ที่บ้านเราตอนนี้มีเเค่พ่อที่เป็นลูกเขย เรา ตาที่ป่วย เเละยาย  บ้านของเราไม่ได้มีฐานะมากเงินที่ได้ก็จะมาจากงานที่พ่อทำเป็นส่วยใหญ่ เเต่ว่ายายเรามีลูกอีกสองคนค่ะเป็นผช.ทั้งคู่เขายังมาวนเวียนที่บ้านเราอยู่ทั้งๆที่อายุก็ไม่ใช่น้อยๆเเล้ว ลูกของพวกเขาก็เรียนมหาลัยจะจบหมดเเล้วค่ะ เเต่เขายังมาขอข้าวขอตังค์ขอของใช้ในบ้านเราตลอดเลยค่ะ สองคนนั้นไม่ทำงานค่ะวันๆมีเเต่มาขอข้าวที่บ้านเรา พ่อเราก็พูดอะไรไม่ได้ค่ะ เพราะพ่อเราเป็นเเค่ลูกเขยของยาย ยายก็สปอยสองคนนั้นสุดๆ

ทุกๆวันยายเราจะเขาของที่พ่อเราซื้อมาหรือว่าของใช้ต่างๆที่พ่อเราหามาให้ลูกเขาหมดเลยค่ะ 

พ่อเราก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรถ้าพูดไปก็จะโดนว่าเพราะตัวเองก็เป็นเเค่ลูกเขย เราเลยคิดว่าถ้ายายเราเสียสองคนนั้นจะเลิกยุ่งกับบ้านเรา 

เราอาจจะดูนิสัยไม่ดีนะคะเเต่เรารู้สึกสงสารพ่อเราจริงๆพ่อเราทำงานหนักมาโดยตลอดค่ะ เลี้ยงเรา เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงยาย เลี้ยงตาที่ป่วย เเถมต้องมาเลี้ยงลูกของยายที่ไม่รู้จักโตอีก เราเคยบอกยายนะคะเเต่เขาก็ไม่ฟังเขากลับไปบอกทางญาติเขาว่าเราด่า 

ทุกๆครั้งพ่อเราก็จะซื้อข้าวมาให้ยายค่ะเเต่ยายก็จะเอาไปให้ลูกชายเขา  พอมีคนถามว่ามีอะไรกินมั้ยลูกเขยเลี้ยงมั้ย ยายจะบอกคนอื่นว่าไม่มีอะไรกิน ลูกเขยไม่เลี้ยงไม่ดูเเล ซึ่งมันย้อนเเย้งมากๆกับสิ่งที่พ่อเราทำ

เราคิดว่าถ้าเสียยายไป จริงๆเราก็เสียใจค่ะ เเต่การที่เขาทำเเบบนี้ก็ไม่ถูกเราสงสารพ่อเรามากกว่า เหตุผลที่มาอยู่บ้านยายเพราะ ลูกชายของยายเราจะฆ่ายายเรา พ่อกับเเม่เราเลยตัดสินใจยกบ้านตัวเองให้ลูกชายยายเเละย้ายมาอยู่บ้านยายค่ะ

เเต่ให้ได้ไม่ถึงปีเขาก็เอาบ้านที่พ่อเราให้ฟรีๆไปจำนำเเล้วก็มาอยู่มาวนเวียนที่บ้านของเรา มากินข้าวมาใช้เน็ตมาใช้ทุกอย่างฟรี เเถมยังให้พ่อเราไปไถ่บ้านคืนทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เอาไปจำนำ

ทุกๆเดือนบ้านเราต้องซื้อของใช้ของกินทุกอย่างใหม่หมดเพราะยายเอาไปให้ลูกชายเขาเราสงสารพ่อเรามากๆค่ะเราเลยคิดถ้ายายเสียลูกเขาคงไม่มายุ่งกับที่บ้านเรา พ่อเราก็จะไม่ต้องทำงานหนักเหมือนเดิม  

เราพูดได้เลยค่ะว่าตอนเด็กๆยายไม่เลี้ยงดูเราเลยค่ะเขาเลือกที่จะเลี้ยงหลานที่เป็นผช.มากกว่าเราเลยไม่มีความผูกพันกับเขาขนาดนั้น

เรารู้ค่ะว่าเป็นใครใครก็เสียใจถ้ามีใคนสักคนเสียเเต่ถ้าการที่เขาเสียเเล้วมันทำให้ชีวิต เรา พ่อ  มีความสุขเเละดีขึ้นเราก็อยากให้เป็นเเบบนั้น