พ่อเส้นเลือดในสมองแตก ถ้าได้กลับบ้านอาจไม่เหมือนเดิม อาจเป็นผู้ป่วยติดเตียงไปตลอด หรืออาจจะลุกมาแค่ช่วยเหลือตัวเองได้ แต่เรารู้สึกสงสารพ่อมากๆ เหมือนเราไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง ตอนนอนก็จะมีแต่ภาพจินตนาการว่าพ่อจะเป็นอย่างไรบ้าง ใช้ชีวิตแบบเหม่อลอย รอวันที่พ่อได้กลับบ้าน
การเหม่อลอยของเราเริ่มเป็นปัญหาในการใช้ชีวิตแล้ว เพราะเหมือนนอนไม่พอ ก็จะปวดหัว เวียนหัว เลี้ยงลูกแบบไม่ค่อยมีสติ (ลูกเรา1.8ขวบ)

(คนดูแลพ่อก็เป็นแม่เราเอง ค่าใช้จ่ายก็ไม่มีปัญหาอะไร มีกังวลอย่างเดียวคือ การจัดการความรู้สึกให้ยอมรับความจริงของเราเอง ที่ยังทำไม่ได้ อยากขอแนวทางและคำแนะนำจากทุกท่านหน่อยค่ะ)