เราก็ได้แต่คิดในใจเพราะเราเป็นเด็กในสายตาพวกท่านแล้วคือมีครั้งนึกเรากับแฟนนั่งดูหนังกันแล้วมันมีคนแอบถ่ายแล้วเรากับแฟนไม่ได้กอดกันหรือจับมือกันเลยตอนดูแล้วแม่ก็เห็นเพราะคนที่ถ่ายมันส่งให้แม่เราดูแล้วแม่ก็ทักแชทในเฟสเรามาประมาณว่า
แม่ : เย็นนี่เจอกันที่โรงเรียน
แม่ : บอกมักนั่นนำ
แม่ : สิไปหายายมันนำ
แม่ : มันบ่ไว้หน้าแม่เลย
แม่ : มันเฮ็ดแบบนี่แสดงวามันเป็นกล้าวร้าวต่อผู้มหญ่
แม่ : เพราะแม่เคยเตือนแล้ว
แม่ : คนหลายมันยังเฮ็ด
แม่ : ตอนแลงเจอกันที่หน้าโรงเรียน
แม่ : สิไปบ้านยายมันนำ
แม่ : ถ้าเฮ็ดแบบนี่นี่อีกแม่สิพาไปลงบันทึกอยู่ที่สถานีตำรวจ
แม่ : เพราะคุยกันแล้ว
แม่ : เตือนแล้ว
แกพิมพ์อยู่คนเดียวเราก็เงียบตอนนั้นแฟนเราก็เห็นแชทแกด้วยวันเข้าดาวเราเคยพาแฟนไปบ้านแล้วแกก็จับสังเกตเห็นเพราะแฟนเราเดินตามเราตอนนั้นก็แฟนเราเขาไม่เคยมาบ้านเราก็พาเขาทัวบ้านตอนนั้นเราคิดว่าแม่น่าจะพอรับได้แต่ไม่แกไม่ชอบแฟนเราเราเข้าใจแหละว่าชอบคนรวยแต่ทานะบ้านเราก็พอกินพอใช้แม่เราชอบลูกเขยรวยหลานสะใภ้รวยแล้วเรามีแฟนจนมันผิดหรอเราทนแบบนี้มานานมากมากจนเราเหนื่อยกับชีวิตทุกวันนี้แฟนทักเราว่าเราเหมือนเป็นซึมเศร้าเพราะเราไม่ค่อยยิ้มให้ใครนอกจากเพื่อน2-3คนของเราแล้วก็แฟนเรากรีดแขนตัวเองบางวันแล้วเมื่อวันที่28มีนาคม2567เรากรีดแขนตัวเองหนักมากแล้วก็คิดจะฆ่าตัวตายอย่างเดียวเลยแต่แฟนเราห้ามเราเพราะเขาบอกว่าอยู่ด้วยกันจนถึงวันที่เราได้แต่งงานมีลูกมีครอบครัวด้วยกันได้มั้ยเขาขอเราไว้และเราก็ทำข้อตกลงกับแฟนว่าเราขอกรีดแขนตัวเองแทนการที่เราจะไม่ฆ่าตัวตายได้มั้ยล่ะเขาตอบ"ตกลงได้ถ้ามันแลกกับการที่เธอจะไม่ฆ่าตัวตาย"จนวันนี้แม่เราเห็นแชทที่เราคุยกับแฟนแล้วแมาก็โมโหแล้วถามเราว่า"ไหนบอกว่าบล็อกมันแล้วแล้วจะกลับมาคุยกับมันทำไม"แล้วแกก็ตีปากเราแล้วด่าเราว่าเราเป็นเด็กขี้โกหกเราโกหกเพราะพ่อแม่ไม่เคยฟังความคิดเห็นเราเลยแล้วแม่ก็ชอบเอาชีวิตตัวเองตอนอยู่ม.2-ม.3มาเปรียบเทียบกับเราว่าตอนนั้นแม่ยังดีกว่าเราตอนนี้อีกแม่เราเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นทั้งคนใกล้ตัวคนนอกตัวหรือคนที่ไม่รู้จักไปทั้วแล้วก็ชอบกดดันเราเรื่องเรียนชอบบังคับให้เราเรียนตามที่พ่อแม่ต้องการพ่อเวลาเห็นเราโดนตีหรือโดนด่าพ่อชอบยืนอยู่ห้างๆแล้วก็พูดว่า"พอแล้วๆหยุดตีได้แล้ว"พ่อไม่เคยเข้ามาห้ามแม่เวลาตีเราแต่ตอนพี่โดนตีพ่อชอบวิ่งเข้ามาห้ามแม่ไม่ได้ยืนดูแม่ตีเหมือนที่เห็นเราโดนตี
เราอยาถามว่าเราผิดมั้ยที่เกิดมาเป็นลูกพ่อแม่เรารู้ว่าเราทำตัวไม่ดีแต่อยากให้พวกท่านฟังคำอธิบายเราบ้างหรือไม่เอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นจะได้มั้ยไม่เอาชีวิตตัวเองมาเทียบกับเราจะได้บ้างมั้ยไม่กดดันเราเกินไปจะได้รึป่าวเราอยากเป็นเด็กกำพร้าอยากมีพ่อแม่ที่เข้าใจเรามากกว่าใครถ้าเรามีพ่อแม่แบบนั้นเราจะยอมทำตามคำขอคำสั่งเลยถ้าลูกชอบอะไรก็ชอบตามลูกจะได้มั้ยถ้าเจอคนไม่ดีก็แนะนำลูกดีๆจะได้รึป่าวไมากดดันเกินไปจะได้มั้ยเราอยากได้พ่อแม่ใหม่วันนี้วันไหนก็ได้ขอแค่เรามีแฟนได้ก็พอเพราะเราเจอคนที่พร้อมจะลูกแลเราแล้ว
ปล.พ่อแม่ปู่ย้าตายายอีสานส่วนมากจะหัวโบราณมากและเด็กอีสานบางคนตายเพราะแรงกดดันจากคนในครอบครัว
ไม่อยากมีพ่อแม่แบบนี้เลย2มาสตฐานเกินไปมั้ย
แม่ : เย็นนี่เจอกันที่โรงเรียน
แม่ : บอกมักนั่นนำ
แม่ : สิไปหายายมันนำ
แม่ : มันบ่ไว้หน้าแม่เลย
แม่ : มันเฮ็ดแบบนี่แสดงวามันเป็นกล้าวร้าวต่อผู้มหญ่
แม่ : เพราะแม่เคยเตือนแล้ว
แม่ : คนหลายมันยังเฮ็ด
แม่ : ตอนแลงเจอกันที่หน้าโรงเรียน
แม่ : สิไปบ้านยายมันนำ
แม่ : ถ้าเฮ็ดแบบนี่นี่อีกแม่สิพาไปลงบันทึกอยู่ที่สถานีตำรวจ
แม่ : เพราะคุยกันแล้ว
แม่ : เตือนแล้ว
แกพิมพ์อยู่คนเดียวเราก็เงียบตอนนั้นแฟนเราก็เห็นแชทแกด้วยวันเข้าดาวเราเคยพาแฟนไปบ้านแล้วแกก็จับสังเกตเห็นเพราะแฟนเราเดินตามเราตอนนั้นก็แฟนเราเขาไม่เคยมาบ้านเราก็พาเขาทัวบ้านตอนนั้นเราคิดว่าแม่น่าจะพอรับได้แต่ไม่แกไม่ชอบแฟนเราเราเข้าใจแหละว่าชอบคนรวยแต่ทานะบ้านเราก็พอกินพอใช้แม่เราชอบลูกเขยรวยหลานสะใภ้รวยแล้วเรามีแฟนจนมันผิดหรอเราทนแบบนี้มานานมากมากจนเราเหนื่อยกับชีวิตทุกวันนี้แฟนทักเราว่าเราเหมือนเป็นซึมเศร้าเพราะเราไม่ค่อยยิ้มให้ใครนอกจากเพื่อน2-3คนของเราแล้วก็แฟนเรากรีดแขนตัวเองบางวันแล้วเมื่อวันที่28มีนาคม2567เรากรีดแขนตัวเองหนักมากแล้วก็คิดจะฆ่าตัวตายอย่างเดียวเลยแต่แฟนเราห้ามเราเพราะเขาบอกว่าอยู่ด้วยกันจนถึงวันที่เราได้แต่งงานมีลูกมีครอบครัวด้วยกันได้มั้ยเขาขอเราไว้และเราก็ทำข้อตกลงกับแฟนว่าเราขอกรีดแขนตัวเองแทนการที่เราจะไม่ฆ่าตัวตายได้มั้ยล่ะเขาตอบ"ตกลงได้ถ้ามันแลกกับการที่เธอจะไม่ฆ่าตัวตาย"จนวันนี้แม่เราเห็นแชทที่เราคุยกับแฟนแล้วแมาก็โมโหแล้วถามเราว่า"ไหนบอกว่าบล็อกมันแล้วแล้วจะกลับมาคุยกับมันทำไม"แล้วแกก็ตีปากเราแล้วด่าเราว่าเราเป็นเด็กขี้โกหกเราโกหกเพราะพ่อแม่ไม่เคยฟังความคิดเห็นเราเลยแล้วแม่ก็ชอบเอาชีวิตตัวเองตอนอยู่ม.2-ม.3มาเปรียบเทียบกับเราว่าตอนนั้นแม่ยังดีกว่าเราตอนนี้อีกแม่เราเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นทั้งคนใกล้ตัวคนนอกตัวหรือคนที่ไม่รู้จักไปทั้วแล้วก็ชอบกดดันเราเรื่องเรียนชอบบังคับให้เราเรียนตามที่พ่อแม่ต้องการพ่อเวลาเห็นเราโดนตีหรือโดนด่าพ่อชอบยืนอยู่ห้างๆแล้วก็พูดว่า"พอแล้วๆหยุดตีได้แล้ว"พ่อไม่เคยเข้ามาห้ามแม่เวลาตีเราแต่ตอนพี่โดนตีพ่อชอบวิ่งเข้ามาห้ามแม่ไม่ได้ยืนดูแม่ตีเหมือนที่เห็นเราโดนตี
เราอยาถามว่าเราผิดมั้ยที่เกิดมาเป็นลูกพ่อแม่เรารู้ว่าเราทำตัวไม่ดีแต่อยากให้พวกท่านฟังคำอธิบายเราบ้างหรือไม่เอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นจะได้มั้ยไม่เอาชีวิตตัวเองมาเทียบกับเราจะได้บ้างมั้ยไม่กดดันเราเกินไปจะได้รึป่าวเราอยากเป็นเด็กกำพร้าอยากมีพ่อแม่ที่เข้าใจเรามากกว่าใครถ้าเรามีพ่อแม่แบบนั้นเราจะยอมทำตามคำขอคำสั่งเลยถ้าลูกชอบอะไรก็ชอบตามลูกจะได้มั้ยถ้าเจอคนไม่ดีก็แนะนำลูกดีๆจะได้รึป่าวไมากดดันเกินไปจะได้มั้ยเราอยากได้พ่อแม่ใหม่วันนี้วันไหนก็ได้ขอแค่เรามีแฟนได้ก็พอเพราะเราเจอคนที่พร้อมจะลูกแลเราแล้ว
ปล.พ่อแม่ปู่ย้าตายายอีสานส่วนมากจะหัวโบราณมากและเด็กอีสานบางคนตายเพราะแรงกดดันจากคนในครอบครัว