ครั้งหนึ่งผมนั่งฟังพระธรรมเทศนาของพระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต ณ กุฏิ 5 วัดญาณสังวนาราม และเจริญอานาปานสติรู้ลมหายใจเข้า-ออก ไปด้วย ช่วงแรกๆยังฟังเนื้อความพระธรรมเทศนาของพระอาจารย์สุชาติรู้เรื่องว่าท่านเทศน์สอนอะไร

แต่เมื่อจิตสงบรวมเป็นสมาธิ จิตมารู้แต่ลมหายใจ เข้า-ออก แต่ยังคงได้ยินเสียงพระธรรมเทศนาของพระอาจารย์สุชาติอยู่ แต่ออกมาจากสมาธิไม่รู้เลยว่าพระอาจารย์สุชาติเทศน์สอนเรื่องอะไร เพราะจิตจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจ เป็นเอกัคตา เพียงอย่างเดียว

ผมจึงเรียนถามพระอาจารย์ว่า ทำไมจิตรวมเป็นสมาธิแล้วยังได้ยินเสียงอยู่

พระอาจารย์สุชาติตอบว่า “ถูกแล้ว เมื่อจิตรวมเป็นสมาธิยังได้ยินเสียงอยู่ แต่เมื่อจิตรวมเป็นสมาธิลึกๆแล้ว เสียงจะดับหายไป”