ก็คือตามหัวข้อเลยค่ะ อยู่ๆเราก็ได้ลาออกจากงานเพื่อมาดูแลเเม่ คนเดียว ทั้งยังมีน้องซึ่งประมาณ10 ขวบก็พอใช้ได้เเล้วเเต่นางไม่ทำอะไรช่วยเลย ประเภทงานบ้านอันไหนที่พอทำได้คือนางไม่ทำ จะไปเล่นกับเพื่อนอย่างเดียวเราก็เคยบอกน้องนะคะว่าถ้าจะไปเล่นล้างถ้วยล้างจานทำงานบ้านช่วยพี่ก่อนได้มั้ยเเล้วค่อยไป พี่ไม่ว่า เเต่นางก็ไม่ทำเเถมยังกลับดึกอีกต่างหาก ตัดมาที่คนป่วย เเม่เราเป็นมะเร็งลำใส้ใหญ่ระยะ3 ค่ะ พอช่วยเหลือตัวเองได้อยู่เเล้ว อาจจะมีเหนื่อยบ้างตอนที่เข้ายาคีโมหลังจากนั้นก็ปกติ เเต่รู้สึกว่าเเกเป็นคนอารมณ์ร้อนขึ้นมาก เวลาเราทำอะไรไม่ทันใจ หรือทำไม่ถูกใจเราจะโดนด่าตลอดเลยค่ะ โดนทุกวันจนเราไม่พูดกับใคร เวลากินข้าวเราจะรอให้ทุกคนกินก่อนเเล้วค่อยไปนั่งกินคนเดียว บางครั้งก็แอบมากินหลังบ้านบ้าง บางครั้งก็ทั้งกินข้าวทั้งร้องไห้ กลัวตัวเองเป็นซึมเศร้ามากเลยค่ะ บางความรู้สึกมันก็ไม่อยากดูแลเเล้ว เเต่ก็มีเราเเค่คนเดียวที่ทนเเกได้ ไม่รู้จะปลอบใจตัวเองยังไงเหมือนกันนค่ะ