ผมยััังทำวิปัสสนากรรมฐาน(เห็นไตรลักษณ์+การปิดความคิดวิเคราะห์+เห็นสภาวะ)ไม่ได้ครับ แต่มีสิ่งที่ผมสงสัย เนื่องด้วยมีพระหลายรูปท่านกล่าวไว้ว่า การทำวิปัสสนาที่แท้จริงนั้นควรใช้ความคิดในเบื้องต้น และเมื่

สมัยแรกๆเมื่อเราจะทำสมาธิ มันจะย้อนหาในสิ่งที่เคยเคยทำชั่วมาแม้เพียงเล็กน้อยมาบั้นทอนเราให้เราหมดกำลังใจ หลังๆมันเริ่มกลัวในสิ่งที่กำลังทำในปัจจุบันทำให้เราทุกข์โดยไร้ประโยชน์จะแก้อย่างไรดี

ฌานต้องมีปฏิภาคนิมิตร หรือไม่ ถ้าเช่นนั้น สัมมาสมาธิ โดยไม่มีจิตออกนอก ก็ไม่ใช้นิมิตร? ทำอย่างไร

ได้อ่านหนังสือของหลวงพ่อจรัญ ท่านบอกว่าให้เจริญกรรมฐาน เท่าที่เราเข้าใจแบบคร่าวๆ คือ กรรมฐาน แบ่งเป็น สมถกรรมฐาน และ วิปัสสนากรรมฐาน แบบนี้ การนั่งสมาธิ การเดินจงกรม ก็ถือเป็นการเจริญกรรมฐานอย่างหนึ

ผมนั่งแล้ว ถึงตอน เริ่มเป็นสมาธิ หูได้ยิน ฟ้าผ่าก็ได้ยิน ตอนนั้นฝนตกนะครับ ปริวาสกรรมในป่า รวมไปกัน50กว่ารูป เป็นพระนะครับ สึกแล้วแต่ยังปฏิบัติอยู่ แต่ที่สำคัญคือ จิตมันไม่สนใจเลย รู้แต่ลมหายใจ และเริ

..คืออันนี้เป็นเรื่องที่เเปลกครับ พอดีมีสภาวะที่เกิดขึ้นในฝัน  เเต่กลับมี ญาน บางตัวมาตัดทำให้ไม่คล้อยไปในห้วงอารมณ์นั้นๆ คือความฝันมีอยู่ว่า ตอนนั้น ผมได้ไปเที่ยว ณ ที่ประเทศเเห่งหนึ่ง ได้พบเจอ

เป็นอย่างไรบ้าง .

ผมงงว่าการปฏิบัติทั้งสองแบบอันนึงได้สมาธิ อันนึงได้ปัญญา แล้วจะต้องเริ่มจากตัวไหนก่อนครับ หรือปฏิบัติไปทั้งสองตัวพร้อมๆกันเลย