ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตขณะที่คุณมีคนรักให้ดีที่สุดเพราะคุณไม่รู้เลยว่าวันไหนจะเป็นวันที่คุณได้อยู่ด้วยกันเป็นวันสุดท้าย

  การที่มีคนที่รักคุณสุดหัวใจอยู่ข้างกายเป็นสิ่งที่โชคดีที่สุด จงใช้เวลาทุกวินาทีให้มีคุณค่า…สำหรับผมมันสายเกินไป…รู้ตัวอีกทีเธอจากผมไปแสนไกล…

  ชีวิตที่เดินคนเดียวมันรู้สึกโดดเดี่ยว  มองไปข้างกายคนที่เคยอยู่ด้วยกันไม่มีให้คุณได้พูดคุย ได้กอด ได้บอกรัก ได้ทะเลาะ ได้ไปไหนด้วยกัน คืนวันดีๆที่ผ่านมากลายเป็นภาพความทรงจำ

  ผ่านบทความมากมาย วันเวลาผันผ่าน จากปัจจุบัน กลายเป็นอดีต การที่ได้เผชิญกับชีวิตจริงที่แสนเจ็บปวดและทุกทรมาน กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันด้วยตัวคนเดียวนั้นไม่ง่ายเลย เพราะเคยมีเธออยู่ตรงนี้

  เฝ้าแต่บอกตัวเองว่า ตอนที่มีเธออยู่ทำไมไม่เห็นคุณค่า อาจเป็นความเคยชินที่อยู่ด้วยกันมายาวนาน ไม่เติมแต่งความรักให้เพิ่มพูน จนกลายเป็นการชล่าใจ ว่าอยากไงเธอก็อยู่ข้างๆเราตลอด…แต่ตลอดไปไม่มีจริง…คนเราพบกันเพื่อรอวันจาก…ไม่ว่าเร็วหรือช้า วันเวลาล้วนแปลเปลี่ยนไปเสมอ มันเป็นบทเรียนราคาแพงบทหนึ่งของชีวิต

  สำหรับทุกที่มีคนรักอยู่ข้างกาย จงถนอมน้ำใจ เติมแต่งความรัก รักษากันและกันให้ดีเสมอ อย่าชล่าใจทุกคนในสักวันก็ต้องจากกัน ทำวันให้ดีที่สุด รักกันในทุกๆวัน

  สำหรับผม ขอบคุณเธอมากนะ ที่เข้ามาในชีวิตในช่วงเวลาหนึ่ง ที่เธอยอมรักคนอย่างผมจนถึงที่สุด

  ขอบคุณที่รักกัน ชีวิตยังคงต้องเดินต่อไป…